ویژگی‌های ایمان کامل در صحیفه سجادیه

وی بیان کرد: در ذیل این دعا دو مقوله مورد بحث است اول اینکه بدانیم ایمان چیست و سپس اینکه مرتبه کامل ایمان کدام است.

مدیر حوزه‌های علمیه با اشاره به تعریف ظاهری ایمان افزود: ایمان آرامش و اطمینان نفسانی است که در وجود انسان به وجود می‌آید.

وی با اشاره به دیدگاه‌های موجود در مورد ایمان کامل گفت: یک دیدگاه این است که ایمان باور قلبی بوده و اقرار به زبان و عمل شرط ایمان است، لذا ایمان یک چیز بیشتر نیست و آن ایمان قلبی است.

آیت الله حسینی بوشهری ابراز داشت: اسلام بر طبق روایات همان شهادتین جاری کردن بوده و چیزی است که جان، مال و ناموس مسلمان را محفوظ می‌کند، اما با مرز ایمان فاصله دارد پس جایگاه و موطن ایمان قلب است.

وی با اشاره به دیدگاه دوم تصریح کرد: روایاتی داریم که اقرار به زبان، عمل و ایمان قلبی را در کنار هم قرار داده است که اگر خللی به یکی از آنها وارد شود ایمان وجود ندارد.

مدیر حوزه‌های علمیه افزود: امام رضا(ع) می‌فرماید،  ایمان کامل سه جزء دارد که عبارتند از اقرار به زبان، عمل با اعضا و باور قلبی.

وی در مورد سؤال دوم و خواسته امام سجاد(ع) در مورد اینکه کمال ایمان در چه چیزی است گفت: در این مورد روایات متعددی وجود دارد که نشان می‌دهد مصادیق بسیاری وجود دارد که به کمال دین برسیم.

آیت الله حسینی بوشهری با اشاره به روایتی از امام باقر(ع) اذعان داشت: بنده‌ به کمال ایمان نمی‌رسد جز در پرتو سه چیز، اول نگاه جامع‌نگر در مورد دین داشته باشند و فهم عمیقی از دین پیدا کند، دوم اینکه در گذران زندگی دقت داشته باشد و ولخرجی نکند و سوم صبر و شکیبایی در زمان مشکلات داشته باشد.

وی با اشاره به روایت دیگری از امام سجاد(ع) گفت: امام سجاد(ع) می‌فرماید که سه ویژگی است که انسان را به ایمان کامل می‌رساند، اول اینکه اگر کاری را برای رضایت خدا انجام داد از سرزنش سرزنش گران خوفی به دل راه ندهد، دوم اینکه عمل خود را به رخ دیگران نکشد و در کارش ریا نباشد و سوم اینکه اگر انسان بین دو امر مخیر شد که یکی بعد دنیوی و دیگری بعد اخروی با معنویت بالا داشت، انسان مؤمن با درجه ایمان کامل معنویت بالا را انتخاب می‌کند.

مدیر حوزه‌های علمیه بیان کرد: پیامبر (ص) می‌فرمایند؛ برخورد خود را درست کنید تا ایمانتان کامل شود.

وی ادامه داد: امام باقر(ع) می‌فرمایند، سه شاخصه است که اگر در کسی باشد، ایمانش کامل است، اول اینکه اگر کسی به حد رضایت و خشنودی در جامعه رسید این رضایت و خشنودی او را در مسیر باطل قرار ندهد، دوم اینکه اگر عصبانی شد تا حدی خود را کنترل کند و از مرز حق عدول نکند و اگر کسی قدرت پیدا کرد چیزی که شایسته او نیست اقدام نکند.

منبع:حوزه