عقیق:چهلمین دعا ازصحیفه سجادیه، در 5 فراز به نیایش آن حضرت در هنگام یاد مرگ اشاره میکند.
در این گزارش می خوانیم که:
آموزههای دعا
* از آرزوهای دور و دراز بپرهیزیم.
* از خدا بخواهیم مرگ را پیش روی ما مجسم بدارد و لحظهای ذهن ما را از یاد آن تهی نکند.
* از خدا بخواهیم ما را به کارهای شایسته موفق کند، تا مرگ برای ما خانه آرامشی باشد.
* از خدا بخواهیم ما را در حالی بمیراند که گمراه نباشیم و طاعت او را ناپسند نشماریم و دست از نافرمانی کشیده باشیم.
* خدا ضامن پاداش نیکوکاران و اصلاحکننده عمل مفسدان است.
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا نُعِيَ إِلَيْهِ مَيِّتٌ، أَوْ ذَكَرَ الْمَوْتَ:
و از دعاهای امام سجاد(ع) به وقتی که خبر مرگ کسی به او میرسید:
اللَّهُمَّ
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اكْفِنَا طُولَ الْأَمَلِ، وَ
قَصِّرْهُ عَنَّا بِصِدْقِ الْعَمَلِ حَتَّى لَا نُؤَمِّلَ اسْتِتْمَامَ
سَاعَةٍ بَعْدَ سَاعَةٍ، وَ لَا اسْتِيفَاءَ يَوْمٍ بَعْدَ يَوْمٍ، وَ لَا
اتِّصَالَ نَفَسٍ بِنَفَسٍ، وَ لَا لُحُوقَ قَدَمٍ بِقَدَمٍ
بار
خدایا بر محمد و آلش درود فرست و ما را از آرزوی دراز نگاه دار، و آرزوها
را با عمل راستین بر ما کوتاه کن، تا به پایانبردن ساعتی را از پی ساعتی و
دریافتن روزی را به دنبال روزی و پیوستن نفسی را به نفسی و رسیدن گامی را
به گامی آرزو نکنیم
وَ
سَلِّمْنَا مِنْ غُرُورِهِ، وَ آمِنَّا مِنْ شُرُورِهِ، وَ انْصِبِ
الْمَوْتَ بَيْنَ أَيْدِينَا نَصْباً، وَ لَا تَجْعَلْ ذِكْرَنَا لَهُ
غِبّاً
و ما را از فریب
آرزوها در سلامت دار و از بدیهایش در امان دار و مرگ را در برابر دیدگان
ما مجسم کن و یادش را گهگاه در خاطر ما میار (بلکه همیشه به یاد آن باشیم)
وَ
اجْعَلْ لَنَا مِنْ صَالِحِ الْأَعْمَالِ عَمَلًا نَسْتَبْطِئُ مَعَهُ
الْمَصِيرَ إِلَيْكَ، وَ نَحْرِصُ لَهُ عَلَى وَشْكِ اللَّحَاقِ بِكَ
حَتَّى يَكُونَ الْمَوْتُ مَأْنَسَنَا الَّذِي نَأْنَسُ بِهِ، وَ
مَأْلَفَنَا الَّذِي نَشْتَاقُ إِلَيْهِ، وَ حَامَّتَنَا الَّتِي نُحِبُّ
الدُّنُوَّ مِنْهَا
و از
اعمال شایسته، عملی برایمان قرار ده که با آن بازگشت به حضرتت را (با همه
سرعتش) کند شماریم و برای بهسرعترسیدن به کویات بدان حرص ورزیم، به طوری
که مرگ برای ما محل اُنسی باشد که به آن انس گیریم و مرکز الفتی باشد که
بدان شوق ورزیم، و خویشاوند نزدیکی باشد که قرب به او را دوست بداریم،
فَإِذَا
أَوْرَدْتَهُ عَلَيْنَا وَ أَنْزَلْتَهُ بِنَا فَأَسْعِدْنَا بِهِ
زَائِراً، وَ آنِسْنَا بِهِ قَادِماً، وَ لَا تُشْقِنَا بِضِيَافَتِهِ، وَ
لَا تُخْزِنَا بِزِيَارَتِهِ، وَ اجْعَلْهُ بَاباً مِنْ أَبْوَابِ
مَغْفِرَتِكَ، وَ مِفْتَاحاً مِنْ مَفَاتِيحِ رَحْمَتِكَ
پس
هر زمان که آن را بر ما وارد کنی و فرود آری، ما را از دیدارش خوشبخت فرما
و چون بر ما وارد شود آن را مایه انس ما قرار ده و ما را در مهمانی او به
رنج و زحمت مینداز، و با زیارت او سرافکنده مساز، و آن را دری از درهای
مغفرت، و کلیدی از کلیدهای رحمت خود قرار ده.
َمِتْنَا
مُهْتَدِينَ غَيْرَ ضَالِّينَ، طَائِعِينَ غَيْرَ مُسْتَكْرِهِينَ،
تَائِبِينَ غَيْرَ عَاصِينَ وَ لَا مُصِرِّينَ، يَا ضَامِنَ جَزَاءِ
الْمُحْسِنِينَ، وَ مُسْتَصْلِحَ عَمَلِ الْمُفْسِدِينَ.
ما
را در جمع هدایت شدگانی بمیران که گمراه نگردند، و فرمانبردارانی که اکراه
به خود راه ندهند، و تائبینی که گناه نکنند و بر گناه اصرار نورزند،ای که
مزد نیکوکاران را ضامنی، و از تبهکاران اصلاح عملشان را خواستاری.
منبع:باشگاه خبرنگاران