۰۲ آذر ۱۴۰۳ ۲۱ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۳۹ : ۲۳
وقتی مرحوم قاضی حق رفاقت را به جای می آورد
ایشان در حالی که دو قرص نان و قدری آبگوشت پخته در میان سفره ای با خود آورد و پس از آن اصرار و الحاح از من خواستند لباسهایی را که نیاز به شستشو دارد به او داده تا معظم له آن را بشوید! من ابتدا ابا کردم ولی اطرافیان فهماندند که...
عقیق:آیت الله محسنی ملایری (متوفی 1416 ق) نقل می‌کرد: « مرحوم پدرم آیت
الله میرزا ابوالقاسم ملایری با مرحوم آیت الله میرزا علی آقای قاضی ملازم
بود و وقتی به نجف رفته بودم مرحوم آقای قاضی فرمودند: « پدر شما به ما
خیلی نزدیک بود، ما برای همدیگر غذا می بردیم و لباس همدیگر را می شستیم؛
حالا آن حق بر گردن ما باقی است و تا شما در نجف هستید غذای ظهرتان به عهده
من است.»از فردا دیدم ایشان در حالی که دو قرص نان و قدری آبگوشت پخته در میان سفره ای با خود آورد و پس از آن اصرار و الحاح از من خواستند لباسهایی را که نیاز به شستشو دارد به او داده تا معظم له آن را بشوید! من ابتدا ابا کردم ولی اطرافیان فهماندند که حداقل یک دستمال کوچک هم که شده بدهید ایشان بشویند والا آقای قاضی ناراحت می شوند. من ناچار شدم چند قطعه لباس خود را برای شستشو به او بدهم.
پی نوشت:
کتاب اسوه عارفان – ص 173
منبع:تسنیم
گزارش خطا
