چهار گرفتاری غصه خوردن

متأسفانه به معارف قرآن و روایات توجه نمی کنیم, منشأ بسیاری از گرفتاری ها توجه نکردن به دستورات قرآن و اهل بیت(ع) است.

مثلاً غم و غصه، انسان را از درون می ‌پوساند. اتّفاقاً همۀ ما غصه ‌خور شده ‌ايم و از درون پوسيده شده ‌ايم. قلب و مغز سالم کم پيدا می‌ شود. اعضا و جوارح سالم کم پيدا می ‌شود، همه اینها در اثر غم و غصّه، دلهره، اضطراب ‌خاطر و نگراني به وجود می آید.

قرآن و روايات می‌ فرمایند: (غصه خوردن) رفع گرفتاری نمی ‌کند، بلکه دردی را به دردها اضافه می کند.

* چهار گرفتاری انسانِ غصه خور

روايتی از پیامبر اکرم «صلّی ‌الله ‌عليه ‌وآله ‌وسلّم» داريم که می ‌فرمايند: «مَنْ أَصْبَحَ‏ وَ الدُّنْيَا أَكْبَرُ هَمِّهِ فَلَيْسَ‏ مِنَ‏ اللَّهِ‏ فِي‏ شَيْ‏ءٍ وَ أَلْزَمَ قَلْبَهُ أَرْبَعَ خِصَالٍ هَمّاً لَا يَنْقَطِعُ عَنْهُ أَبَداً وَ شُغُلًا لَا يَنْفَرِجُ مِنْهُ أَبَداً وَ فَقْراً لَا يَبْلُغُ غِنَاهُ أَبَداً وَ أَمَلًا لَا يَبْلُغُ مُنْتَهَاهُ أَبَدا»[1]

اگر کسی هم و غمش این دنیا باشد خداوند به این شخص اعتنا ندارد و چهار خصلت در دل او قرار می دهد.

غصه بی پایان

اول؛ «هَمّاً لَا يَنْقَطِعُ عَنْهُ أَبَداً»؛ گرفتار غم و غصه ‌ای می شود که رفع‌ شدنی نيست و این یک بلای بزرگی است

  قلبش همیشه مشغول است

دوم؛«وَ شُغُلًا لَا يَنْفَرِجُ مِنْهُ أَبَداً»؛ هميشه دلش مشغول است؛ اما مشغول به خدا نيست. قرآن می ‌فرمايد: «أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ»[2]؛ اگر می ‌خواهید غم و غصّه نداشته باشید، ياد خدا باشید. حضرت در این روايت می فرمایند؛ اگر ياد خدا نباشد و فقط ياد دنيا باشد مشغله ای برای انسان به وجود می آید که هيچ وقت تمام ‌شدنی نيست.

  فقیر شدن

سوم ؛ وَ فَقْراً لَا يَبْلُغُ غِنَاهُ أَبَداً؛ فقیر می شود و هیچ گاه بی نیاز نخواهد بود

چهارم؛ وَ أَمَلًا لَا يَبْلُغُ مُنْتَهَاهُ أَبَدا»؛  آرزوهایی می کند که هیچ گاه به پایان آن نخواهد رسید.

 اين روايت پیامبر اکرم «صلّی ‌الله‌ عليه ‌وآله ‌وسلّم» انصافاً‌ روايت تکان دهنده ای است و حضرت می ‌فرمايند: اين غم و غصّه ‌ها غير از نگرانی، ضعف عصب و العياذ بالله عصبانی شدن در برخورد با خداوند، چيز ديگری ندارد.

پی نوشت:

[1].  تنبیه الخواطر، ج 1، ص 430.

[2]. الرعد، 28: آگاه باش كه با ياد خدا دل ‌ها آرامش مى ‏يابد