۰۸ آذر ۱۴۰۳ ۲۷ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۳۵ : ۱۴
امام رضا (علیه السلام) در روایتی دیگر عطر زدن را از اخلاق انبیا دانسته
می فرماید: «الطَیبُ من أخلاق الأنبیاء ؛ خوشبو کردن، از اخلاق پیامبران
است».(2)
و در روایات دیگر نقل شده که بوی خوش همواره از محل زندگی امام رضا (ع)
پراکنده بود . در همین زمینه از یکی از کنیزان امام رضا (علیه السلام) نقل
شده که آن حضرت به عود هندى بخور مىکرد و بعد از آن گلاب و مشک به کار
مىبرد.(3) و حسن بن جهم می گوید: حضرت رضا (علیه السّلام) از منزل خارج
شد، بوى خوش بخور از آن جناب ساطع بود.(4)
در مورد آداب استفاده از بوی خوش هم معمر بن خلاد نقل می کند: حضرت رضا
(علیه السّلام) به من دستور داد برایش روغنى تهیه کنم که در آن مشک و عنبر
باشد و به من فرمود که آیة الکرسى و سوره ام الکتاب و معوذتین (دو قل اعوذ)
و آیاتى که براى حفظ از شیطان خوب است، در کاغذى بنویسم و آن را بین شیشه و
جعبه آن قرار دهم. این کار را کردم بعد که خدمتش رسیدم، محاسن خود را
عطرآگین کرد و من تماشا می کردم.(5)
و در روایتی دیگر حسن بن جهم میگوید: خدمت امام رضا علیه السلام رسیدم،
ظرفی نزد من آورد که در آن مشک بود. خطاب به من فرمود: از این مشک بردار و
بر خود بمال. مقداری برداشتم و بر خود مالیدم. فرمود: مقداری دیگر بردار و
بر گودی پایین گردن بمال. (6)
امام رضا علیه السلام در توصیه ای پزشکی خطاب به علی بن یقطین که به امام
رضا علیه السلام نوشته بود در سرم سردی سخت حس میکنم به طوری اگر بادی
بوزد کم میماند غش کنم. در پاسخ نوشتند: پس از غذا عنبر و زنبق را به بینی
بکش انشاء الله نجات پیدا میکنی. (7) .
همچنین امام رضا(ع) ضمن توصیه به استفاده پیوسته از بوی خوش و فرستادن
صلوات به هنگام عطر زدن فرمود: (کانَ یَعرِفُ مَوضِعَ سُجُودِ
اَبِیعَبدِالله به طیبِ رِیحَه) جایگاه سجده امام صادق علیه السلام از بوی
عطر آنجا شناخته میشد. (8)
پینوشتها:
1. بحارالانوار، ج73، ص140
2. الکافی، ج6، ص510
3. قمى، شیخ عباس، منتهى الآمال فی تواریخ النبی و الآل، ج 3، ص،1622
4. قمى، شیخ عباس، منتهى الآمال فی تواریخ النبی و الآل، ج 3، ص 518٫
5. کافی، ج 6، ص 516، ح 2
6. عباس عزیزی، عطر زینت نماز و زندگی، ص 35
7. محسن کاظمی، عطر درمانی، ص 129
8. مکارم الاخلاق، ص81
منبع: قدس آنلاین
211001