قرآن کریم مى فرماید: وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلا تَفَرَّقُوا؛ همگى به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید.
عقیق: بی شک از جمله امور سرنوشت ساز در جامعه مسلمین، حفظ وحدت می باشد. وحدت عامل مهم حرکت بخش براى انقلابها بوده و انسانها را در گذر پیشرفت به سوى پیروزیها، از دست اندازها و گردنه هاى صعب العبور، عبور می دهد، به ناتوانیها توان بخشیده و دشواریها را آسان میکند و ناممکن ها را ممکن می سازد. بر این اساس ائمه اطهار (علیم السلام)، بر این مهم تاکیدی ویژه داشته اند. از این رو حضرت محمد (ص) می فرمایند: المسلمون اخوَه، لا فضلَ لاحدٍ علي احدٍ اِلا بالتقوي؛ مسلمانان با هم برادرند، هيچکس بر ديگري برتري ندارد جز به تقوي. همچنین بیان می دارند: المُسلم أخوالمسلم يَسعهما الماء و الشجر و يتعاونان علي الفتان؛ مسلمان برادر مسلمان است در کنار هم از آب و درخت استفاده می کنند و در برابر فتنه انگيز ياور یکدیگر می باشند.
در این زمینه سليم بن قيس الهلالي نقل کرده است که امام على (ع) در پاسخ به پرسش از معناى سنّت، بدعت، جماعت و تفرقه فرمودند: اَلسُّنَّةُ ـ و اللّه ـ سُنَّةُ مُحمِّدٍ صلى الله عليه و آله وَ الْبِدْعَةُ ما فارَقَها وَ الْجَماعَةُ ـ وَ اللّه ـ مُجامَعَةُ اَهْلِ الْحَقِّ وَ اِنْ قَلّوا وَ الْفُرقَةُ مُجامَعَةُ اَهْلِ الْباطِلِ وَ اِنْ كَثُروا؛ به خدا سوگند، سنّت، همان سنّت محمّد (ص) است و بدعت آنچه خلاف آن باشد و به خدا قسم، جماعت، همدست شدن با اهل حق است هر چند اندك باشند و تفرقه، همدستى با اهل باطل است هر چند بسيار باشند.
همچنین پيامبر اکرم (ص) درباره عقوبت عدم وحدت می فرمایند: ايّاكُمْ وَ التَّلَوُّنَ فى دينِ اللّهِ فَاِنَّ جَماعَةً فيما تَـكْرَهونَ مِنَ الْحَقِّ خَيْرٌ مِنْ فُرْقَةٍ فيما تُحِبّونَ مِنَ الْباطِلِ وَ اِنَّ اللّه سُبْحانَهُ لَمْ يُعْطِ اَحَدا بِفُرْقَةٍ خَيْرا مِمَّنْ مَضى وَ لا مِمَّنْ بَقىَ ؛ از چند رنگى و اختلاف در دين خدا بپرهيزيد، زيرا يكپارچگى در آنچه حق است ولى شما آن را ناخوش مى داريد، از پراكندگى در آنچه باطل است اما خوشايند شما مى باشد، بهتر است. خداى سبحان به هيچ يك از گذشتگان و باقى ماندگان بر اثر تفرقه و جدايى خير و خوبى عطا نكرده است. نیز بین داشته اند: عَلَيْكُمْ بِالْجَمَاعَةِ؛ فَإِنَّ يَدَ اللَّهِ عَلَى الْفُسْطَاط؛ به جماعت (وحدت) روى آوريد، همانا دست خدا (یاری الهی) با جماعات است.
پی نوشت ها:
1-سید رضی، مجازات النبویه: .34
2-الهلالي، كتاب سليم، ج 2: 964.
3-متقی هندی، کنز العمال، ج 1: 746، 149.
منبع:قدس
211008
در این زمینه سليم بن قيس الهلالي نقل کرده است که امام على (ع) در پاسخ به پرسش از معناى سنّت، بدعت، جماعت و تفرقه فرمودند: اَلسُّنَّةُ ـ و اللّه ـ سُنَّةُ مُحمِّدٍ صلى الله عليه و آله وَ الْبِدْعَةُ ما فارَقَها وَ الْجَماعَةُ ـ وَ اللّه ـ مُجامَعَةُ اَهْلِ الْحَقِّ وَ اِنْ قَلّوا وَ الْفُرقَةُ مُجامَعَةُ اَهْلِ الْباطِلِ وَ اِنْ كَثُروا؛ به خدا سوگند، سنّت، همان سنّت محمّد (ص) است و بدعت آنچه خلاف آن باشد و به خدا قسم، جماعت، همدست شدن با اهل حق است هر چند اندك باشند و تفرقه، همدستى با اهل باطل است هر چند بسيار باشند.
همچنین پيامبر اکرم (ص) درباره عقوبت عدم وحدت می فرمایند: ايّاكُمْ وَ التَّلَوُّنَ فى دينِ اللّهِ فَاِنَّ جَماعَةً فيما تَـكْرَهونَ مِنَ الْحَقِّ خَيْرٌ مِنْ فُرْقَةٍ فيما تُحِبّونَ مِنَ الْباطِلِ وَ اِنَّ اللّه سُبْحانَهُ لَمْ يُعْطِ اَحَدا بِفُرْقَةٍ خَيْرا مِمَّنْ مَضى وَ لا مِمَّنْ بَقىَ ؛ از چند رنگى و اختلاف در دين خدا بپرهيزيد، زيرا يكپارچگى در آنچه حق است ولى شما آن را ناخوش مى داريد، از پراكندگى در آنچه باطل است اما خوشايند شما مى باشد، بهتر است. خداى سبحان به هيچ يك از گذشتگان و باقى ماندگان بر اثر تفرقه و جدايى خير و خوبى عطا نكرده است. نیز بین داشته اند: عَلَيْكُمْ بِالْجَمَاعَةِ؛ فَإِنَّ يَدَ اللَّهِ عَلَى الْفُسْطَاط؛ به جماعت (وحدت) روى آوريد، همانا دست خدا (یاری الهی) با جماعات است.
پی نوشت ها:
1-سید رضی، مجازات النبویه: .34
2-الهلالي، كتاب سليم، ج 2: 964.
3-متقی هندی، کنز العمال، ج 1: 746، 149.
منبع:قدس
211008
