نکاتی پیرامون قسم و سوگند به خدا

* آيه               

لَا يُؤَاخِذُكُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِى أَيْمَنِكُمْ وَلَكِنْ يُؤَاِخذُكُمْ بِمَا كَسَبَتْ قُلُوبُكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ حَلِيمٌ‏

* ترجمه                      

خداوند شما را به خاطر سوگندهاى لغو (كه بدون قصد یاد كرده‏ اید) مؤاخذه نمى كند، امّا به آنچه دل هاى شما (از روى اراده و آگاهى و اختیار) كسب كرده، مؤاخذه مى ‏كند و خداوند آمرزنده و حلیم (بردبار) است.

* نکته ها                     

سوگندهایى كه از روى بى توجّهى و یا در حال عصبانیّت و بدون فكر و اراده و یا پر حرفى و عجله و سبق ‏لسان از انسان سرمى ‏زند، ارزش حقوقى ندارد. مسئولیّت، تنها در برابر سوگندهایى است كه با توجّه و در حال عادّى، به نام مقدّس خداوند براى انجام كار مفید یاد شود. این قبیل سوگندها شرعاً واجب ‏الاجرا مى ‏باشد و شكستن آن حرام است و كفّاره آن عبارت است از: اطعام ده فقیر، یا اعطاى لباس به آنها، و یا آزاد كردن یك برده و در صورت عدم امكان هیچ یك از اینها، سه روز روزه گرفتن. [مائده، 89]

* پيام ها                      

1- مسئولیّت انسان، وابسته به اراده و انتخاب اوست. خداوند لغزش‏ هایى را كه در شرائط غیر عادّى از انسان صادر شود، مى ‏بخشد. «لا یؤاخذكم اللّه باللغو»

2- انگیزه و نیّت، ملاك ثواب و عقاب است. «كسبت قلوبكم»

3- یكى از جلوه ‏هاى حِلم و مغفرت الهى، گذشت از خطاهاى غیر عمدى انسان است. «لا یؤاخذكم اللّه ... غفور رحیم»