۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۲۷ : ۰۳
نکات مثبت و چالش های پیش روی اجلاس دوازدهم/
از اجلاس پیرغلامان تا یک تشکل بین المللی
از حضور پیرغلامان بین المللی بیش از عکس های یادگاری هم می توان بهره جست،چرا که این پیرغلامان کسانی هستند که روضه حسین را در دیار غربت می خوانند و در جذب دوستان سیدالشهدا تجربه های فراوانی دارند
عقیق:در سی امین شماره ماهنامه روضه؛حجت الاسلام میلاد عچرش یادداشتی پیرامون«نکات مثبت و چالش های پیش روی اجلاس دوازدهم» منتشر کرده اند که در ادامه می خوانید:
نهاد هیات به عنوان گسترده ترین رسانه شیعه ،همواره در جهت تبلیغ و ترویج معارف و احکام دین در طول تاریخ پیشرفت های زیادی کرده است و درواقع بازوی ترویج اسلام ناب محمدی بوده و در جریانات اجتماعی و سیاسی نیز از ایفای نقش غافل نبوده. برای همین است که امام راحل فرمودند:(اهل منبرـ ایدهم الله تعالی ـ کوشش کنند در این که مردم را سوق بدهند به مسائل اسلامی و مسائل سیاسی ـ اسلامی مسائل اجتماعی ـ اسلامی و روضه را دست از آن بر ندارید که ما با روضه زنده هستیم)1اما اگر برای این نهاد مهم وتاثیر گذار «فرهنگ سازی» و «نمادسازی» نشود ،کم کم و ناخواسته از میزان تاثیر گذاری اش کاسته خواهد شد.
تشکیل موزه هیئت و راه اندازی رسانه های مکتوب و مجازی از جمله خیمه، روضه نیوز، عقیق و وارث و دیگر سنگرهای مجازی و در نهایت برگزاری اجلاس پیرغلامان حسین را می توان از سیاست های نماد سازی در حوزه هیئت و مجالس مذهبی و مناسک آئینی دانست.
سخن گفتن پیرامون هرکدام از این مسائل ،صفحه ها سخن می طلبد که از حوصله این نشریه ومخاطبینش خارج است .اما به یکی از این پدیده ها اشاره ای خواهیم داشت :
اجلاس پیرغلامان حسینی یکی از همین نماد سازی هاست که رشد چشمگیری طی دوره های اخیر کرده است همایشی که از سراسر جهان مهمان دارد و زبان همه مهمانان اشک بر سیدالشهداست.درباره اجلاس پیرغلامان چند نکته مهم ذهن نگارنده را مشغول خود کرده که بنا دارم با مخاطبین محترم طرح دغدغه کنم؛
1)تجلیل از پیرغلامان حسینی هرچند ایده ای ابتکاری ست که در دوره های گذشته مورد تحسین بزرگان جامعه هیئتی قرار گرفت اما این امر نبایستی موجب غفلت از جامعه سخنوران ،ستایشگران و بانیان مجالس مذهبی و هیئت ها و دسته های عزاداری شود.امری که پس از برگزاری یازده دوره اجلاس هنوز به آن پرداخته نشده است!
2)پیرغلامان حسینی می بایست از کادر و غالب یک همایش خارج شده؛ به یک جریان تبدیل شوند.جریانی که دربرابر اتفاقات جهان اسلام و جامعه هیئتی؛ فعال و پوینده باشد.بی شک تشکیل دبیرخانه ای ثابت؛هیئات را به سوی بیان امام راحل هدایت می کند که فرمود:(ما ملت گریه سیاسی هستیم )2و لازمه این امر آنست که «اجلاس پیرغلامان» به یک برند و «نماد بین المللی» تبدیل شود.
3)یکی از افات پیش روی این اجلاس برگزاری آن بصورت سازمانی یا اداری است،امری که از شکوه و مردمی بودن آن می کاهد و گردانندگان اصلی مجالس حسینی و هیئات را از این اجلاس دور می کند؛چرا که در واقع صاحبان این اجلاس جوانان هیئتی هستند که از پیرغلامان خود تقدیر می کنند پس لازم است از تشکل های دینی و هیئات به عنوان بدنه این اجلاس دعوت به همکاری کرده و در برگزاری این اجلاس با آنها تعامل فعال داشت.
4)نکته آخر اینکه از حضور پیرغلامان بین المللی بیش از عکس های یادگاری هم می توان بهره جست،چرا که این پیرغلامان کسانی هستند که روضه حسین علیه السلام را در دیار غربت می خوانند و در جذب دوستان سیدالشهدا تجربه های فراوانی دارند. برگزاری جلسات تخصصی وبیان خاطرات تبلیغی این بزرگواران در مناطق مختلف ایران اسلامی می تواند این کاستی را رفع می کند.
باشد که در آینده ای نه چندان دور شاهد برگزاری مجالس و همایشات و مراسماتی درشان و شوکت پیرغلامان این ساحت باشیم
پی نوشت:
1-صحیفه امام /موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی/ ج۱۳ ص ۳۳۰
2-صحیفه امام /موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی ج13، ص: 327
منبع:روضه
نهاد هیات به عنوان گسترده ترین رسانه شیعه ،همواره در جهت تبلیغ و ترویج معارف و احکام دین در طول تاریخ پیشرفت های زیادی کرده است و درواقع بازوی ترویج اسلام ناب محمدی بوده و در جریانات اجتماعی و سیاسی نیز از ایفای نقش غافل نبوده. برای همین است که امام راحل فرمودند:(اهل منبرـ ایدهم الله تعالی ـ کوشش کنند در این که مردم را سوق بدهند به مسائل اسلامی و مسائل سیاسی ـ اسلامی مسائل اجتماعی ـ اسلامی و روضه را دست از آن بر ندارید که ما با روضه زنده هستیم)1اما اگر برای این نهاد مهم وتاثیر گذار «فرهنگ سازی» و «نمادسازی» نشود ،کم کم و ناخواسته از میزان تاثیر گذاری اش کاسته خواهد شد.
تشکیل موزه هیئت و راه اندازی رسانه های مکتوب و مجازی از جمله خیمه، روضه نیوز، عقیق و وارث و دیگر سنگرهای مجازی و در نهایت برگزاری اجلاس پیرغلامان حسین را می توان از سیاست های نماد سازی در حوزه هیئت و مجالس مذهبی و مناسک آئینی دانست.
سخن گفتن پیرامون هرکدام از این مسائل ،صفحه ها سخن می طلبد که از حوصله این نشریه ومخاطبینش خارج است .اما به یکی از این پدیده ها اشاره ای خواهیم داشت :
اجلاس پیرغلامان حسینی یکی از همین نماد سازی هاست که رشد چشمگیری طی دوره های اخیر کرده است همایشی که از سراسر جهان مهمان دارد و زبان همه مهمانان اشک بر سیدالشهداست.درباره اجلاس پیرغلامان چند نکته مهم ذهن نگارنده را مشغول خود کرده که بنا دارم با مخاطبین محترم طرح دغدغه کنم؛
1)تجلیل از پیرغلامان حسینی هرچند ایده ای ابتکاری ست که در دوره های گذشته مورد تحسین بزرگان جامعه هیئتی قرار گرفت اما این امر نبایستی موجب غفلت از جامعه سخنوران ،ستایشگران و بانیان مجالس مذهبی و هیئت ها و دسته های عزاداری شود.امری که پس از برگزاری یازده دوره اجلاس هنوز به آن پرداخته نشده است!
2)پیرغلامان حسینی می بایست از کادر و غالب یک همایش خارج شده؛ به یک جریان تبدیل شوند.جریانی که دربرابر اتفاقات جهان اسلام و جامعه هیئتی؛ فعال و پوینده باشد.بی شک تشکیل دبیرخانه ای ثابت؛هیئات را به سوی بیان امام راحل هدایت می کند که فرمود:(ما ملت گریه سیاسی هستیم )2و لازمه این امر آنست که «اجلاس پیرغلامان» به یک برند و «نماد بین المللی» تبدیل شود.
3)یکی از افات پیش روی این اجلاس برگزاری آن بصورت سازمانی یا اداری است،امری که از شکوه و مردمی بودن آن می کاهد و گردانندگان اصلی مجالس حسینی و هیئات را از این اجلاس دور می کند؛چرا که در واقع صاحبان این اجلاس جوانان هیئتی هستند که از پیرغلامان خود تقدیر می کنند پس لازم است از تشکل های دینی و هیئات به عنوان بدنه این اجلاس دعوت به همکاری کرده و در برگزاری این اجلاس با آنها تعامل فعال داشت.
4)نکته آخر اینکه از حضور پیرغلامان بین المللی بیش از عکس های یادگاری هم می توان بهره جست،چرا که این پیرغلامان کسانی هستند که روضه حسین علیه السلام را در دیار غربت می خوانند و در جذب دوستان سیدالشهدا تجربه های فراوانی دارند. برگزاری جلسات تخصصی وبیان خاطرات تبلیغی این بزرگواران در مناطق مختلف ایران اسلامی می تواند این کاستی را رفع می کند.
باشد که در آینده ای نه چندان دور شاهد برگزاری مجالس و همایشات و مراسماتی درشان و شوکت پیرغلامان این ساحت باشیم
پی نوشت:
1-صحیفه امام /موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی/ ج۱۳ ص ۳۳۰
2-صحیفه امام /موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی ج13، ص: 327
منبع:روضه
گزارش خطا
