۰۴ آذر ۱۴۰۳ ۲۳ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۵ : ۱۲
راه اثبات نادانیِ افراد
دوری از نادان و پرهیز از عواقب سوء نادانی برای همه ما اهمیت دارد از این رو باید راه های شناخت نادان و جلوه های نادانی را بدانیم تا بتوانیم از آن مصون بمانیم.
عقیق:در آموزه های دینی بشدت از استبداد و خودرایی نهی شده و هم آیات و هم روایات بر این مسئله تاکید دارند.
خداوند متعال در آیات 24- 22 سوره مبارکه زخرف می فرماید: «وَ إِنْ تَدْعُوهُمْ إِلَى الْهُدى لا يَسْمَعُوا، وَ تَراهُمْ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ وَ هُمْ لا يُبْصِرُونَ؛ اگر آنان را به راه راست بخوانى، گوش فرا نمىدارند؛ آنان را مىبينى كه به تو مىنگرند ليكن نمىبينند»
امیرمومنان علی (ع) در این باره می فرمایند: «كسى كه خود رأى است، رأى ندارد.»
ایشان همچنین فرموده اند: «هر كه خودرأيى كند هلاك گردد، و هر كه با مردمان رايزنى كند در عقل آنان شريك شود.»
امام على «ع» می فرمایند: «عاقل كسى است كه رأى خود را متهم كند (نادرست شمارد)، و به هر چه نفسش در نظر او آراسته جلوه داد اعتماد نكند.»
و نیز از آن حضرت (ع) است که فرمودند: «براى اثبات نادانى شخص همين بس كه از خود راضى باشد.»
و فرموده اند: «براى اثبات غرور شخص همين بس كه به هر چه نفسش در نظر او مىآرايد اعتماد كند.»
امام على (ع) همچنین می فرمایند: «هر كس به رأى و نظر خويش اكتفا كند (و در كارها با ديگران مشورت نكند)، خود را در خطر انداخته است.»
پی نوشت:
غرر الحكم
كافى
نهج البلاغه
الحیاه
منبع:شبستان
گزارش خطا
