از نصیحت پیر میکده تا توصیه به خلوت دل

* دعای فرج و رفع تمام گرفتاریها

راه خلاص از گرفتارى ها منحصر است به دعا کردن در خلوات براى فرج ولى عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف. نه دعاى همیشگى و لقلقه زبان و صِرف گفتن «عَجِّلْ فَرَجَهُ»، بلکه دعاى با خلوص و صدق نیت و همراه با توبه.

ما خود را از اطرافیان و دوستان آن حضرت مى‏دانیم؛ ولى در این امر، یعنى دعا براى تعجیل ظهور او، مسامحه مى‏کنیم!

ظهور آن حضرت اهم حاجات ماست، ولى ما «عَجِّل فَرَجَهُ» مى‏گوییم، فقط براى اینکه بفهمانیم مجلس ختم شد، و یا اینکه در موارد ازدحام مردم، صلوات مى‏فرستیم تا مردم جابه جا شوند؛ نه اینکه جداً بخواهیم صلوات بفرستیم. با اینکه مى‏ دانیم او واسطه‏ بین ما و خداست، مع ذلک به فکر او نیستیم! اى کاش مى‏دانستیم که احتیاج او به ما و دعاى ما براى او، به نفع خود ماست؛ وگرنه قرب و منزلت او در نزد خدا معلوم است».

* نصیحت پیر میکده

«اساس عبودیت و بندگى، حُب است. خداوند مى فرماید: «یُحِبُّهُمْ وَیُحِبُّونَهُ؛ خداوند آنان را دوست دارد و آنان خدا را دوست دارند و نیز مى فرماید: «وَ الَّذِینَ ءَامَنُوآ أَشَدُّ حُبًّا لِلّه؛ و کسانى که ایمان آورده اند، بیشترین محبت را به خدا دارند».

* خلوت دل

«ما در بیدارى درست به وظیفه خود عمل نمى کنیم، با این حال منتظر هستیم که بیدار شویم و تهجد به جا آوریم. اگر توفیق شامل حال انسان گردد، از خواب بیدار مى شود و مشغول تهجد مى گردد؛ ولى اگر توفیق نباشد، چنان چه بیدار هم بشود، از آنها بهره نمى برد. این مطلب به یقین ثابت است و خیلى ها نیز نقل کرده اند که اگر از حال انسان معلوم شود که مى خواهد نماز شب بخواند، بیدارش مى کنند، بدون احتیاج به دعاها و آیات معهوده. این بیدار کردن به طرق مختلف است: یا در مى زنند و یا صدایى مى آید و یا او را به نام صدا مى زنند و...».

منبع: مرکز تنظیم و نشر آثار آیت الله العظمی بهجت قدس سره