۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۳۶ : ۰۴
شرح ادعیه ماه رمضان از زبان آیت‌الله قرهی/7
از کجا بدانیم همیشه یاد خدا هستیم؟
چرا بعضی‌ها هدایت نمی‌شوند و در گمراهی می‌مانند؟ چون به هدایت الهی تن نمی‌دهند باید تن داد به هدایت الهی، اگر اینگونه شد آن زمان بهترین مصلحت ها برای انسان رقم خواهد خورد.
عقیق:همزمان با فرارسیدن ماه مبارک رمضان ماه میهمانی خداوند، برای آشنایی با مضامین دعاهای روزانه هر روز از این ماه مبارک، آیت‌الله روح‌الله قرهی مدیر مدرسه علمیه امام مهدی(عج) و از اساتید اخلاق، در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس، به شرح دعای روز ششم پرداخته است که در ادامه می‌خوانیم:
«اللَّهُمَّ أَعِنِّی فِیهِ عَلَى صِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ»؛ خدایا کمک کن. «اعانت» کمک خواستن از خداست، چون انسان ضعیف است«خلق الانسان ضعیفا»، انسان فکر می‌کند قدرت دارد و قوی است، یک جایی می‌افتد همانطور که در طفولیت نمی‌تواند و باید کسی کنارش باشد، کسانی که ادعا می‌کنند ما بهترین هستیم یک جایی آلزایمر می‌‌گیرند، انسان ضعیف است، حتی در عبادتش فکر نکند که روزه گرفتن یا قیام را من می‌توانم نه خودت کمکم کن.
«اللَّهُمَّ أَعِنِّی فِیهِ عَلَى صِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ»؛ در روزه‌داری خودت باید به من کمک کنی، در سحرخیزی خودت به من کمک کن من می‌دانم اگر یک لحظه عنایت تو نباشد همه چیز از بین می‌رود همه چیزهایی که تصور می‌کردم همه نمازها و روزه‌ها از بین می‌رود، دچار یک بیماری کوچک شود و در بستر بیفتد دیگر نمی‌تواند روزه بگیرد و برای قیام شب بلند شود، پس همه چیز دست اوست و او باید کمک کند و این اخطار بزرگ است به ما که بدانیم همه چیز حتی صیام و قیامش به دست خداست و کمک او را می‌طلبد چه برسد مملکت‌داری، چه برسد به مسائل دیگر باید کمک او را بطلبیم.
«وَ جَنِّبْنِی فِیهِ مِنْ هَفَوَاتِهِ وَ آثَامِهِ»؛و دور ساز مرا در این ماه و در این روز از لغزش‌ها و گناهان، گاهی ما فکر می‌کنیم کارهایی می‌کنیم اما همه اش لغزش است اگر خدا کمک نکند و ما را دور نکند از اینکه لغزش‌ها سر راهمان زیاد است، ما فکر نکنیم در صراط مستقیم حرکت می‌کنیم اگر ما را به خودمان واگذار کنند اینکه بیان می‌شود که بهترین دعاها این است یکی خدایا ما را عاقبت به خیر کن، یکی آنی و کمتر از آنی ما را به خودمان وامگذار، دو دعایی است که همیشه اولیاء خدا می‌کنند.
اینکه انسان مواظب باشد خدا او را رها نکند و به خودش واگذار نکند چون امکان لغزش فراوان است و امکان به گناه افتادن وامصیبتا زیاد است پس خدایا من را دور ساز. منتها یکی از راههای دورسازی از گناه و خدا دستش را بگیرد این است که حداقل‌ها را انجام بدهد که چه کنیم خدا همیشه ما را دور بسازد؟ اینکه حداقلی‌ها را انجام بدهیم، خدا گفته نماز بخوان، روزه بگیر، با دشمن نساز، دروغ نگو، همه اینها را چشم بگوییم و از حداقلی‌ها مواظبت بکنیم و خدا هم عنایت می‌کند، پس این هم یکی از نکات مهم است.
«وَ ارْزُقْنِی فِیهِ ذِکْرَکَ بِدَوَامِهِ»؛ خدایا مرا به یاد دائمی خودت قرار بده، رزق هم گفتیم مادی و معنوی است خدایا رزقم کنم که من دائم به یاد تو باشم بله به لسان ذکر تو را بگویم اما دائم یاد خدا باشد اولیای خدا گاهی درون قلب‌شان این را می‌گویند، من خودم دیدم به چشم و گوش خودم شنیدم که می‌خواست ما را متنبه کند که نشدیم.
آیت‌الله العظمی ادیب من دیدم که قلب نازنین ایشان در حالی که داشت نماز می‌خواند (من تعجب کردم فکر کردم تخیل است ولی وقتی دقت کردم دیدم درست است) بعد وقتی داشت استراحت می‌کرد می‌گفت یا صاحب‌الزمان و تپش قلب می‌گرفت انسان در درون یاد امام زمان، یاد بزرگان و اولیاء خدا باشد، دائم یاد خدا بودن که بداند وقتی یاد خداست یعنی دنبال اوامر خداست، از کجا بدانیم همیشه یاد خدا هستیم؟ اینکه دنبال اوامر الهی هستیم یا نیستیم، اگر دنبال اوامر الهی هستیم یعنی یاد خدا هستیم. «وَ ارْزُقْنِی فِیهِ ذِکْرَکَ بِدَوَامِهِ».
خودت من را موفق بدار به حق توفیق تو، ای کسی که گمراهان را هدایت می‌کنی: «بِتَوْفِیقِکَ یَا هَادِیَ الْمُضِلِّینَ» و طبیعتاً همینطور است اگر هدایت الهی نباشد ما در ظلالت و گمراهی هستیم، از یک جهتی هم دارد یک مطلبی را بیان می‌کند اینکه بالاخره انسان نیاز دارد به هادی، انسان فکر نکند خودش تنها می‌تواند برود نیاز دارد به هادی، یک هادی خود خداست، خداوند که همینطور وارد نمی‌شود از طریق انبیاء(ع) ، حضرات معصومین(ع) از طریق بزرگان و خوبان عالم، اولیا خدا و عرفا، از طریق آنها انسان می‌تواند هدایت شود و البته هادیان الهی هم هدایت می‌کنند، من و شما را هشدار می‌دهند و بشارت به خوبی‌ها می‌دهند منتها کار انبیاء وقتی این بوده طبیعی است کار اولیاء هم بیش از این نیست.
چرا بعضی‌ها هدایت نمی‌شوند و در گمراهی می‌مانند؟ چون به هدایت الهی تن نمی‌دهند باید تن داد به هدایت الهی، اگر اینگونه شد آن زمان بهترین مصلحت ها برای انسان رقم خواهد خورد. «بِتَوْفِیقِکَ یَا هَادِیَ الْمُضِلِّینَ».
منبع:فارس
«اللَّهُمَّ أَعِنِّی فِیهِ عَلَى صِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ»؛ خدایا کمک کن. «اعانت» کمک خواستن از خداست، چون انسان ضعیف است«خلق الانسان ضعیفا»، انسان فکر می‌کند قدرت دارد و قوی است، یک جایی می‌افتد همانطور که در طفولیت نمی‌تواند و باید کسی کنارش باشد، کسانی که ادعا می‌کنند ما بهترین هستیم یک جایی آلزایمر می‌‌گیرند، انسان ضعیف است، حتی در عبادتش فکر نکند که روزه گرفتن یا قیام را من می‌توانم نه خودت کمکم کن.
«اللَّهُمَّ أَعِنِّی فِیهِ عَلَى صِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ»؛ در روزه‌داری خودت باید به من کمک کنی، در سحرخیزی خودت به من کمک کن من می‌دانم اگر یک لحظه عنایت تو نباشد همه چیز از بین می‌رود همه چیزهایی که تصور می‌کردم همه نمازها و روزه‌ها از بین می‌رود، دچار یک بیماری کوچک شود و در بستر بیفتد دیگر نمی‌تواند روزه بگیرد و برای قیام شب بلند شود، پس همه چیز دست اوست و او باید کمک کند و این اخطار بزرگ است به ما که بدانیم همه چیز حتی صیام و قیامش به دست خداست و کمک او را می‌طلبد چه برسد مملکت‌داری، چه برسد به مسائل دیگر باید کمک او را بطلبیم.
«وَ جَنِّبْنِی فِیهِ مِنْ هَفَوَاتِهِ وَ آثَامِهِ»؛و دور ساز مرا در این ماه و در این روز از لغزش‌ها و گناهان، گاهی ما فکر می‌کنیم کارهایی می‌کنیم اما همه اش لغزش است اگر خدا کمک نکند و ما را دور نکند از اینکه لغزش‌ها سر راهمان زیاد است، ما فکر نکنیم در صراط مستقیم حرکت می‌کنیم اگر ما را به خودمان واگذار کنند اینکه بیان می‌شود که بهترین دعاها این است یکی خدایا ما را عاقبت به خیر کن، یکی آنی و کمتر از آنی ما را به خودمان وامگذار، دو دعایی است که همیشه اولیاء خدا می‌کنند.
اینکه انسان مواظب باشد خدا او را رها نکند و به خودش واگذار نکند چون امکان لغزش فراوان است و امکان به گناه افتادن وامصیبتا زیاد است پس خدایا من را دور ساز. منتها یکی از راههای دورسازی از گناه و خدا دستش را بگیرد این است که حداقل‌ها را انجام بدهد که چه کنیم خدا همیشه ما را دور بسازد؟ اینکه حداقلی‌ها را انجام بدهیم، خدا گفته نماز بخوان، روزه بگیر، با دشمن نساز، دروغ نگو، همه اینها را چشم بگوییم و از حداقلی‌ها مواظبت بکنیم و خدا هم عنایت می‌کند، پس این هم یکی از نکات مهم است.
«وَ ارْزُقْنِی فِیهِ ذِکْرَکَ بِدَوَامِهِ»؛ خدایا مرا به یاد دائمی خودت قرار بده، رزق هم گفتیم مادی و معنوی است خدایا رزقم کنم که من دائم به یاد تو باشم بله به لسان ذکر تو را بگویم اما دائم یاد خدا باشد اولیای خدا گاهی درون قلب‌شان این را می‌گویند، من خودم دیدم به چشم و گوش خودم شنیدم که می‌خواست ما را متنبه کند که نشدیم.
آیت‌الله العظمی ادیب من دیدم که قلب نازنین ایشان در حالی که داشت نماز می‌خواند (من تعجب کردم فکر کردم تخیل است ولی وقتی دقت کردم دیدم درست است) بعد وقتی داشت استراحت می‌کرد می‌گفت یا صاحب‌الزمان و تپش قلب می‌گرفت انسان در درون یاد امام زمان، یاد بزرگان و اولیاء خدا باشد، دائم یاد خدا بودن که بداند وقتی یاد خداست یعنی دنبال اوامر خداست، از کجا بدانیم همیشه یاد خدا هستیم؟ اینکه دنبال اوامر الهی هستیم یا نیستیم، اگر دنبال اوامر الهی هستیم یعنی یاد خدا هستیم. «وَ ارْزُقْنِی فِیهِ ذِکْرَکَ بِدَوَامِهِ».
خودت من را موفق بدار به حق توفیق تو، ای کسی که گمراهان را هدایت می‌کنی: «بِتَوْفِیقِکَ یَا هَادِیَ الْمُضِلِّینَ» و طبیعتاً همینطور است اگر هدایت الهی نباشد ما در ظلالت و گمراهی هستیم، از یک جهتی هم دارد یک مطلبی را بیان می‌کند اینکه بالاخره انسان نیاز دارد به هادی، انسان فکر نکند خودش تنها می‌تواند برود نیاز دارد به هادی، یک هادی خود خداست، خداوند که همینطور وارد نمی‌شود از طریق انبیاء(ع) ، حضرات معصومین(ع) از طریق بزرگان و خوبان عالم، اولیا خدا و عرفا، از طریق آنها انسان می‌تواند هدایت شود و البته هادیان الهی هم هدایت می‌کنند، من و شما را هشدار می‌دهند و بشارت به خوبی‌ها می‌دهند منتها کار انبیاء وقتی این بوده طبیعی است کار اولیاء هم بیش از این نیست.
چرا بعضی‌ها هدایت نمی‌شوند و در گمراهی می‌مانند؟ چون به هدایت الهی تن نمی‌دهند باید تن داد به هدایت الهی، اگر اینگونه شد آن زمان بهترین مصلحت ها برای انسان رقم خواهد خورد. «بِتَوْفِیقِکَ یَا هَادِیَ الْمُضِلِّینَ».
منبع:فارس
گزارش خطا
