محفل گرم علمی آیت الله فیروزآبادی در نجف

این عالم جلیل القدر شیعه در سال 1265 قمری در فیروزآباد یزد و در بیت علم و تقوا دیده به جهان گشود. پس از دوران کودکی جهت تحصیل علوم دینی به یزد رفت و در یکی از مدارس آن شهر سکنی گزید و استفاده های در خورشایسته ای از اساتید آنجا به خصوص آیت الله سید یحیی یزدی نمود.

هجرت علمی

آیت الله فیروزآبادی همچو اجداد با فضیلت خود جویای دانش و تقوا بود و در این برهه از حیات جاودان خود هجرتی پربرکت را به این منظور انجام داد. محفل علمی کربلای معلی که به برکت مرحوم شیخ محمدحسین فاضل اردکانی جلوه خاصی داشت، قدم های ایشان را به آن دیار قدس کشاند. پس از رحلت استادش اردکانی به خدمت میرزای شیرازی در سامراء شتافت و تا پایان عمر گرانبار آن مرجع و ماوای بزرگ شیعیان یعنی سال 1321 ق در آنجا ماند.

 معظم له در همان سال رهسپار نجف اشرف و در جوار مرقد مولی الموحدین مدینه العلم به تکمیل دانش و تهذیب نفس پرداخت. ابتدا در درس آخوند خراسانی شرکت می کرد تا اینکه واقعه مشروطه پیش آمد و ایشان در زمره ارداتمندان سید محمدکاظم یزدی صاحب عروه گردید و در خدمت آن استوانه علوم نقلی ، مدارج عالیه فقاهت را طی کرد.

کرسی تدریس

آیت الله فیروزآبادی گرچه از ابتدای تحصیل به تدریس دروس پایین تر مبادرت می ورزید، لکن اوج شهرت و رونق کرسی تدریس ایشان پس از رحلت آیات عظام سیدمحمدکاظم یزدی و شریعت اصفهانی ظهور کرده است.

در آن عصر یکی از برجسته ترین محافل علمی نجف اشرف به ایشان اختصاص داشت و جمع کثیری از بزرگان حوزه آن دوران مفتخر به استفاده و شاگردی از این مجتهد یزدی هستند که بعدها هریک پرچم دار عرصه پژوهی و منشا خیرات و مبرات فراوانی شدند.

تابلوی اخلاقی

آن مدرس حوزه نجف دارای صفات معنوی لطیفی بود و به همین دلیل عظمت وجودش با قلم فرسایی تذکره نویسان پشت ابر گمنامی نماند و هریک با کلماتی گوهربار آن بزرگمرد را ستوده اند.

علامه خوانساری کاظمینی در احسن الودیعه می نویسد: آقا سید محمد فیروزآبادی یزدی نجفی از اجله علمای عاملین و از افاخم فقهای مجتهدین و یکی از مراجع امامیه بود. من به خدمتش مشرف و کراراً با ایشان ملاقات کردم و ندیدیم از جانب ایشان الا سکوت و وقار. آن بزرگوار حسن اخلاق و کریم الاعراق و جامع بارع و زهد و عابد بود.

صاحب کتاب معارف الرجال نیز در مورد ابعاد شخصیتی ایشان می گوید: سیدمحمدبن سیدمحمدباقرالحسینی الیزدی الفیروزآیاد عالمی با فضیلت و مجتهدی مسلم بود که از لحاظ تقوا و وثاقت شهرت داشت. بعضی از قبایل عرب بعد از ارتحال سید یزدی از ایشان تقلید می کردند و نزد عموم محبوبیت داشت و در صحن علوی اقامه جماعت می کرد.

مرجعیت دینی مردم

آیت الله فیروزآباد در برهه ای از حیات جاوادانه اش عهده دار مرجعیت شد و گروهی از مردم عراق و برخی از نقاط ایران به ویژه خطه تبریز از معظم له تقلید می کردند.

صاحب ریحانه الادب در این خصوص می نویسد: سیدمحمدیزدی فیروزآبادی عالمی عابد ، فاضل، فقیه و مجتهد که از تلامذه آخوند خراسانی و سید یزدی و مرجع تقلید جمعی از شیعیان است.

 میراث جاودان

اگرچه از قلم عالم ربانی کتاب های با ارزشی برای طالبان حقیقت و تشنگان معرفت نوشته شده که برخی از آنها عبارت اند از مجموعه الاحادیث الاخلاقیه والمو اعظ، حاشیه بر عروه الوثقی و رساله عملیه می باشد لکن با ارزشمندترین یادگار ماندگار آن مربی اخلاق فرزند عالم و باتقوای ایشان به نام آیت الله سید مرتضی حسینی فیروزآبادی بوده است. سید مرتضی سال 1329 قمری در نجف اشرف متولد شد و تحصیلات عالیه خود را نزد میرزا علی ایروانی، میرزا ابوالحسن مشکینی، سید ابوالحسن اصفهانی و شیخ محمدحسین غروی اصفهانی رحمه الله علیهم سپری کرد. ایشان در اخلاق و پیرایش نفس به ادراک محضر آقا سید علی آقا قاضی و آقا سید جمال الدین گلپایگانی نائل آمد.

آیت الله سید مرتضی حسینی در شمار مدرسان بزرگ نجف اشرف و در بین طلاب حوزه بزرگ نجف حائز محبوبیت و رتبت بالایی بوده است. ایشان در سال 1391 ق به سبب فشار رژیم بعث به ایران مهاجرت و در شهر قم زندگی کرد. با امام خمینی و انقلاب اسلامی همگام و همراه بود و مورد احترام بنیانگذار انقلاب اسلامی قرار داشت. 

غروب آفتاب

عاقبت، حضرت آیت الله سیدمحمدفیروزآبادی پس از عمری مجاهدت در راه ترویج احکام اسلام در سال 1345 ق در سامرا وفات نمود. پیکر پاک آن عالم پارسا پس از تشییع باشکوه به نجف حمل گردید و در روز جمعه آخر ربیع الاول در یکی از حجرات صحن علوی علیه السلام دفن گردید.

پی نوشت:

گلشن ابرار ج 9