عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ إِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَعْلَمَ أَنَّ فِيكَ خَيْراً فَانْظُرْ إِلَى قَلْبِكَ فَإِنْ كَانَ يُحِبُّ أَهْلَ طَاعَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ يُبْغِضُ أَهْلَ مَعْصِيَتِهِ فَفِيكَ خَيْرٌ وَ اللَّهُ يُحِبُّكَ وَ إِذَا كَانَ يُبْغِضُ أَهْلَ طَاعَةِ اللَّهِ وَ يُحِبُّ أَهْلَ مَعْصِيَتِهِ فَلَيْسَ فِيكَ خَيْرٌ وَ اللَّهُ يُبْغِضُكَ وَ الْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَبَّ.

امام باقر علیه السلام فرمود: هر گاه مى‏ خواهى بدانى در شما خيرى هست به قلب خود نگاه كن؛ اگر قلب تو بندگان مطيع خدا را دوست مى ‏دارد و معصيت‏كاران را از خود طرد مى‏كند در تو خيرى وجود دارد و خداوند شما را دوست مى‏ دارد.

اما اگر مشاهده كردى قلب تو همواره با معصيت‏كاران مى ‏باشد و به آنها تمايل دارد و با دوستان خدا و اهل طاعت بغض و كينه نموده و آن ‏ها را دوست نمى ‏دارد، بدان در تو خيرى نيست و خداوند دشمن تو مى ‏باشد؛ و آدمى با كسى كه دوست دارد، محشور است.

بحار الأنوار، ج‏66، ص: 247