۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۰۲ : ۰۷
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ كَانَتْ لِأُمِّي فَاطِمَةَ (ع) رَكْعَتَانِ تُصَلِّيهِمَا عَلَّمَهَا جَبْرَئِيلُ (ع) فَإِذَا سَلَّمَتْ سَبَّحَتِ التَّسْبِيحَ وَ هُوَ «سُبْحَانَ ذِي الْعِزِّ الشَّامِخِ الْمُنِيفِ سُبْحَانَ ذِي الْجَلَالِ الْبَاذِخِ الْعَظِيمِ سُبْحَانَ ذِي الْمُلْكِ الْفَاخِرِ الْقَدِيمِ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْبَهْجَةَ وَ الْجَمَالَ سُبْحَانَ مَنْ تَرَدَّى بِالنُّورِ وَ الْوَقَارِ سُبْحَانَ مَنْ يَرَى أَثَرَ النَّمْلِ فِي الصَّفَا سُبْحَانَ مَنْ يَرَى وَقْعَ الطَّيْرِ فِي الْهَوَاءِ سُبْحَانَ مَنْ هُوَ هَكَذَا وَ لَا هَكَذَا غَيْرُهُ».
امام صادق عليه السلام فرمود: مادرم فاطمه عليها السلام دو ركعت نماز مىخواند كه جبرئيل عليه السلام آن را به او ياد داده بود و چون سلام مى داد، تسبيح را اين گونه مى گفت:
منزه است خداوندگارِ شُكوه و بلندمرتبه و باعظمت!
منزه است خداوندگار عزّت و والامقام و بارَفعت!
منزه است پادشاه سرفراز ديرين!
منزه است خداوندگار بهجت و زيبايى!
منزه است آن كه رداى روشنايى و وقار پوشيده است!
منزه است آن كه ردّ پاى موران بر تخته سنگ!
منزه است جايگاه فرود آمدن پرندگان هوا را مى بيند!
منزه است آن كه اين گونه است و جز او اين گونه نيست!».
پی نوشت:
جمال الأسبوع بكمال العمل المشروع، ص: 263، سیدبن طاووس.
منبع:حوزه