ماجرای کفش بوسی یک عالم!

 آیه:

أَذِلَّةٍ عَلَى ٱلْمُؤْمِنِینَ أَعِزَّةٍ عَلَى ٱلْکَٰفِرِینَ مائده/۵۴

در برابر مؤمنانْ فروتن و در برابر کافرانْ سرسخت و قدرتمندند

حکایت:

حکایت؛ میرزا جواد آقا تهرانی، انسانی وارسته بود که با کوهی از معرفت، چنان فروتن زندگی کرد که نمی‏ توان لقبی جز بنده صالح و شایسته به وی داد.

چه بلند است مقام میرزا که با وجود علم و کمالات بی‏شمار، هرگز اجازه نمی‏ داد کسی دست او را ببوسد، یا او را آیت اللّه‏ خطاب کند. یکی از روحانیون می‏ گوید: روزی با اصرار فراوان، موفق به بوسیدن دست ایشان شدم و از اتاق بیرون رفتم و پس از مدتی بازگشتم. هنگامی که وارد اتاق شدم، میرزا فرمود: چون تو دست مرا بوسیدی، من هم برای جبران محبت تو، کفش‏هایت را بوسیدم.

مرحوم میرزا جواد آقا هیچ ‏گاه سخنان خود را در منزل به صورت امر و نهی بیان نمی‏ کرد و با وجود کهولت سن، گاه در کنار حوض آب لباس‏‌های خود را می‏ شست، یا حیاط را جارو می‏ کرد. ۱

به قدر خاکساری سر بلندیست تواضع پایه اقبال مندیست

کدامین سربلندی بیش ازین است در او شاه جهان مسند نشین است ۲

پی نوشت:

1.با اقتباس و ویراست از کتاب گلشن ابرار
2.کلیم کاشانی