وی با بیان اینکه امام زمان(ع) جلو دار زمان هستند یعنی کسی که مهار زمان به دستش است، هم امام زمان هستند و هم امام زمین، خاطرنشان کرد: این سلام یعنی اینکه همه زمان ها متعلق به امام است لذا همه زمان ها مبارک هستند. پس ما در این ظرف های زمانی به امام سلام می دهیم زیرا حضرت صاحب الزمان هستند.

حجت الاسلام رمضانعلی زاده با بیان اینکه "آناء لیل" یعنی تمام ساعات شبانه و "اطراف نهارک" یعنی گوشه هایی از روز، اظهارداشت: ما در این سلام در اول و آخر روز به حضرت سلام می دهیم، البته در این سلام وقتی به لیل می رسد، آناء می گوید. به نهار که می رسد اطراف می گوید، اطراف یعنی بخشی از روز است اما آناء یعنی تمام ساعات شبانه.

این پژوهشگر مهدوی با طرح این سوال که چرا به امام عصر(ع) در همه ساعات شب و گوشه هایی از روز سلام می دهیم، ادامه داد: امام عصر(ع) در این سلام اهمیت شب و کاربردی بودن شب را در سیر و سلوک و عبادت و طی کردن مسیر بندگی در شب نسبت به روز را تذکر داده اند.

وی با اشاره به آیات و روایات ناظر به این سلام، تصریح کرد: براساس روایات شب ظرف نزول قرآن است، ظرف معراج و ظرف میقات است، شب نزول قرآن است. همانطور که در سوره قدر می فرماید: در شب قدر ما قرآن را نازل کردیم که همان نزول دفعی آن است.

حجت الاسلام رمضانعلی زاده با اشاره به ظرف معراج در شب، افزود: قرآن در این باره می فرماید: پاک است خدایی که بنده خود پیامبر(ص) را شبانه از مسجد الحرام به مسجد القصی سیر داد، شب ظرف میقات است که در دهه ذیحجه می گوییم ما با موسی وعده گذاشتیم. سی شب، ۱۰ شب به آن اضافه کردیم و میقات موسی با ما 40 شب شد، یعنی موسی وقتی کوه طور رفته، ۴۰ شبانه روز آنجا بود.

این پژوهشگر مهدوی اظهارداشت: از بس شب مهم است. سلام ما به حضرت همه ساعات شب را دربر می گیرد، اما وقتی به روز می رسد. اول و آخر روز را به حضرت سلام می دهیم.

وی با اشاره به سلام صبحگامی و سلام شامگاهی به حضرت، خاطرنشان کرد: برای سلام به حضرت ولی عصر(ع) باید از قید زمان آزاد شویم و هم در تمام ساعات روز و هم تمام لحظات شبانه روز را به حضرت سلام دهیم.

حجت الاسلام رمضانعلی زاده با اشاره به آیاتی از قرآن که اشاره به این سلام دارد، گفت: آیه 113 سوره آل عمران، می فرماید: کسانی که اهل کتابند و در دل شب ایستاده و در حال سجده آیات الهی را می خوانند. با کسانی که غافل هستند، مساوی نیستند.

این پژوهشگر مهدوی ادامه داد: همچنین خداوند در آیه 130 سوره طه، می فرماید؛ تمام ساعات شب تسبیح خدا کن و اول و آخر روز تسبیح پروردگار به جا آور که این آیه ناظر به نمازهای واجب است، همچنین در آیه 9  سوره زمر می فرماید: آیا کسانی که در دل شب در حال سجده و ایستاده با خدا مناجات می کنند و از آخرت می ترسند و امید به رحمت الهی دارند با کسانی که غفلت می کنند، مساوی هستند.

وی با بیان اینکه از این سلام سیره عبادی حضرت را به دست می آوریم، خاطرنشان کرد: این سلام نشان می دهد که امام در دل شب ها مشغول به عبادت و بندگی و تهجد هستند که می تواند الگویی برای مومنان باشد، بر این اساس امام کاظم(ع) فرمودند: پدرم فدای آن شخص گندم گونی که زردی شب بیداری او با گندم گونی چهره مبارکش آمیخته شده. یعنی دو زردی در صورت امام است یکی زردی صورتش و یکی هم زردی حاصل از شب زنده داری ایشان.

حجت الاسلام رمضانعلی زاده گفت: در این سلام نگاهی عبرت آمیز برای ما وجود دارد مبنی بر اینکه حضرت در شب ها عبادت و تهجد و مناجات شان بیشتر است تا روز و می فهمیم که شب برای عبادت و روز برای تلاش و تحصیل رزق و روزی است.

این پژوهشگر مهدوی با بیان اینکه از این سلام جامعیت امام زمان(ع) را درمی یابیم، اظهارداشت: گمان نشود که حضرت فقط نماز و روزه و خواندن قرآن در دل شب دارند. درحالی که امام در طول روز در دل جامعه هستند. برای رسیدگی به مستمندان و گرفتاران، بنابر روایات امام در بازارها، آمد و رفت می کنند. بین مردم حضور دارند . در مساجد می آید، در مراسم حج شرکت می کنند و این طور نیست که امام اعتزال را انتخاب کردند، بلکه در حال رسیدگی به گرفتاران و مستمندان هستند.

وی با بیان اینکه حال که امام در بین مردم حاضر هستند، اگر چه ظاهر نیستند پس ما باید بیشتر رعایت ادب کنیم، تصریح کرد: شاید امام در نزدیکی ما باشند و خدای از ما بی ادبی ببیند. لذا از این سلام ما جامعیت امام را هم به دست آوردیم که درباره مومنان می گوید مومنان کسانی هستندکه در دل شب راهب هستند. به مناجات و بندگی با خدا مشغول می شوند و در روز شیران روز هستند.

حجت الاسلام رمضانعلی زاده با اشاره به توجه به امام حسین(ع) ازسوی امام عصر(ع)، گفت: از این سلام هم سیره عبادی و هم سیره توجه به امام حسین(ع) را در می یابیم. به این معنی که حضرت در زیارت ناحیه فرمودند: هم صبحگاه و شامگاه برای تو ندبه می کنم و گریه می کنم و به جای اشک خون می گریم و این یک سیره دائمی امام است که صبحگاه و شامگاه توجه به امام حسین(ع) دارند.