۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۳۹ : ۰۳
منبری که مبتنی بر احساسات سخن نگفت!
« ... تمام سخنرانی های آقای راشد معقول و متکی به قرآن و اخبار صحیح و گفتار دانشمندان بود.»
عقیق: آقای راشد، یکی از سخنرانانی است که 'خلیل رفاهی' مولف کتاب «گردش ایام»
از وی به عنوان سخنوری یاد می کند که سخنی سست و مبتنی بر احساسات از او
نشنیده است.
«حسینعلی راشد» روحانی، نویسنده، مبلغ مذهبی، زندانی
سیاسی و نماینده تهران در مجلس بود. وی فرزند ملا عباس تربتی بود. در ۱۶
سالگی همراه پدرش به مشهد آمد و مشغول تحصیل دروس حوزوی گردید. برای ادامه
تحصیل به نجف عریمت کرد و نزد اساتید آن حوزه مانند میرزاحسین نائینی و سید
ابوالحسن اصفهانی تحصیل نمود و پس از توقف کوتاهی در تهران و قم عازم
شیراز شد و در آنجا مجالس وعظ و خطابه داشت. پس از مدتی، عازم اصفهان گردید
و در آن شهر بعلت سخنرانی‌های ضد سلطنت رضا شاه، در حدود ۷ ماه زندانی
گردید. پس از آزادی از زندان، تهران را برای ادامه زندگی انتخاب نمود.
در
دوره هفدهم مجلس ضمن حمایت از نهضت ملی شدن صنعت نفت به مجلس راه یافت اما
چند جلسه‌ای بیشتر در آن حضور نیافت. نطق پیش از دستور وی جنجالی در مجلس
به راه انداخت.
دکتر رسول جعفریان در معرفی قسمت های خواندنی کتاب «گردش
ایام» نظر نویسنده کتاب درباره سخنرانی آقای راشد را برگزیده که می خوانید:
«(خلیل رفاهی) جایی هم از راشد و سخنرانی‌ها و
بخشی از زندگی او سخن گفته و این که «در تمام مدت یک سخن موهون و سست مبتنی
بر احساسات از ایشان شنیده نشد. تمام سخنرانی های آقای راشد معقول و متکی
به قرآن و اخبار صحیح و گفتار دانشمندان بود».
حکایت آخرین منبری هم
که راشد رفت جالب است که شبی به مناسبت ایام عاشورا در مسجد آذربایجانی ها
منبر می رود و خیلی تحت تاثیر قرار گرفته و عصبانی شده، می گوید: «پس از
چهل سال متوجه شده ام که ما کُرنا را از طرف گشادش می‌زدیم. حسین کشته شد
که ما متحد باشیم که نیستیم. عزیز باشیم که نیستیم. فقیر نباشیم که هستیم.
در جهان سرافراز باشیم که نیستیم. با همدیگر امین و مهربان باشیم که
نیستیم. من دیگر از منبر و مسجد خجالت می‌کشم. از خودم خجالت می‌کشم. این
آخرین منبر راشد بود و بعد از آن فقط شبهای جمعه در رادیو برنامه داشت.»
منبع: خبر آنلاین
211008
گزارش خطا
