۰۲ آذر ۱۴۰۳ ۲۱ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۱۷ : ۲۳
مؤمن باید.../۱
مؤمن باید برادر مؤمنش رو شاد کنه
مؤمن اگه می‌خواد روز قیامت شاد باشه، باید برادر مؤمنش رو شاد کنه. اونوقت روز آخرت بهش میگن: هر چی دوست دارى از خدا بخواه! چون توی دنیا دوستای خدا رو شاد کردی.
عقیق:در راستای ترویج سبک زندگی اسلامی، در سلسله گزارش‌هایی به بیان آموزه‌های ائمه اطهار(ع) می‌پردازیم. این روایت‌ها از کتاب «ثواب الاعمال و عقاب الاعمال» شیخ صدوق(ره) انتخاب شده است.*ثواب کسى که مؤمنى را شادمان کند
عن أبی حمزة قال قال أبوعبدالله(ع) من سر امرأ مؤمنا سره الله یوم القیامة و قیل له تمن على ربک ما أحببت فقد کنت تحب أن تسر أولیائه فی دار الدنیا فیعطى ما تمنى و یزیده الله من عنده ما لم یخطر على قلبه من نعیم الجنة»
ابوحمزه از امام صادق(ع) روایت کرده است که فرمود: کسى که مؤمنى را شادمان کند، خداوند او را در روز قیامت شادمان مى‌سازد و به او خطاب مى‌شود که: هر چه دوست دارى از خداوند بخواه! زیرا که تو دوست داشتى دوستان خدا را در دنیا مسرور کنى، پس هر آنچه از خدا بخواهد، به او کرامت کند، و خداوند بیشتر از آنچه درخواست کرده است به او مى‌دهد به حدى که هرگز تصور آن را هم نمى‌کرده است.
*ثواب کسی که غم و غصه را از مؤمنی دور کند
«عن مسمع کردین قال: سمعت اباعبدالله(ع) یقول: من نفّس عن مؤمن کربة نفّس الله عنه کرب الاخرة و خرج من قبره و هو ثلج الفؤاد و مَن أطعمه من جوع الله من ثمار الجنة و من سقاة شربة سقاه الله من الرحیق المختوم»
راوى مى‌گوید: از امام صادق(ع) شنیدم که فرمودند: کسى که گرفتارى مؤمنى را برطرف کند، خداوند گرفتارى روز قیامت را براى او برطرف مى‌کند و با خوشحالى از قبرش خارج مى‌شود و کسى که به هنگام گرسنگى به او غذا دهد، خداوند از میوه‌هاى بهشتى به او عطا مى‌فرماید و کسى که شربت آبى به او بدهد، خداوند از شربت‌های سربسته بهشتی سیرابش سازد.
*ثواب شاد کردن برادر مؤمن
«عن سدیر الصیرفی -فی حدیث له طویل- قال أبوعبدالله(ع): إذا بعث المؤمن من قبره خرج معه مثال من قبره یقدمه أمامه و کلما رأى المؤمن هولا من أهوال یوم القیامة قال له المثال لا تحزن و لا تفزع و أبشر بالسرور و الکرامة من الله فلا یزال یبشره بالسرور و الکرامة من الله حتى یقف بین یدی الله جل جلاله فیحاسبه حسابا یسیرا و یأمر به إلى الجنة و المثال أمامه فیقول له المؤمن رحمک الله نعم الخارج کنت معی من قبری و ما زلت تبشرنی بالسرور و الکرامة حتى رأیت ذلک فمن أنت قال فیقول أنا السرور الذی کنت أدخلته على أخیک المؤمن خلقنی الله منه لأبشرک»
سدیر صیرفى در یک حدیث طولانى از امام صادق(ع) روایت کرده است که فرمود: هنگامى که خداوند مؤمن را از قبر بر مى‌انگیزد، همراه او تمثالى که پیشاپیش او به راه مى‌افتد از قبر خارج مى‌شود و چون آن شخص مؤمن با یکى از دشواری‌هاى ترسناک روز قیامت روبرو شود، آن تمثال به او مى‌گوید: اندوهگین و پریشان مباش! و تو را به شادى و بزرگداشت خداوندى بشارت باد؛ و پیوسته چنین باشد تا آنکه در پیشگاه خداوند بایستد، آنگاه خداوند به آسانى از او حساب مى‌کشد و فرمان مى‌دهد که او را به سوى بهشت ببرند، در حالى که آن تمثال در پیش روى مؤمن قرار دارد و مؤمن به او مى‌گوید: رحمت حق بر تو باد! تو چه خوب همدمى بودى که با من از قبر (تا به اینجا) همراه شدى و همواره مرا به شادى و کرامت بشارت دادى، به آنچه که مژده مى‌دادى، دست یافتم، اکنون (به من بگو که) تو کیستى؟ و تمثال در جواب مؤمن مى‌گوید: من همان شادمانى و سرورى هستم که تو (در دنیا) به برادر دینى خود ارزانى داشتى، خداوند مرا از آن شادمانى و سرور آفرید تا تو را شادمان کنم.
منبع:فارس
گزارش خطا
