امامت،اساس بنیادی باورداشت شیعه است

وی با اشاره به این‌که «امامتی که مورد قبول شیعه است، نصب الهی است» تصریح کرد: یعنی خداوند ائمه را انتخاب کرده است، ولی دیدگاه متفاوت اهل سنت این‌طور نیست، چرا که اهل تسنن معتقدند هر گاه عده‌ای به کسی رأی دهند او می‌تواند امام باشد، هر چند معصوم نباشد. شباهت این مقوله می‌تواند به انتخابات باشد، چرا وقتی کاندیدایی را برای پستی انتخاب می‌کنیم، از سرشت او آگاه نیستیم و همین امر باعث می‌شود که در مراحل بعدی شاید از انتخاب خود این شخص پیشیمان شویم.

مصطفوی در خصوص تبیین امامت از دیدگاه شیعه، افزود: امامت مثل نبوتی است که خداوند متعال به پیامبر اعطا کرده است. خداوند حکیم است و خود به خوبی می‌داند که نبوت و امامت خویش را به چه کسی اهدا کند. لطف خداوند متعال به انسان ارسال رسل و انزال کتب است و انسان به وسیله این الطاف راه خود را شناسایی و در مسیر حق حرکت می‌کند. در صورتی که پیامبر آخر نمی‌آمد، اعتقادات ما اعتقادات باطنی بود. قبل از ظهور پیامبر اکرم(ص) تاریخ عرب دچار یک خرافه‌پرستی شدید بود، چرا که با ذلت خود از خرما خدا می‌ساختند و از صبح تا شب به پرستش آن می‌پرداختند و سرانجام زمانی که گرسنه می‌شدند خرما را در سفره خود قرار می‌دادند و می‌خوردند.

وی ادامه داد: در چنین امتی پیامبر اکرم(ص) ظهور کرد و در بدترین وضعیت اجتماعی انسان‌ها را به کمال و معرفت دعوت کرد.

این استاد مرکز تخصصی مهدویت قم در ادامه با اشاره به فضلیت‌های امام هادی(ع)، اظهار کرد: اینکه همه امامان، بشریت را به سمت و سوی الهی هدایت می‌کردند درست است، ولی اینکه چرا به امام دهم لقب هادی را دادند بحثی جداگانه است. امام هادی(ع) در جامعه‌ای زندگی می‌کردند که در جریانی به اسلام و دین شبهاتی وارد می‌شد و این امام با نقش هدایت‌گری خود انسان‌ها را به راه درست دعوت می‌کردند و از همین رو است که یکی از القاب امام دهم، هادی است.