مردانی که هر کجا، عَلَم «گردان حضرت علی اصغر(علیه السلام)» برپا می شد، سری که می چرخاندی، حتما چشمانت را شکار می کردند و محو جمال رعنای کربلایی شان می شدی.
عقیق:تصویری که پیش رو دارید، احتمالا در اواسط سال 1364
شمسی در قرارگاه تاکتیکی «لشکر 10 سیدالشهداء(ع)» به ثبت رسیده است. افراد
حاضر در عکس، از سمت راست عبارتند از:
شهید داوود آجرلو شهید رمضان ناظریان شهید حاج حسین اسکندرلو
این
سه تن، در سال های میانی جنگ، پرچمداران «گردان حضرت علی اصغر(علیه
السلام)» در «لشکر 10 سیدالشهداء» به شمار می روند. مردانی که هر کجا،
عَلَم «گردان حضرت علی اصغر(علیه السلام)» برپ می شد، سری که می چرخاندی،
حتما چشمانت را شکار می کردند و محو جمال رعنای کربلایی شان می شدی.
«رمضان
ناظریان» در «گردان علی اصغر(علیه السلام)» جایگاه رسمی نداشت. او جَلدِ
«حسین اسکندرلو» بود و از روزهای نبرد در «بازی دراز»، عاشقانه با «حاج
حسین» می پرید تا در «والفجر 8» به وصال «ارباب حسین(صلوات الله علیه)»
رسید.
«اسکندرلو» از غمِ «رمضان» داشت دیوانه می شد. خیلی هم بعد
از او تاب نیاورد. «حاج حسین» از سال 63 دل از دنیا کنده بود و منتظر مجالی
بود که «چند کیلو استخوان و چند لیتر خون نجس» را زمین بریزد و برود اما
رفتن «رمضان»، آخرین حلقه اتصالش به ملکوت را کامل کرد و 100 روز بعد،
سیمرغ شد و طوفانِ بال زدنش، 150 نفر از رفقایش را نیز از زمین کَند و به
آسمان برد.
«داوود آجرلو» اما چند ماهی بیشتر طول کشید تا بند از پر و بالش باز کند و در «کربلای 5» به رفقای تیزپروازش ملحق شود.