۰۴ آذر ۱۴۰۳ ۲۳ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۲۵ : ۱۹
این دو گناه هرگز بخشیده نمی شوند
اگرچه خداوند با توبه و برخی حسنات برخی گناهان را می بخشاید اما هستند گناهانی که خداوند آنها را هرگز نمی بخشد.
عقیق: ترک گناه و فاصله گرفتن از آن از توصیه های موکد قرآن و روایات است که بی توجهی نسبت به این توصیه، عواقب سوئی را متوجه انسان می کند. آنچنان که خداوند در آیه ۱۲۰ سوره مبارکه انعام می فرماید: «و گناه را چه آشكار باشد و چه پنهان ترك گوييد. آنان كه مرتكب گناه مى شوند، به سزاى اعمال خود خواهند رسيد».
امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «در شگفتم از مردمى كه از ترس اذيت شدن، از غذا پرهيز مى كنند چگونه از ترس آتش از گناهان پرهيز نمى كنند؟!»
پیامبر اکرم (ص) فرموده اند: «كسى كه با معصيت خدا به دنبال كارى باشد، از مطلوب خود دورتر و به آنچه از آن مى ترسيده است نزديكتر گردد.»
در این میان هستند گناهانی که از جمله بزرگترین ذنوب اند و از سوی خداوند بخشوده نمی شوند.
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «از گناهانى كه آمرزيده نمى شود بپرهيزيد؛ [يكى] خيانت [در غنايم است]؛ زيرا هر كه در چيزى [از غنايم]، دست خيانت بَرَد، روز قيامت آن را با خود بياورد و [ديگرى] ربا خوارى زيرا ربا خوار در روز قيامت از قبر برنمى خيزد مگر همچون كسى كه بر اثر تماس با شيطان ديوانه شده است.»
امام زين العابدين (ع) نیز فرموده اند: «خداوند هر گناهى را از مؤمن مى بخشد و در دنيا و آخرت او را از آن گناه پاك مى سازد، مگر دو گناه : ترك تقيّه، و ضايع كردن حقوق برادران.»
امام صادق (ع) در این باره می فرمایند: «هر گاه قصد كار بدى كردى آن را انجام نده؛ زيرا گاه خداوند به بنده در حال ارتكاب معصيتى نظر مى افكند و مى فرمايد: «به عزّت و جلال خود سوگند كه از اين پس هرگز او را نمى بخشم».
امام باقر (ع) می فرمایند: «هر كه در خلوت گناه كند، خداوند به او اعتنا نمى كند.»
پی نوشت ها:
تحف العقول
کنزالعمال
بحارالانوار
منبع:افکار
211008
امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «در شگفتم از مردمى كه از ترس اذيت شدن، از غذا پرهيز مى كنند چگونه از ترس آتش از گناهان پرهيز نمى كنند؟!»
پیامبر اکرم (ص) فرموده اند: «كسى كه با معصيت خدا به دنبال كارى باشد، از مطلوب خود دورتر و به آنچه از آن مى ترسيده است نزديكتر گردد.»
در این میان هستند گناهانی که از جمله بزرگترین ذنوب اند و از سوی خداوند بخشوده نمی شوند.
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «از گناهانى كه آمرزيده نمى شود بپرهيزيد؛ [يكى] خيانت [در غنايم است]؛ زيرا هر كه در چيزى [از غنايم]، دست خيانت بَرَد، روز قيامت آن را با خود بياورد و [ديگرى] ربا خوارى زيرا ربا خوار در روز قيامت از قبر برنمى خيزد مگر همچون كسى كه بر اثر تماس با شيطان ديوانه شده است.»
امام زين العابدين (ع) نیز فرموده اند: «خداوند هر گناهى را از مؤمن مى بخشد و در دنيا و آخرت او را از آن گناه پاك مى سازد، مگر دو گناه : ترك تقيّه، و ضايع كردن حقوق برادران.»
امام صادق (ع) در این باره می فرمایند: «هر گاه قصد كار بدى كردى آن را انجام نده؛ زيرا گاه خداوند به بنده در حال ارتكاب معصيتى نظر مى افكند و مى فرمايد: «به عزّت و جلال خود سوگند كه از اين پس هرگز او را نمى بخشم».
امام باقر (ع) می فرمایند: «هر كه در خلوت گناه كند، خداوند به او اعتنا نمى كند.»
پی نوشت ها:
تحف العقول
کنزالعمال
بحارالانوار
منبع:افکار
211008
گزارش خطا
