اول همسایه، بعد خود ما

حضرت فاطمه(س) در همه اعمال خود اسوه ای بی نظیر برای جامعه است. ایشان در عبادت خدای متعال نظیر نداشتند.حسن بصری،که یکی از عابدان معروف دنیای اسلام است، درباره‌ی فاطمه‌ی زهرا(س) می‌گوید:

به قدری دختر پیغمبر عبادت کرد و در محراب عبادت ایستاد که «تورمت قدماها». پاهای آن بزرگوار از ایستادن در محراب عبادت، ورم کرد.

همچنین امام حسن مجتبی(ع)می‌ فرماید: شبی مادرم به عبادت ایستاد و تا صبح عبادت کرد. حتی انفجرت عمود الصبح. تا وقتی که طلوع فجر شد. مادر من از سر شب تا صبح مشغول عبادت بود و دعا و تضرع کرد. امام حسن(ع)، می‌ فرماید: طبق روایت شنیدم که دائم مؤمنین و مؤمنات را دعا کرد؛ مردم را دعا کرد؛ برای مسائل عمومی دنیای اسلام دعا کرد. صبح که شد گفتم: یا اماه؛ «مادرم،لم لا تدعین لنفسک کما تدعین لغیرک؛ یک دعا برای خودت نکردی.یک شب تا صبح دعا، همه برای دیگران؟ 

مادرم در پاسخ فرمود: یا بنی، الجار ثم الدار؛ اول همسایه بعد خود ما.

این،آن روحیه‌ی والاست. دختر رسول خدا (س) در این دنیا هیچ چیزی را برای خود نخواست و همواره به فکر اصلاح جامعه اسلمی بود.اما جامعه آن زمان با بی رحمی تمام، با ایشان برخورد کردند و حرمت خاندان رسول خدا (س)را نگه نداشتند.