تعامل با دیگر ادیان، غربت شیعه را از بین میبرد

حجت الاسلام والمسلمین علیپور در این نشست تخصصی که به بهانه برگزاری دهمین دور گفتگوهای دینی ایران و واتیکان و دیدار هیئت ایرانی با  پاپ فرانسیس رهبر کاتولیک های جهان برگزار شده بود، اظهار داشت: نیاز به بررسی دقیق ظرفیتهای تعاملی اسلام و دیگر ادیان بیش از گذشته احساس می شود؛ این گونه نشست ها دو پیش فرض با خود دارد؛ اول اینکه ظرفیتهایی برای تعامل وجود دارد و دوم اینکه تعامل یک ضرورت است!

وی ادامه داد: در حقیقت تعامل محور و نهادی است که همه از آن سود می برند و تقابل گزینه ای است که همه از آن ضرر می کنند.

حجت الاسلام والمسلمین علیدوست به دلایل لزوم تعامل با دیگر ادیان اشاره کرد و بیان داشت: در عصر کنونی یک جریان اسلام هراسی شدید که در طول تاریخ اسلام بی سابقه است به وجود آمده است؛ شیعه هراسی و در کنار آن انقلاب هراسی و جمهوری اسلامی هراسی را هم به آن جریان اضافه کنید، یک چنین فضایی در جهان کنونی حاکم است. لذا این پرسش مطرح می شود که آیا در چنین فضایی تعامل یک ضرورت نیست؟! تعامل بی واسطه عالمان از هر دو طرف، قطعا آن هراس و فاصله را از بین می برد، در نتیجه اولین دلیل وجود ضرورت تعامل ، وجود همین جریان اسلام هراسی است.

مسئول انجمن فقه و حقوق اسلامی حوزه با اشاره به ظرفیتهای عمیق علمی و انسانی تراث شیعه اذعان داشت: تراث شیعه در سه بخش قابل دسته بندی است؛ تراث مذهبی، تراث فرامذهبی اما درون دینی و تراث انسانی، بخش عظیمی از تراث ما ظرفیت این را دارد که پاسخگوی نیاز معنوی همه انسانهای جهان باشد؛ این ارتباطات باعث آشنایی آنان با این دسته از تراث شیعه می شود و این چیزی است که آنها خود در اختیار ندارد. لذا از برخی تراث ترجمه شده مانند ترجمه صحیفه سجادیه و نامه حضرت امیر(ع) به مالک اشتر و دعای کمیل به شدت استقبال نموده و کشیشان و علمای آنها با  این آثار آشنا هستند.

وی تاکید داشت: تعامل، هراس از شیعه و غربت شیعه را از بین می برد و از سوی دیگر آنها را با تراث ما به ویژه تراث انسانی شیعه آشنا می کند و باعث می شود آنها این تراث را به دیگران نیز منتقل کنند.

حجت الاسلام والمسلمین علیدوست آسیب های احتمالی تعامل را مورد توجه قرار داد و تصریح کرد: تعامل یک ضرورت است که همه از آن سود می برند، به شرط اینکه از برخی آسیبهای آن مانند ورود به حوزه های سیاسی و بروز خود سانسوری پرهیز شود لذا در این راستا باید ظرفیتهای حقیقی تعامل به درستی شناخته شود.

مسئول انجمن فقه و حقوق اسلامی حوزه با طرح این پرسش که «فقیه شیعه تا چه اندازه ظرفیتهای تعاملی دارد؟» بیان داشت: این پرسش به صورت جدی مطرح است که فقه ما بر اساس تقابل است یا تعامل؟! و یا چه مقدار بر اساس تعامل پایه ریزی شده است؟ اگر فقیه تمدنی بیندیشد و وارد گفتمان، فرهنگ و فرایند تعامل بشود به صورتی که فقه عوام پسند و بی انضباط نگردد بلکه یک فقه جواهری و با در نظر گرفتن همه نصوص دینی باشد می تواند پشتوانه گفتمان و تعامل باشد. در فقه شیعه این ظرفیت وجود دارد که یک جریان فقاهتی قوی و منظم بر اساس تعامل، پایه ریزی کند.