اگر آیت الله بهجت به دنبال دنیا می‎بود هیچ گاه «بهجت» نمی‎شد

استاد حوزه علمیه قم به ویژگی مخصوص انسان اشاره کرد و افزود: انسان یک‌ویژگی متمایز کننده از تمامی حیوانات دارد. انسان اهل تفکر و تعقل است، فکر و عقل جداکننده انسان از حیوانات است.

وی ادامه داد: انسان به وسیله این علم و آگاهی دارای حق انتخاب می‌شود و می‌تواند مسیر زندگیش را خود انتخاب کند که البته خداوند عالم هم برای هدایت و جهت دهی این توانایی انسان، نمایندگان خود را برای بشر فرستاد تا راه راست و کمال برای آن‌ها مشخص باشد.

حجت الاسلام والمسلمین بهجت در ادامه به دو سؤال اصلی پیش روی بشر اشاره کرد و بیان داشت: مهمترین مسأله ای که پیامبران و امامان به آن پرداختند پاسخ به این دو سؤال بود که انسان از کجا آمده است؟ و به کجا می‌خواهد برود؟. انسان بایستی هدف و جایگاه خود را پیدا کند و مسیر و جهت زندگی خود را در این جهت قرار دهد. انسان از عالم ملکوت به ادنی مراتب آمد تا با علم و آگاهی باری دیگر پرواز کند و خود را به محضر خداوند برساند.

استاد حوزه علمیه قم در رابطه با زندگی دنیوی انسان گفت: دنیا هدف نیست، بلکه ابزار رسیدن انسان به کمال است، ما باید بدانیم که چگونه زندگی کنیم از این زندگی محدود چگونه بهره ببریم.

وی به سخن حضرت آیت الله بهجت(ره) در رابطه با هدف زندگی دنیایی اشاره و تصریح کرد: ایشان در رابطه با هدف زندگی می فرمودند «ما آمده‌ایم با زندگی کردن قیمتی بشویم و برویم ما نیامده‌ایم با هر قیمتی زندگی کنیم». یک انسان هدف دار از دنیا همانقدر می‌تواند استفاده کند که یک انسان دنیا پرست می‌تواند استفاده کند، اما نه برای دنیا، بلکه برای هدفی والاتر.

فرزند آیت الله العظمی بهجت(ره) به ویژگی های این مرجع فقید اشاره کرد و افزود: ایشان هرگز به دنبال دنیا نبود و اگر به دنبال دنیا می‎بود هیچ گاه «بهجت» نمی‎شد‌. مرحوم والد از دنیا بهره کامل را برد و از لحظه لحظه زندگی اش استفاده می کرد و دائم‌ خود را به ذکر مشغول می‌ساختند.

استاد حوزه علمیه قم، حضرت آیت الله بهجت را نظریه پرداز و فقیه اسلامی معرفی کرد و به ویژگی زهد و تقوای ایشان اشاره کرد و گفت: امتیاز دیگر ایشان این بود که در کنار تحصیل علم، معرفت خود را نیز بالا ‌برد و به آنچه فرا می‌گرفت، عمل ‌کرد.

وی، ویژگی های دیگر حضرت آیت الله بهجت(ره) را کار برای رضای خدا و دگار نشدن به غرور دانست و بیان کرد: ایشان عمر و استعدادش را در راه خدا گذاشت و جز برای رضای خدا کاری انجام نداد و اگر هم موفقیتی کسب می‎کرد آن را تنها از جانب خداوند می‎دانست. از دیگر نکات مهم شخصیتی ایشان این بود که هیچ گاه در این راه دچار غرور نشد و خود را بالاتر از کسی ندید.