"و أمّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فحَدِّثْ"در کلام امام صادق

عقیق: معناى آن «و اما نعمت پروردگارت را بازگو كن» اين است كه نعمت خدا را ياد كن و آن را آشكار ساز و براى مردم بازگو نما. در حديث آمده است: كسى كه از مردم تشكّر نكند از خدا تشكّر نكرده است.
و كسى كه از كم تشكّر نكند از زياد هم تشكّر نمى كند و بازگو كردن نعمت خدا خود تشكّر است و بازگو نكردن آن ناسپاسى است··· حضرت صادق عليه‌السلام فرمود : معناى آيه اين است كه آنچه را خداوند به تو عطا فرموده و برترى‌اى كه به تو بخشيده و آنچه را كه به تو روزى كرده و احسانى كه به تو نموده و هدايتى را كه ارزانيت داشته است براى مردم بازگو كن.

متن حدیث:

مجمع البيان : مَعناهُ اذكُرْ نِعمَةَ اللّه ِ و أظهِرْها و حَدِّثْ بها ، و في الحديثِ : «مَن لَم يَشكُرِ النّاسَ لَم يَشكُرِ اللّه َ ، و مَن لَم يَشكُرِ القَليلَ لَم يَشكُرِ الكَثيرَ ، و التَّحَدُّثُ بنِعمَةِ اللّه ِ شُكرٌ و تَركُهُ كُفرٌ» ··· قالَ الصّادقُ عليه السلام : مَعناهُ فحَدِّثْ بما أعطاكَ اللّه ُ و فَضَّلَكَ و رَزَقَكَ و أحسَنَ إلَيكَ و هَداكَ.

پی نوشت:

«مجمع البيان، جلد 10، صفحه 768»

 منبع:مشرق

211008