۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۴۲ : ۰۷
آیت الله مجتهدی (ره ) در شرح این حدیث می گوید: امیرالمومنین فرموده اند که ایمان چهار پایه دارد. اول صبر و در روایات آمده است که صبر بر سه قسم است: صبر بر طاعت خدا،صبر بر معصیت و صبر بر مصیبت.اول صبر بر طاعت: شب های زمستان برای انسان سخت است که بلند شود و نماز شب بخواند.زمان قدیم که برف هم می آمد و حوض ها یخ می بست و طلبه ها مجبور بودند یخ حوض را بشکنند تا وضو بگیرند الان دستشویی و آب گرم هست،اما قدیم در مدرسه فیضیه ما برای وضو گرفتن یخ حوض را می شکستیم و با آب یخ وضو می گرفتیم .صبر بر طلبگی،قدیم ما نان و. ماست می خوردیم لباس هایمان را خودمان می شستیم،شب نماز می خواندیم،اصلا عالمی دیگر بود.الان آن عالم نیست و برای همین هم هست که ملا نمی شوند!برای همین است که یکی مثل آیت الله جوادی آملی یا آیت الله حسن زاده آملی یا مراجعی که الان هستند،نمی شوند. مثل آیت الله وحید خراسانی یا آیت الله صافی یا آیت الله سیستانی با رهبر انقلاب،بعد از آن ها کسی جایشان را پرنمی کند.
ایشان در ادامه می گوید: صبر بر گناه به نامحرم نگاه نکنی،مدرسه دخترانه تعطیل شده،همه دخترها صورت هایشان باز،شما باید صبرکنید و به خودتان فشار بیاورید و به آنها نگاه نکنید.صبر بر بلا کسی که مصیبت چهار فرزند دیده باید صبرکند. دومین پایه ایمان یقین است.سومین پایه ایمان عدل است.آشیخ ابوالحسن کبیر آنقدر عادل بود که با اینکه مجتهد بود. خودش به نانوایی می رفت و اگر ده نفر جلویش ایستاده بودند حاضر نمی شد که نان بگیرد و برود.نانوا به زور می خواست خارج از نوبت به ایشان نان بدهد اما ایشان قبول نمی کرد و می گفت « اول کسانی که زودتر از من آمده اند باید نان بگیرند،بعد به من نان بده.» می خواست گوشت بخرد متوجه می شد که قصاب دارد گوشت خوب به او می دهد به قصاب می گفت « از همان گوشتی که به بقیه مردم می دهی به من بده!» این عدالت است. چهارمین پایه ایمان جهاداست،هم جهاد با دشمن و هم جهاد با نفس.
پی نوشت:
احسن الحدیث ص 58