رفتار فرد مؤمن چگونه باید باشد؟

عقیق:مؤمن بر كسى كه مورد بغض اوست ظلم نمى‏ كند ، و در آنچه دوست مى‏ دارد مرتكب گناه نمى‏ شود، و آنچه مال او نيست ادّعا نمى‏ كند، و حقّى كه براى اوست انكار نمى‏ كند. قبل از آنكه بر عليه او درباره حقّى شهادت داده شود به آن اعتراف مى ‏كند.
آنچه را براى حفاظت به او سپرده ‏اند ضايع نمى ‏كند، و با القاب بد با ديگران مقابله نمى‏ كند، و به حق كسى تجاوز نمى ‏نمايد، به حسد اقدام نمى‏ كند و به همسايه ضرر نمى‏ رساند و در مصائب شماتت نمى ‏كند.
امانتها را ادا مى‏ كند. به نمازها سرعت مى ‏ورزد. از اقدام به منكرات سستى مى‏ كند.
امر به معروف و نهى از منكر انجام مى‏ دهد. در كارها با جهل وارد نمى ‏شود، و بخاطر عجز از حق خارج نمى‏ شود.
اگر ساكت باشد، سكوت او را غمناك نمى‏ كند، و اگر سخن بگويد خطا نمى‏ گويد، و اگر بخندد صدايش را بلند نمى‏ كند. به آنچه برايش مقدّر شده قانع است. غيظ او را از خود بيخود نمى‏ كند و هواى نفس بر او غالب نمى‏ شود. بخل او را مقهور خود نمى‏ كند و در آنچه مال او نيست طمع نمى‏ كند.
با مردم رفت و آمد مى‏ كند تا بياموزد، و سكوت اختيار مى‏ كند تا سالم بماند، و سؤال مى‏ كند تا بفهمد، و تجارت مى‏ كند تا غنيمت بدست آورد، و جستجو مى‏ كند تا علم پيدا كند.
در جاى خير سكوت نمى‏ كند تا به آن افتخار كند، و نه براى اين سخن مى‏ گويد كه بر غير خود تحميل كند.
نفس او از دستش در سختى است و مردم از دست او در راحتى هستند. نفس خود را براى آخرتش به زحمت انداخته، و مردم را از خود راحت كرده است. اگر بر او ظلم شود صبر مى‏ كند تا خداوند برايش انتقام بگيرد.
دورى او از كسى كه از او دورى مى‏ جويد بعنوان زهد و دور نگهداشتن خود از گناه است، و نزديكى‏ اش به كسى كه به او نزديك مى‏ شود نرمى و رحمت است. دورى او بعنوان تكبّر و بزرگى فروختن نيست، و نزديكى‏ اش بعنوان حيله و مكر نيست. او به كسانى از اهل خير كه قبل از او بوده‏ اند اقتدا مى‏ كند، و مورد اقتدا براى كسانى از اهل خير است كه بعد از او مى‏ آيند.

پی نوشت:

أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم، ص ۵۴۳.

منبع:افکار

211008