۰۵ آذر ۱۴۰۳ ۲۴ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۲۰ : ۰۴
عقیق:حجتالاسلام مهدی رستمنژاد عضو هیأت علمی جامعةالمصطفی(ص) العالمیه در گفتوگویی با اشاره به فرارسیدن سالروز ولادت امام حسین(ع) گفت: اهل بیت (ع) مسئول تربیت انسانها به طور عام و مسئول تربیت فرزندان و خانواده خود به طور خاص هستند.
وی ابراز داشت: در هر دو بُعد، تربیت ائمه اطهار علیهمالسلام، تربیتی الهی است؛ یعنی اولاً انسانها را با رفتارشان با قرآن اشنا میکنند و به جای اینکه فقط امر و نهی کنند خودشان عملاً آن کار را انجام میدهند و این برترین شیوهای است که در ارتباط با اهل بیت (ع) به طور کلی داریم.
عضو هیأت علمی جامعةالمصطفی(ص) العالمیه عنوان کرد: در آیات قرآن کریم اینکه نسبت به پیامبر اکرم(ص) آمده: «لَقَد کانَ لَکُم فی رَسولِ اللَّهِ أُسوَةٌ حَسَنَةٌ» یعنی ای امت رفتار و عمل حضرت الگویی برای شما است؛ به عبارت دیگر ایشان با خودِ عمل تربیت میکند.
وی اظهار داشت: اگر بخواهیم در سیره حضرت سیدالشهدا(ع) دقیق شویم، موارد زیادی قبل از کربلا و بعد از کربلا وجود دارد. در همین واقعه کربلا هم بسیاری از نکتههای تربیتی هم در بُعد عمومی و ابعاد خاص، نسبت به فرزندان به چشم میخورد.
رستمنژاد یادآور شد: توجه کنید هنگامی که امام حسین(ع) با فرزندانش صحبت میکند اکرامی که در حق فرزندانش دارد چگونه است، حتی برادرزادهها و خواهرزادههای ایشان، فرزندان حضرت به شمار میآمدند و در دامان امام حسین (ع) پرورش پیدا میکردند.
وی تصریح کرد: امام (ع) در مواجهه با کودکان با شیوه پرسش و پاسخ و با رفتار تربیتی برخورد میکرد و اصولاً الگوی تربیتی حضرت چنین است که فرزندان را آنقدر در جایگاه بزرگان قرار میدهد که به یک سیره و روشی خاص برای ایشان تبدیل شده بود البته ما در میان همه اهل بیت (ع) شاهد این گونه رفتارها هستیم.
عضو هیأت علمی جامعةالمصطفی(ص) العالمیه گفت: وقتی حضرت سیدالشهدا (ع) با حضرت قاسم سخن میگوید به این معنا نیست که با یک فردی صحبت میکند که حتی به سن بلوغ نرسیده است بلکه همانند یک انسان کامل و دارای شخصیت و جایگاه بزرگ با او سخن میگوید. بنابراین خودِ این شیوه گرامی داشتن، انسان را بزرگ میکند و انسان را از حالت کوچکی و از تن دادن به حقارت، خارج میکند.
وی افزود: این مسئله امروزه در علوم تربیتی توجه ویژهای بدان شده است اگر انسان مخصوصاً در زمان کودکی و طفولیت، حقیر شمرده شود و با به کار بردن کلمات تحقیرآمیز، ندیدن و نشنیدن او، هیچ جایی برای کودک باز نکردیم. این کودک، روحاً کوچک است حتی اگر بعدها به لحاظ جسمی رشد کند و در حقارت خویش میماند و دچار عقدههای حقارت میشود که امروز جزو دردهای بیدرمان است که تا سنین کهن سالی نیز دست از گربیان افراد برنخواهد داشت.
رستمنژاد با بیان اینکه این شیوه تربیتی امام حسین(ع) باید در تربیت نسل امروز مورد توجه قرار گیرد، اظهار داشت: حضرت سیدالشهدا (ع) چنان فرزندان خویش را تربیت کرد که قبله آمال آنها به شمار میرفت. چرا پدران و مادران ما طوری فرزندانشان را تربیت میکنند که قبله آنها «رفتن به کوچه» رایانه، اینترنت، ندیده شدن، ندیدن پدر و مادر میشود؛ این یک لطمه بزرگی است و از حضرت امام حسین (ع) باید آموخت که چگونه فرزندانشان را به بار آورد و تربیت کرد! امام آنها را میدید در نتیجه آنها نیز امام را میدیدند و این «دیدن» بسیار مهم است.
وی ابراز داشت: امروز ما در ورطه ندیدنها افتادهایم یعنی خودمان را نمیبینیم و زندگی و نفس کشیدنمان با اجسام مردهای چون رایانه، اینترنت، فضای مجازی و مسائل از این دست عجین شده است؛ رابطه انسانها خصوصاً رابطه والدین با فرزندان، یک رابطه کریمانه نیست و این یک درد و یک مصیبت برای جامعه ما است.
عضو هیأت علمی جامعةالمصطفی(ص) العالمیه گفت: باید والدین ما دریابند که امام حسین (ع) چگونه فرزندان خویش را از محبت اشباع میکند که از دامن حضرت فاصله نمیگیرند و امام را میطلبند؟ چرا چون آنها لذت بودن با امام، محبت حضرت را لحظه به لحظه در زندگی لمس و درک کردهاند و این نکته بسیار مهمی است امام حسین (ع) در روز عاشورا وقتی میخواهد خداحافظی کند حتی از حضرت علی اصغرش هم نمیگذرد.
وی ادامه داد: امام حسین(ع) تمام فرزندان و بچهها را میبیند؛ دیدن فرزندان توسط پدر و مادر و سیراب شدن آنها از محبت والدین، بهترین درسی است که ما میتوانیم از آموزههای تربیتی امام حسین (ع) داشته باشیم و ارمغانی برای همه ما باشد.
منبع:فارس