عقیق: این مرجع تقلید در ادامه درس تفسیر خود در مسجد اعظم با اشاره به داستان حضرت داوود در قرآن، گفت: خداوند این گونه قصص را در مورد پیامبران برگزیده الهی با عظمت بیان می‌کند.

وی افزود: خداوند در آغاز داستان حضرت داوود با شکوه و عظمت از ایشان یاد می‎کند و در پایان نیز با عظمت از ایشان یاد می‌کند که کسی گمان مبرد که به دلیل برخی مباحثی که در داستان بیان شده است چیزی از عظمت این پیامبر الهی کم می‎شود.

این مرجع تقلید بیان کرد: حضرت داوود به مقامی رسیدند که سلسله جبال و سنگ و گل در عبادت به ایشان اقتدا می‎کردند؛ درست است که همه موجودات تسیح‌گوی هستند ولی ایشان توانستند سنگ و گل را در کنار خود به عبادت جمعی وا دارند.

وی گفت: وقتی در مکه افرادی در مقابل بزرگترین فرستاده خدا یعنی پیامبر اکرم(ص) مقاومت می‎کنند و حرف ایشان را نمی‎پذیرند به این معنی است که آنها از جمادات نیز جامدتر هستند و اصلاح و صلاح در آنها راه ندارد.

این مفسر قرآن تصریح کرد: خداوند در این داستان بیان می‌دارد که روزی حضرت داوود در محراب عبادت به نماز مشغول بودند که از بالای محراب دو گروه بر ایشان وارد شدند؛ نوع ورود قطعا خبر از یک اتفاق می‎داد، ولی آنها گفتند که نترس ما پیش تو آمده‎ایم که بین ما حکم کنی.

وی اظهار کرد: یکی از آن دو نفر به حضرت گفت که ما دو برادر هستیم و من یک گوسفند دارم و برادرم 99 گوسفند؛ برادرم می‎خواهد که همین یک گوسفند را هم از من بگیرد؛ حضرت داوود در اینجا بدون اینکه نظر شخص دوم را بشنود فرمودند که اگر اینگونه گفته باشد به تو ظلم کرده است.

این مرجع تقلید عنوان کرد: وقتی که این سخن را صادر کردند به خود آمدند و دیدند که این گروه دیگر نبودند و فهمیدند که این دو گروه آدم نبودند بلکه فرشته بودند؛ همین جا بود که ایشان متوجه آزمایش الهی شد؛ ایشان متوجه این اشتباه شدند که نباید قبل از اینکه حرف نفر دوم را می‎شنید هیچ حقی را به کسی می‎داد.

وی گفت: حضرت داوود سپس استغفار کرد و به درگاه الهی درخواست پذیرش استغفار کرد و خداوند ضمن اینکه این توبه را پذیرفت به ایشان مقام قضاوت دادند.

جوادی آملی خاطرنشان کرد: این اتفاق در حقیقت در عالم مٌثٌل بود و رویای واقعی شکل گرفت؛ رویا در زمانی به کمک پیامبران آمد تا عالم معنی و مثل را به کافران توضیح دهند، آنها خواب می‎دیدند و سپس از پیامبران می‎پرسیدند که این خواب چیست و پیامبران هم توضیح می‎دادند که این گوشه‎ای از همان عالم مثل است.

وی گفت: عصمت دلیل شریعت نیست، ولی عصیان دلیل شریعت است؛ یعنی در عصیان، کاری صورت می‎گیرد که خلاف شریعت است ولی وقتی که عصمت باشد شریعت در قالب همان عصمت معنی می‎شود.

این مرجع تقلید با اشاره به داستان اشتباه فطرس در دعای روز سوم شعبان بیان کرد: در اینجا باید دقیقا مشخص شود که این فرشته چه نوع فرشته‎ای بوده و چه ویژگی‎هایی داشته است؛ اینگونه است که مشخص می‎شود آیا او مجرد کامل بوده است، فرشته زمینی بوده است یا آسمانی و چه خصوصیاتی داشته است، پس داستان فطرس موجب نقض عصمت فرشتگان نمی‎شود.