از نظر قرآن بزرگترین خطر برای انسان چیست؟

* آيه 205             

وَإِذَا تَوَلَّى‏ سَعى‏ فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيهَا وَيُهْلِكَ الْحَرْثَ وَ الْنَّسْلَ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الْفَسَادَ

* ترجمه                 

و هرگاه به قدرت و حكومت رسد براى فساد در زمین و نابودى زراعت‏ ها و نسل كوشش مى‏ كند و خداوند فساد را دوست ندارد.

* نکته ها                

كلمه «تولّى» را دو نوع مى‏توان معنا نمود: یكى به معناى به قدرت و حكومت رسیدن كه در ترجمه آمده است. و دیگر به معناى اعراض كردن است كه در این صورت معناى آیه این مى‏شود: هرگاه از حقّ و هدایت الهى اعراض نمود و از نزد تو بیرون رفت، به سراغ فتنه و فساد مى‏رود.

در آیه قبل، گفتار به ظاهر نیكوى منافقان مطرح شد و در این آیه رفتار مفسدانه‏ى آنان را بیان مى‏كند.

قرآن مى‏فرماید: «الّذین ان مكنّاهم فى الارض أقاموا الصلوة واتوا الزّكوة وأمروا بالمعروف ونَهوا عن المنكر» [حج، 41] اگر صالحان حكومت را بدست گیرند، نماز به پا مى ‏دارند و زكات مى ‏دهند و امر به معروف و نهى از منكر مى‏ كنند. و بدین وسیله رابطه خود را با خداوند و محرومان جامعه حفظ مى‏ كنند، ولى اگر نا اهل به قدرت رسید و ولایت مردم را بدست گرفت، بخاطر طوفان هوس هاى درونى و ناآگاهى‏ ها و فشارهاى بیرونى، همه چیز جامعه را فداى خود مى‏كند. به گفته‏ى المیزان؛ تاریخ گواه آن است كه چه مسلمان نمایانى به نام اسلام و تظاهر به ایمان، بر مردم حاكم شده و حَرث و نَسل را نابود ساختند.

كسانى كه با جعل قوانین و تهاجم فرهنگى و تبلیغات و مواد مخدّر، سبب نابودى اقتصاد و نسل‏نو مى‏شوند، مصداق این آیه و «مفسد فى الارض» هستند.

هلاك حرث به معناى محو كشاورزى، و هلاك نسل، انحراف نسل آینده است. مراغى و فخررازى در تفاسیر خود احتمال داده‏اند كه مراد از «حرث» زنان باشند، بدلیل «نساؤكم حرث لكم» [بقره، 223] و مراد از «نسل» فرزندان. یعنى طاغوت‏ها، نظام خانواده و تربیت فرزندان را نابود مى‏كنند.

* پيام ها                 

1- نااهل اگر به قدرت رسد، همه چیز را به فساد مى ‏كشاند. «اذا تولّى سعى»

2- بزرگ ‏ترین خطر، نابودى اقتصاد و فرهنگ امّت است. «یهلك الحرث و النسل»

* آيه 206

وَإِذَا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتْهُ الْعِّزَةُ بِالْإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَ لَبِئْسَ الْمِهَادُ

* ترجمه                 

و هنگامى كه به او گفته شود از خداى پروا كن، عزت وغرورى كه در سایه‏ى گناه بدست ‏آورده او را بگیرد. پس آتش دوزخ براى او كافى است وچه بد جایگاهى است.

* پيام ها                 

1- مستكبران، به موعظه‏ ى دیگران گوش نمى‏ دهند. «اذا قیل له اتّق اللَّه اخذته العزّة»

در تاریخ آورده‏اند كه عبدالملك مروان از خلفاى بنى امیه بر بالاى منبر در شهر مدینه گفت: به خدا سوگند هركس مرا امر به تقوى كند، گردنش را خواهم زد.

2- حاكم باید پندپذیر باشد. «اذا قیل... اخذته العزّة» [تفسیر احسن‏ الحدیث، ج‏1، ص‏376]

3- گناه، مایه‏ى عجب، غرور و تكبّر است. «اخذته العزّة بالاثم»

4- توجّه دادن به دوزخ، هشدارى غرور شكن است. «فحسبه جهنّم»