۰۵ آذر ۱۴۰۳ ۲۴ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۴۴ : ۱۶
شناخت و تحمل رنج، وجه تسميه روز عرفه
آنها كه از رحمت و آمرزش ماه رمضان باز مانده‌اند اكنون رحمت ويژه خداوند فرا رسيده است و تنها بايد دست به آسمان بلند كرد و با دلي شكسته طلب آمرزش نمود، اين روز، روز استجابت دعا است كه عرفه نام دارد.
عقیق:عرفه؛ فرصتي براي جاماندگان از رحمت ماه مبارك رمضان
عبادت رشته اتصال انسان با مبدأ هستي و قدرت لايزال الهي است البته نمي‌توان دعا را مخصوص ايام خاصي دانست ولي بعضي روزها به عنوان يك فرصت ويژه براي ارتباط با خداوند به انسان داده شده كه رحمت خاص او در همين روزها بر بندگانش سرازير مي‌شود.
در سيره اهل‌بيت(ع) نيز به برخي زمان‌هاي خاص براي جلب رضاي خداوند و طلب آمرزش توصيه شده است در قرآن كريم اين روزها، ايام خدا لقب دارد، يكي از اين ايام، نهم ذي‌الحجه، روز عرفه است كه مي‌توان آن را روز مخصوص دعا و نيايش ناميد.
عرفه؛ روز دل‌هاي شكسته و دستان آرزومند
خداوند متعال در اين روز به سه مكان و سه گروه از انسان‌ها، توجه ويژه دارد؛ كربلا و زائران امام حسين(ع)، صحراي عرفات و حجاج بيت‌الله و هرجا از دنيا كه دستي به سوي او بلند شود و دلي بشكند توجه مبدأ اعلي به سوي او جلب مي‌شود. آنگاه كه جبرئيل مناسك حج را به حضرت ابراهيم(ع) مي‌آموخت، چون به عرفه رسيد به ايشان گفت:«عرفت؟؛ ياد گرفتي؟» و ايشان پاسخ دادن«آري» از آن روز به بعد نام عرفه بر اين روز مانده است.
شناخت و تحمل رنج، وجه تسميه روز عرفه
البته وجه ديگر اين روز اعتراف بندگان پشيمان در براي خداوند است و اينكه براي رسيدن به چنين جايگاهي بايد صبر و رنج بسياري تحمل كرد؛ چرا كه يكي از معاني«عرف» صبر و شكيبايي است، در سيره بزرگان دين از روز عرفه به عنون عيد بزرگ مسلمانان ياد شده است، روزي كه خداوند سفره‌هاي جود و احسان خود را مي‌گستراند و شيطان رانده مي‌شود.
عرفه؛ برابر با ماه رمضان
ماه مبارك رمضان، ماه رحمت و مغفرت الهي است، چنان كه پيامبر اكرم(ص) مي‌فرمايند: «... قَدْ اَقْبَلَ اِلَيْكُمْ شَهْرُ اللّهِ بِالْبَرَكَةِ وَالرَّحْمَةِ وَالْمَغْفِرَةِ؛ ماه خدا با بركت و رحمت و بخشش به سوي شما روي آورده است». اگر كسي در ماه رمضان بخشيده نشد يا اين توفيق را پيدا نكرد كه خود را در معرض مغفرت الهي قرار دهد، روز عرفه آن قدر عظمت دارد كه بتواند جبران ماه رمضان كند و در آن روز اگر كسي به درگاه الهي روي آورد، مورد مغفرت خداوند قرار مي‌گيرد.
امام صادق(ع) در اين باره مي‌فرمايند: «مَنْ لَمْ يُغْفَرْ لَهُ فِي شَهْرِ رَمَضانَ لَمْ يُغْفَرْ لَهُ اِلي قابِلٍ اِلاَّ اَنْ يَشْهَدَ عَرَفَةَ؛ كسي كه در ماه رمضان بخشيده نشود، تا سال آينده بخشيده نمي شود، مگر اينكه عرفه را درك كند»، همچنين ايشان درباره اهميت اين روز تأكيد مي‌كنند: «تَخَيَّرْ لِنَفْسِكَ مِنَ الدُّعاءِ ما اَحْبَبْتَ وَاجْتَهِدْ فَاِنَّهُ (يَوْمَ عَرَفَةَ) يَوْمُ دُعاءٍ وَمَسْأَلَةٍ؛ هر دعايي كه دوست داري براي خود بخوان و بكوش كه آن روز (روز عرفه) روز دعا و درخواست است».
پيامبر خاتم(ص) در عرفات
دامنه كوه عرفات در صدر اسلام، مكاني براي آموزش نو مسلمانان بود و بنا به گفته برخي مفسرين آخرين سوره قرآن در صحراي عرفات بر پيغمبر(ص) نازل شد و پيغمبر آن را به مردم و شاگردانش تعليم فرمود، رسول گرامي اسلام(ص) در چنين روزي سخنان تاريخي خود را در اجتماع عظيم و با شكوه حجاج بيان داشتند:«اي مردم سخنان مرا بشنويد! شايد ديگر شما را در اين مكان ملاقات نكنم شما به زودي بسوي خدا باز مي‌گرديد و در آن جهان به اعمال نيك و بد شما رسيدگي مي‌شود، به شما توصيه مي‌كنم هر كس امانتي نزد اوست به صاحبش برگرداند».
امام حسين(ع) نيز بعد از ظهر روز عرفه همراه با فرزندان و گروهي از اصحاب از خيمه‌هاي خود در صحراي عرفات بيرون آمدند و رو به دامن كوه رحمت نهادند و در سمت چپ كوه رو به كعبه همايشي تشكيل دادند كه موضوع آن شناخت و سازندگي بود. اين همايش، تنها جنبه علم و معرفت نداشت بلكه شناخت توأم با عمل و سازندگي و تزكيه و خودسازي بود، در سخنان ايشان شناخت خدا و صفات الهي، خودشناسي، شناخت جهان و آخرت مود توجه بود.
فرصتي براي طلب آمرزش
احيا، نماز و عبادت در شب عرفه، زيارت امام حسين(ع)، غسل، روزه روز عرفه، تسبيحات پيامبر اكرم(ص) و دعايي از امام صادق و امام حسين(ع) از اعمال ويژه اين روز بزرگ است، تا غروب آفتاب چهارشنبه چيزي نمانده دستانمان را به سوي آسمان بلند كنيم و با نهايت عشق گريه سر دهيم شايد كه بخشيده شويم.
فريده خدادادي/استان مركزي
منبع:حج
211008
عبادت رشته اتصال انسان با مبدأ هستي و قدرت لايزال الهي است البته نمي‌توان دعا را مخصوص ايام خاصي دانست ولي بعضي روزها به عنوان يك فرصت ويژه براي ارتباط با خداوند به انسان داده شده كه رحمت خاص او در همين روزها بر بندگانش سرازير مي‌شود.
در سيره اهل‌بيت(ع) نيز به برخي زمان‌هاي خاص براي جلب رضاي خداوند و طلب آمرزش توصيه شده است در قرآن كريم اين روزها، ايام خدا لقب دارد، يكي از اين ايام، نهم ذي‌الحجه، روز عرفه است كه مي‌توان آن را روز مخصوص دعا و نيايش ناميد.
عرفه؛ روز دل‌هاي شكسته و دستان آرزومند
خداوند متعال در اين روز به سه مكان و سه گروه از انسان‌ها، توجه ويژه دارد؛ كربلا و زائران امام حسين(ع)، صحراي عرفات و حجاج بيت‌الله و هرجا از دنيا كه دستي به سوي او بلند شود و دلي بشكند توجه مبدأ اعلي به سوي او جلب مي‌شود. آنگاه كه جبرئيل مناسك حج را به حضرت ابراهيم(ع) مي‌آموخت، چون به عرفه رسيد به ايشان گفت:«عرفت؟؛ ياد گرفتي؟» و ايشان پاسخ دادن«آري» از آن روز به بعد نام عرفه بر اين روز مانده است.
شناخت و تحمل رنج، وجه تسميه روز عرفه
البته وجه ديگر اين روز اعتراف بندگان پشيمان در براي خداوند است و اينكه براي رسيدن به چنين جايگاهي بايد صبر و رنج بسياري تحمل كرد؛ چرا كه يكي از معاني«عرف» صبر و شكيبايي است، در سيره بزرگان دين از روز عرفه به عنون عيد بزرگ مسلمانان ياد شده است، روزي كه خداوند سفره‌هاي جود و احسان خود را مي‌گستراند و شيطان رانده مي‌شود.
عرفه؛ برابر با ماه رمضان
ماه مبارك رمضان، ماه رحمت و مغفرت الهي است، چنان كه پيامبر اكرم(ص) مي‌فرمايند: «... قَدْ اَقْبَلَ اِلَيْكُمْ شَهْرُ اللّهِ بِالْبَرَكَةِ وَالرَّحْمَةِ وَالْمَغْفِرَةِ؛ ماه خدا با بركت و رحمت و بخشش به سوي شما روي آورده است». اگر كسي در ماه رمضان بخشيده نشد يا اين توفيق را پيدا نكرد كه خود را در معرض مغفرت الهي قرار دهد، روز عرفه آن قدر عظمت دارد كه بتواند جبران ماه رمضان كند و در آن روز اگر كسي به درگاه الهي روي آورد، مورد مغفرت خداوند قرار مي‌گيرد.
امام صادق(ع) در اين باره مي‌فرمايند: «مَنْ لَمْ يُغْفَرْ لَهُ فِي شَهْرِ رَمَضانَ لَمْ يُغْفَرْ لَهُ اِلي قابِلٍ اِلاَّ اَنْ يَشْهَدَ عَرَفَةَ؛ كسي كه در ماه رمضان بخشيده نشود، تا سال آينده بخشيده نمي شود، مگر اينكه عرفه را درك كند»، همچنين ايشان درباره اهميت اين روز تأكيد مي‌كنند: «تَخَيَّرْ لِنَفْسِكَ مِنَ الدُّعاءِ ما اَحْبَبْتَ وَاجْتَهِدْ فَاِنَّهُ (يَوْمَ عَرَفَةَ) يَوْمُ دُعاءٍ وَمَسْأَلَةٍ؛ هر دعايي كه دوست داري براي خود بخوان و بكوش كه آن روز (روز عرفه) روز دعا و درخواست است».
پيامبر خاتم(ص) در عرفات
دامنه كوه عرفات در صدر اسلام، مكاني براي آموزش نو مسلمانان بود و بنا به گفته برخي مفسرين آخرين سوره قرآن در صحراي عرفات بر پيغمبر(ص) نازل شد و پيغمبر آن را به مردم و شاگردانش تعليم فرمود، رسول گرامي اسلام(ص) در چنين روزي سخنان تاريخي خود را در اجتماع عظيم و با شكوه حجاج بيان داشتند:«اي مردم سخنان مرا بشنويد! شايد ديگر شما را در اين مكان ملاقات نكنم شما به زودي بسوي خدا باز مي‌گرديد و در آن جهان به اعمال نيك و بد شما رسيدگي مي‌شود، به شما توصيه مي‌كنم هر كس امانتي نزد اوست به صاحبش برگرداند».
امام حسين(ع) نيز بعد از ظهر روز عرفه همراه با فرزندان و گروهي از اصحاب از خيمه‌هاي خود در صحراي عرفات بيرون آمدند و رو به دامن كوه رحمت نهادند و در سمت چپ كوه رو به كعبه همايشي تشكيل دادند كه موضوع آن شناخت و سازندگي بود. اين همايش، تنها جنبه علم و معرفت نداشت بلكه شناخت توأم با عمل و سازندگي و تزكيه و خودسازي بود، در سخنان ايشان شناخت خدا و صفات الهي، خودشناسي، شناخت جهان و آخرت مود توجه بود.
فرصتي براي طلب آمرزش
احيا، نماز و عبادت در شب عرفه، زيارت امام حسين(ع)، غسل، روزه روز عرفه، تسبيحات پيامبر اكرم(ص) و دعايي از امام صادق و امام حسين(ع) از اعمال ويژه اين روز بزرگ است، تا غروب آفتاب چهارشنبه چيزي نمانده دستانمان را به سوي آسمان بلند كنيم و با نهايت عشق گريه سر دهيم شايد كه بخشيده شويم.
فريده خدادادي/استان مركزي
منبع:حج
211008
گزارش خطا
