ستایش امام حسین علیه السلام در قرآن و سنت

از ویژگی آن حضرت این است که؛ ایشان مورد ستایش همه ستایش کنندگان است. در قرآن مجید خداوند تعالی ایشان را مورد ستایش و مدح خود قرار داده است. از جمله:  او را مصداق کامل نس مطمئنه به شمار آورده است و  ایشان را بهره عظیمی از رحمت خویش عنوان ساخته است. او از والاترین پدرانی است که خداوند در کتابش احترام و احسان وتجلیل او را مقرر فرموده است. آیا بر چنین پدر والائی خدمتی نیک و احسانی بجا آورده ای؟  ایشان مصداق بارز کسانی است که مظلومانه به قتل رسیده اند.  او را ذبح عظیم فرموده است.  نقل شده که حقیقت "کهیعص" در شان حادثه کربلا است و نیز آن حضرت را با نام های مقدس و با عظمتی همچون فجر، زیتون و مرجان نام نهاده است. در مدح و ستایش ایشان د رسمت راست عرش چنین نوشته شده است: " ان الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه"

9.     همچنین در احادیث قدسی، آن حضرت را با عظمت فراوان مورد ستایش قرار داده از جمله : حدیث وضع الید که خداوند عزوجل فرموده: مبارک است آن مولودی که صلوات و رحمت و برکات من بر اوست. و از آن حضرت به عنوان نور اولیای خدا و حجت او بر بندگان و ذخیره ای برای نجات گناهکاران یاد می کند و نیز ایشان را از الطاف خاصه الهی معرفی می کند.

پیامبر گرامی اسلام نیز به صورت شگفت انگیزی ایشان را مورد ستایش قرار داده است. از آن جمله روزی ضمن خطاب به او فرمود: " مرحبا بک یا زین السماوات و الارض؛ خوش آمدی ای زینت بخش آسمان ها و زمین" فردی به نام ابی بن کعب در آنجا حضور داشت؛ گفت: آیا غیر از شما کسی هست که زینت بخش آسمان ها و زمین باشد؟

پیامبر فرمود: قسم به پروردگار که مرا به رسالت برانگیخت، حسین بن علی در آسمان ها با عظمت تر و پرشکوه تر از روی زمین است. خداوند در سمت راست عرش چنین نوشته است: "ان الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه"

سپس پیامبر دست حسین علیه السلام را گرفت و فرمود: ای مردم .. این حسین بن علی است، پس او را بشناسید و او را بر سایرین بزرگ شمارید همانگونه که خداوند او را بر دیگران برتری داده است. 

امام حسین علیه السلام مورد ستایش همگان

تمام پیامبران و فرشتگان و بندگان شایسته خدا نیز امام حسین علیه السلام را مورد ستایش و تجلیل قرار داده اند و در عظمت ایشان از دوستان و دشمنان بسیار گفته و سروده اند.

معاویه در وصیتش به یزید از امام حسین (ع) ستایش نمود و یزید را از رویارویی خشونت بار با ایشان برحذر داشت.

عمربن سعد فرمانده سپاه اموی در ضمن برخی اشعار خود به مدح و ستایش آن حضرت پرداخته است. مخالفان و قاتلان حتی به هنگام رویارویی و پیکار با اون یک صدا به ستایش ایشان پرداخته و به عظمتش گواهی داده اند.

شمر قاتل آن حضرت نیز او را ستود و گفت: حسین هماوردی بی نظیر است که کشته شدن به دست او عار نیست. سنان ملعون هنگام کشتن، آن حضرت را مورد ستایش قرار داد و گفت: امروز در حالی کمر به قتل تو بسته ام که می دانم و یقین دارم پدرت بهترین و داناترین کس در دانش و سخنوری بود. و آن ناجوانمردی که سر حضرت را به نزد ابن زیاد آورد این اشعار را خواند: بار مرا از نقره و طلا سنگین بساز که من سروری بزرگوار را کشته ام. من کسی را به قتل رسانده ام که از نظر نسب پدر و مادر ریشه و تبارش از همه مردم بهتر است. یزید نیز د رمجلس خود به ستایش حسین پرداخت ، هنگامی که همسرش بی اختیار و با سر برهنه وارد مجلس شد و در سوگ حضرتش به شیون و زاری پرداخت. یزید سر او را پوشانید و ضمن همدردی گفت: برو برای حسین عزاداری کن و زاری کن که ابن زیاد در مورد او شتاب کرد و او را به شهادت رسانید.