۰۴ آذر ۱۴۰۳ ۲۳ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۳۱ : ۰۴
عقیق:در
این باره روایت شده است که امام رضا (عَلیه السَلام)
بیان داشته اند: نماز، اقرار به ربوبیت خداوند عزوجل است و نفی شریک از او و
ایستادن در برابر خداوند جبار، جل جلاله، با خواری و مسکنت و خضوع و اعتراف به
عظمت او و طلب بخشش گناهان گذشته است. نماز موجب می شود که بنده به یاد خدا باشد و
او را فراموش نکند و به ناسپاسی و گردنکشی دجار نشود و خاشع و فروتن باشد و راغب و
طالب زیادتی در دین و دنیا باشد. علاوه بر این ها، نماز موجب می شود که انسان از
گناه بازایستد و شب و روز پیوسته به یاد خداوند عزوجل باشد، تا این که مبادا
انسان، سرور و مدیر و آفریننده خویش را فراموش کند و بر اثر آن، به گردنکشی و
طغیان و نافرمانی روی آورد. یاد کردن بنده از خداوندگارش و ایستادنش در آستان او، وی
را از معاصی بازمی دارد و از هر گونه فساد جلوگیری می کند.
پی نوشت ها:
1- شیخ صدوق. علل الشرایع: 317.
2- محسن عقیل. برگزیده ای از سخنان گهربار امام رضا (ع):
273.
منبع:قدس
211008