۰۴ آذر ۱۴۰۳ ۲۳ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۱۸ : ۰۳
با عنوان «رهایی از تکبر پنهان» و توسط انتشارات بیان معنوی
کتاب جدید حجت‌الاسلام پناهیان منتشر شد
حجت‌الاسلام علیرضا پناهیان در تازه‌ترین کتاب خود با عنوان «رهایی از تکبر پنهان» می‌نویسد: سرانجام وجود تکبر پنهان در آدم‌های خوب همان سرنوشت 6 هزار سال عبادت ابلیس را برای آنان رقم می‌زند.
عقیق: کتاب «رهایی از تکبر پنهان» اثر جدید حجت‌الاسلام علیرضا پناهیان توسط انتشارات بیان معنوی در 208 صفحه با شمارگان 3هزار نسخه و به قیمت 52 هزار ریال راهی بازار نشر شد.
پناهیان پیش‌تر در مصاحبه‌ای اینگونه به این سبک جدید اشاره کرده بود: «در این اثر تمامی بندهای ارایه شده کتاب با وجود استقلال معنا، با یکدیگر پیوندی دارند که نشان از نوعی خلاصه‌گویی دارد. در نگارش این کتاب تصمیم داشتم با تجربه کردن این شیوه از خلاصه‌نویسی، تاثیر القای معانی به مخاطبان را ارزیابی کنم تا از نتایج آن در تالیفات بعدی‌ام کمک بگیرم و به این نکته دست یابم که آیا کم‌حجم نوشتن مطالب موجب نتایج عمیق‌تری در ذهن خوانندگان می‌شود یا نه.»
مشاور نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها، در خصوص موضوع کتاب نیز گفته بود: «در این کتاب با اشاره به پنهان بودن برخی از صفات اخلاقی نظیر تکبر در وجود انسان، به نقش گمراه‌کننده آن در مسیر معنوی و اخلاقی انسان‌ها پرداخته‌ام و یادآوری کرده‌ا‌م که پنهان بودن برخی از این صفات نادرست، ضربه سنگینی به انسان‌ها وارد می‌کند.»
فهرست و متن کامل فصل اول کتاب تکبر پنهان در پایگاه اطلاع‌رسانی بیان معنوی به نشانی www.bayanmanavi.ir قابل مشاهده است.
انتشارات بیان معنوی پیش‌تر کتاب‌های «انتظار عامیانه، انتظار عالمانه، انتظار عارفانه»، «شکوه امر خدا؛ به ضمیمه یادداشتی برای معتکفین»، «شهر خدا؛ رمضان و رازهای روزه‌داری» و «تحلیلی بر نگاه امام به هنر و رسانه» از همین مؤلف را منتشر کرده بود.
در ادامه، فرازهایی از متن کتاب «رهایی از تکبر پنهان» تقدیم خوانندگان گرامی می‌شود:
ـ بیش از دشمنان حق که با تکبر نابود شده‌اند، طرفداران حق باید از وجود تکبر پنهان در خود بترسند، چون سرانجام وجود تکبر پنهان در آدم‌های خوب، سرنوشت 6000 سال عبادت ابلیس است.
ـ اینکه چرا صفت زشتی مثل تکبّر بر انسان پوشیده می‌ماند، پاسخ پیچیده‌ای ندارد؛ وقتی به پاک شدن روحمان از صفت تکبّر اهمیت ندهیم، آن را نمی‌بینیم. یعنی وقتی نمی‌خواهیم آن را ببینیم، نمی‌بینیم. این خیلی ساده است. باید به آن اهمیت بدهیم و درون خود را بکاویم تا پیدایش کنیم. هرچند مقدارش در وجود هر کسی متفاوت است، ولی بعید است که اصلاً نباشد.
ـ یکی از دلایل پنهان ماندن تکبّر، آثار اجتماعی آن است. وقتی انسان می‌بیند همه از آدم متکبّر متنفرند، خب عاقلانه‌تر است تکبّر خود را پشت لبخند ملیح و متواضعانه‌ای پنهان کند. بعد کم‌کم خودِ او هم باور می‌کند تکبّر ندارد. فقط خدا می‌داند چه زمانی این تکبر بروز پیدا کرده و صاحبش را بیچاره می‌کند.
ـ باید با تکبّر مثل یک بیماری مرموز و پنهان برخورد کنیم، به دنبال علائم این بیماری در خودمان باشیم و از سلامت خود محافظت نماییم. باید گوش به زنگ باشیم و تا کوچک‌ترین علامت این بیماری را در خود مشاهده کردیم، به مبارزه با آن برخیزیم.
ـ تکبّر پنهان، علاوه بر اینکه یک عیبِ بزرگ و خطرناک است، یک بیماریِ پیچیده و عجیب نیز هست. چون کسی‌که تکبّر پنهان دارد، غالباً نمی‌پذیرد که این عیب در درونش وجود دارد و این مسأله سببِ پیچیده‌تر شدنِ موضوع می‌شود. شاید چون تکبّر پیش همۀ انسان‌ها زشت و ناپسند است و همه از تکبّر بَدِشان می‌آید، معمولاً کسی حاضر نیست به وجود آن در درون خود اعتراف کند؛ و به همین راحتی، انسان در تشخیص تکبّر دچار اشتباه می‌شود.
ـ شاید یکی از مهم‌ترین دلایل پنهان ماندن تکبّر، عدم آگاهی از مظاهر تکبّر باشد. خیلی‌ها چون با نشانه‌های تکبّر آشنا نیستند، نه این صفت را در خود می‌یابند و نه در دیگران.
ـ البته بعضی وقت‌ها ممکن است یکی از مظاهر تکبّر و یا مشابه آن را در کسی ببینیم، ولی واقعاً تکبّری در آن فرد وجود نداشته باشد، بلکه در اثر عوامل دیگری مثل ساده‌لوحی این وضعیت پدید آمده باشد، که در این صورت باید مواظب باشیم او را متهم به تکبّر نکنیم.
ـ چه کسی تکبّر پنهان دارد؟ کسی که علائم تکبّر را در رفتار خود دارد، ولی وجود تکبّر را انکار می‌کند. به همین دلیل باید به بحث «آثار تکبّر» خیلی دقت کرد. وجود «نشانه‌های» تکبّر خیلی مهم‌تر از «احساس» تکبّر است. چون انسان می‌تواند خود را فریب بدهد و تکبّر خود را احساس نکند.
ـ در قرآن کریم خداوند متعال در آیات متعددی به بیان نشانه‌های رفتاری متکبّرین می‌پردازد، این اصرار قرآن در بیان نشانه‌ها امری قابل تأمل است.
ـ تکبّر پشت سر رفتارهایی پنهان می‌شود که ما ممکن است آنها را نشناسیم، لذا خداوند متعال برخی از این رفتارها را در قرآن کریم ذکر می‌فرماید: «یَسْمَعُ آیاتِ اللَّهِ تُتْلى عَلَیْهِ، ثُمَّ یُصِرُّ مُسْتَکْبِراً کَأَنْ لَمْ یَسْمَعْها؛ فَبَشِّرْهُ بِعَذابٍ أَلیمٍ؛ پیوسته آیات خدا را مىشنود که بر او تلاوت مىشود، امّا از روى تکبّر اصرار بر مخالفت دارد گویى اصلاً آن را هیچ نشنیده است چنین کسى را به عذابى دردناک بشارت ده!)» اصرار بر نشنیده گرفتن؛ این یک رفتار متکبّرانه است.
ـ بهانه‌جویی و مجادلات بی‌پایه و پرتوقعی‌های بی‌جا، همه مظاهری از تکبّر پنهان هستند که در رفتار متکبّران دیده می‌شوند: «وَ قالَ الَّذینَ لایَرْجُونَ لِقاءَنا لَوْلا أُنْزِلَ عَلَیْنَا الْمَلائِکَةُ أَوْ نَرى رَبَّنا؟ لَقَدِ اسْتَکْبَرُوا فی أَنْفُسِهِمْ وَ عَتَوْا عُتُوًّا کَبیراً؛ کسانى که امیدى به دیدار ما ندارند (و رستاخیز را انکار مىکنند) گفتند: «چرا فرشتگان بر ما نازل نشدند و یا پروردگارمان را با چشم خود نمىبینیم؟!» آنها درباره خود تکبّر ورزیدند و طغیان بزرگى کردند.»
ـ معلوم نیست چرا خداوند متعال این قدر اصرار دارد که به ذکر جزئیات رفتار متکبّران بپردازد؟ شاید این اصرار به این دلیل است که ما بدانیم پشت این رفتارها چه تکبّری پنهان شده است، شاید هم برای ابراز شدت انزجار حضرت حق نسبت به این گونه رفتارهای متکبّران باشد: «وَ إِذا تُتْلى عَلَیْهِ آیاتُنا وَلَّى مُسْتَکْبِراً کَأَنْ لَمْ یَسْمَعْها، کَأَنَّ فی أُذُنَیْهِ وَقْراً فَبَشِّرْهُ بِعَذابٍ أَلیمٍ؛ هنگامى که آیات ما بر او خوانده مىشود، مستکبرانه روى برمىگرداند، گویى آن را نشنیده است گویى اصلاً گوش‌هایش سنگین است، او را به عذابى دردناک بشارت ده.»
منبع: فارس
کدخبرنگار:211002
پناهیان پیش‌تر در مصاحبه‌ای اینگونه به این سبک جدید اشاره کرده بود: «در این اثر تمامی بندهای ارایه شده کتاب با وجود استقلال معنا، با یکدیگر پیوندی دارند که نشان از نوعی خلاصه‌گویی دارد. در نگارش این کتاب تصمیم داشتم با تجربه کردن این شیوه از خلاصه‌نویسی، تاثیر القای معانی به مخاطبان را ارزیابی کنم تا از نتایج آن در تالیفات بعدی‌ام کمک بگیرم و به این نکته دست یابم که آیا کم‌حجم نوشتن مطالب موجب نتایج عمیق‌تری در ذهن خوانندگان می‌شود یا نه.»
مشاور نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها، در خصوص موضوع کتاب نیز گفته بود: «در این کتاب با اشاره به پنهان بودن برخی از صفات اخلاقی نظیر تکبر در وجود انسان، به نقش گمراه‌کننده آن در مسیر معنوی و اخلاقی انسان‌ها پرداخته‌ام و یادآوری کرده‌ا‌م که پنهان بودن برخی از این صفات نادرست، ضربه سنگینی به انسان‌ها وارد می‌کند.»
فهرست و متن کامل فصل اول کتاب تکبر پنهان در پایگاه اطلاع‌رسانی بیان معنوی به نشانی www.bayanmanavi.ir قابل مشاهده است.
انتشارات بیان معنوی پیش‌تر کتاب‌های «انتظار عامیانه، انتظار عالمانه، انتظار عارفانه»، «شکوه امر خدا؛ به ضمیمه یادداشتی برای معتکفین»، «شهر خدا؛ رمضان و رازهای روزه‌داری» و «تحلیلی بر نگاه امام به هنر و رسانه» از همین مؤلف را منتشر کرده بود.
در ادامه، فرازهایی از متن کتاب «رهایی از تکبر پنهان» تقدیم خوانندگان گرامی می‌شود:
ـ بیش از دشمنان حق که با تکبر نابود شده‌اند، طرفداران حق باید از وجود تکبر پنهان در خود بترسند، چون سرانجام وجود تکبر پنهان در آدم‌های خوب، سرنوشت 6000 سال عبادت ابلیس است.
ـ اینکه چرا صفت زشتی مثل تکبّر بر انسان پوشیده می‌ماند، پاسخ پیچیده‌ای ندارد؛ وقتی به پاک شدن روحمان از صفت تکبّر اهمیت ندهیم، آن را نمی‌بینیم. یعنی وقتی نمی‌خواهیم آن را ببینیم، نمی‌بینیم. این خیلی ساده است. باید به آن اهمیت بدهیم و درون خود را بکاویم تا پیدایش کنیم. هرچند مقدارش در وجود هر کسی متفاوت است، ولی بعید است که اصلاً نباشد.
ـ یکی از دلایل پنهان ماندن تکبّر، آثار اجتماعی آن است. وقتی انسان می‌بیند همه از آدم متکبّر متنفرند، خب عاقلانه‌تر است تکبّر خود را پشت لبخند ملیح و متواضعانه‌ای پنهان کند. بعد کم‌کم خودِ او هم باور می‌کند تکبّر ندارد. فقط خدا می‌داند چه زمانی این تکبر بروز پیدا کرده و صاحبش را بیچاره می‌کند.
ـ باید با تکبّر مثل یک بیماری مرموز و پنهان برخورد کنیم، به دنبال علائم این بیماری در خودمان باشیم و از سلامت خود محافظت نماییم. باید گوش به زنگ باشیم و تا کوچک‌ترین علامت این بیماری را در خود مشاهده کردیم، به مبارزه با آن برخیزیم.
ـ تکبّر پنهان، علاوه بر اینکه یک عیبِ بزرگ و خطرناک است، یک بیماریِ پیچیده و عجیب نیز هست. چون کسی‌که تکبّر پنهان دارد، غالباً نمی‌پذیرد که این عیب در درونش وجود دارد و این مسأله سببِ پیچیده‌تر شدنِ موضوع می‌شود. شاید چون تکبّر پیش همۀ انسان‌ها زشت و ناپسند است و همه از تکبّر بَدِشان می‌آید، معمولاً کسی حاضر نیست به وجود آن در درون خود اعتراف کند؛ و به همین راحتی، انسان در تشخیص تکبّر دچار اشتباه می‌شود.
ـ شاید یکی از مهم‌ترین دلایل پنهان ماندن تکبّر، عدم آگاهی از مظاهر تکبّر باشد. خیلی‌ها چون با نشانه‌های تکبّر آشنا نیستند، نه این صفت را در خود می‌یابند و نه در دیگران.
ـ البته بعضی وقت‌ها ممکن است یکی از مظاهر تکبّر و یا مشابه آن را در کسی ببینیم، ولی واقعاً تکبّری در آن فرد وجود نداشته باشد، بلکه در اثر عوامل دیگری مثل ساده‌لوحی این وضعیت پدید آمده باشد، که در این صورت باید مواظب باشیم او را متهم به تکبّر نکنیم.
ـ چه کسی تکبّر پنهان دارد؟ کسی که علائم تکبّر را در رفتار خود دارد، ولی وجود تکبّر را انکار می‌کند. به همین دلیل باید به بحث «آثار تکبّر» خیلی دقت کرد. وجود «نشانه‌های» تکبّر خیلی مهم‌تر از «احساس» تکبّر است. چون انسان می‌تواند خود را فریب بدهد و تکبّر خود را احساس نکند.
ـ در قرآن کریم خداوند متعال در آیات متعددی به بیان نشانه‌های رفتاری متکبّرین می‌پردازد، این اصرار قرآن در بیان نشانه‌ها امری قابل تأمل است.
ـ تکبّر پشت سر رفتارهایی پنهان می‌شود که ما ممکن است آنها را نشناسیم، لذا خداوند متعال برخی از این رفتارها را در قرآن کریم ذکر می‌فرماید: «یَسْمَعُ آیاتِ اللَّهِ تُتْلى عَلَیْهِ، ثُمَّ یُصِرُّ مُسْتَکْبِراً کَأَنْ لَمْ یَسْمَعْها؛ فَبَشِّرْهُ بِعَذابٍ أَلیمٍ؛ پیوسته آیات خدا را مىشنود که بر او تلاوت مىشود، امّا از روى تکبّر اصرار بر مخالفت دارد گویى اصلاً آن را هیچ نشنیده است چنین کسى را به عذابى دردناک بشارت ده!)» اصرار بر نشنیده گرفتن؛ این یک رفتار متکبّرانه است.
ـ بهانه‌جویی و مجادلات بی‌پایه و پرتوقعی‌های بی‌جا، همه مظاهری از تکبّر پنهان هستند که در رفتار متکبّران دیده می‌شوند: «وَ قالَ الَّذینَ لایَرْجُونَ لِقاءَنا لَوْلا أُنْزِلَ عَلَیْنَا الْمَلائِکَةُ أَوْ نَرى رَبَّنا؟ لَقَدِ اسْتَکْبَرُوا فی أَنْفُسِهِمْ وَ عَتَوْا عُتُوًّا کَبیراً؛ کسانى که امیدى به دیدار ما ندارند (و رستاخیز را انکار مىکنند) گفتند: «چرا فرشتگان بر ما نازل نشدند و یا پروردگارمان را با چشم خود نمىبینیم؟!» آنها درباره خود تکبّر ورزیدند و طغیان بزرگى کردند.»
ـ معلوم نیست چرا خداوند متعال این قدر اصرار دارد که به ذکر جزئیات رفتار متکبّران بپردازد؟ شاید این اصرار به این دلیل است که ما بدانیم پشت این رفتارها چه تکبّری پنهان شده است، شاید هم برای ابراز شدت انزجار حضرت حق نسبت به این گونه رفتارهای متکبّران باشد: «وَ إِذا تُتْلى عَلَیْهِ آیاتُنا وَلَّى مُسْتَکْبِراً کَأَنْ لَمْ یَسْمَعْها، کَأَنَّ فی أُذُنَیْهِ وَقْراً فَبَشِّرْهُ بِعَذابٍ أَلیمٍ؛ هنگامى که آیات ما بر او خوانده مىشود، مستکبرانه روى برمىگرداند، گویى آن را نشنیده است گویى اصلاً گوش‌هایش سنگین است، او را به عذابى دردناک بشارت ده.»
منبع: فارس
کدخبرنگار:211002
گزارش خطا
