عقیق:حجت‌الاسلام والمسلمین «حمیدرضا بصیری» محقق علوم قرآن و حدیث و عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی در گفت‌وگویی دربارۀ مضامین مطرح شده در دعای روز بیست و هفتم ماه مبارک رمضان گفت: از مضمون این دعا نمی‌توان حدس زد که شب بیست و هفتم، لیلةالقدر است، زیرا روایاتی که شب‌های دیگری را لیلةالقدر دانسته‌اند از جهت سند و دلالت و نیز کثرت روایات و شهرت روایی بر این روایت (دعا) برتری محسوس دارند، حتی ممکن است این دعا، به اصطلاح، مقلوب متنی باشد؛ یعنی دعای روز بیست هفتم آن با یکی دیگر از روزها، عمداً یا سهواً جابجا شده باشد.

وی افزود: اما صرف‌نظر از این مطالب، نکته قابل توجه این است که هر احتمالی - هر چند شب بیست و هفتم - برای شب قدر داده شود، از این دعا می‌توان چنین برداشت کرد که دست کم تا پایان روز بیست و هفتم ماه رمضان، امید بهره‌گیری از فیوضات شب قدر وجود دارد و بلکه می‌توان گفت که تا پایان ماه مبارک رمضان یا تا شب قدر سال بعد این چشمه فیّاض وجود دارد و هر لحظه‌ای که نور ایمان و قرآن در دل کسی تابید، قدر وی در همان لحظه رقم خواهد خورد.

عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی خاطرنشان کرد: در هر حال، چنانچه این رزق معنوی قدر برای هر کس دست یافتنی شود، تمام سختی‌های زندگی او به آرامش تبدیل می‌شود، زیرا در حقیقت، لیلةالقدر شب تبدیل‌ها و تغییرهاست.

حجت‌الاسلام والمسلمین بصیری با بیان اینکه مسیر رسیدن به پیشرفت و آرامش در میان سختی‌ها و همراه با تحمل آن‌هاست، گفت: آسایش و آرامش، ارمغان تنگناها و دشواری‌هاست، چنانکه خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: «فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً».

این محقق علوم قرآن و حدیث یادآور شد: در این میان بزرگ‌ترین هجرت از تنگنا به فراخی و آسایش همان چیزی است که در این دعا خواسته شده است. این هجرت همان خروج از وِزر گناه به آسایش مغفرت الهی است که در این دعا از پروردگار خواسته شده و دست یافتن به آن بزرگ‌ترین تحفه شب قدر است.