۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۰۶ : ۰۶
عقیق: مراسم عزاداری هفتمین شب ماه صفر با سخنرانی حجت الاسلام شیخ علی سرلک و مداحی حاج میثم مطیعی، حاج امیر عباسی ، حاج مصطفی فرحزادی ،حاج حمید رمضانپور و کمیل خامنه در هیئت محبین شهادت برگزار شد.
_ خداوند خیلی خاطرخواه انسان ها است. آثار محبت خداوند را در همه جا می توان دید. اما بعضی ها نمی بینند و نمی فهمند. تمام تلاش انبیا و اولیا هم این بود که به انسان تفهیم کنند خدا ما را دوست دارد و از سر علاقه مسیر بندگی اش را به اولیا و انبیا یاد داده تا باز بماند. مسیر بندگی انسان باز است.
_ پیامبران انسان ها را به سمت خدا دعوت کردند. توجه خود را به سمت خدای متعال متمرکز کنید. عمر خود را در این نقطه سرمایه گذاری کنید و هدر ندهید و تلف نکنید. عزت و آبرو و خلاقیت را جلب کنید. انسان حیف است. عبادت یعنی این که خدایا من مال تو هستم . با عبادت به یاد می آوریم که متعلق به خدا هستیم. مانند کسانی نباشیم که خدا را فراموش کردند. کسانی که خدا را فراموش می کنند در حقیقت خود را فراموش می کنند.
_ عبادت دروازه عالم غیب است و مسیر انس با صاحب عالم است. عبادت از این جهت مورد علاقه است. اهل بیت(ع) کسانی هستند که آخر عبادت را انجام دادند و حق تقوا را انجام دادند. بگوییم خدایا ما عبد هستیم و هیچ چیزی جز ارتباط با تو نداریم . خداوند هر چه تو بخواهی و هر چه میل تو باشد را انجام می دهیم.
_ حضرت دوست خیلی ما را می خواهد و خوب خریده است ولی ما به راحتی می فروشیم. . راه این که خدا را بیشتر دوست داشته باشیم این است که انسان باور کند که برای این دنیا نیست. باید با قصه مرگ انس و الفت پیدا کنیم. باید باور کنیم که این عمر می گذرد.
_ ما از مرگ می ترسیم و تا وقتی از مرگ می ترسیم خدا نمی تواند محبوب اول و آخرمان باشد.کسی که آرامش و محبت تامش را می خواهد نثار خدا کند باید تا قبل از مرگ رابطه خود را با مرگ درست کند. هیچ وقت از خدا مرگ نخواهیم. زود مرگ خواستن منع شده است. ولی قصه این است که تا نمردیم باید با مسئله مرگ انس بگیریم و حتی دوستش داشته باشیم.
_ زمانی که انسان می خوابد در واقع می میرد و صبح خدا دوباره روح را به بدن برمی گرداند. بهار و زمستان و پاییز و تابستان را وقتی میبینیم باید به یاد مرگ باشیم. همه مخلوقات جهان ما را به یاد مرگ می اندازد ولی انسان ها باور ندارند. پس تا وقتی مسئله مرگ را برای خود حل نکردیم تقوا برایمان بی معنا می شود و با کوچکترین مسئله ای از بین می رود.