هماهنگی‌برای‌جریا‌ن‌سازی یک‌تکلیف‌شرعی

عقیق: به نقل از ستاد خبری همایش ملی اصحاب عشق، حجت الاسلام و المسلمین علیرضا پناهیان استاد حوزه و دانشگاه که در نوبت عصر دومین روز از اجلاس ملی اصحاب عشق سخن می‌گفت، طی سخنانی گفت: موضوعی هست که اگر به آن دقت کنید، تمام ابعاد فعالیت فرهنگی را در بر می‌گیرد. به عنوان مقدمه، توجه کنیم به توصیه‌ای که معصومین فرموده‌اند: «واجعل همک هماً واحداً» همت خودت را یک همت قرار بده. امروز استراتژیست‌ها هم تا حدی همین مسئله را فهمیده‌اند که باید تنها یک راهبرد انتخاب شود و انسان بر آن متمرکز شود.

این کارشناس مسائل فرهنگی و اجتماعی خاطرنشان کرد: «جریان سازی»، مهم‌ترین کاری است که باید مد نظر قرار گیرد و کار فرهنگی‌ای که به جریان سازی منجر نمی‌شود، و چه بسا برخی اوقات انجام ندادنش بهتر باشد. نشود. جریان‌سازی یعنی یک موضوع در حافظه مردم، و در گسترۀ مردم، تداوم بخشیده شود. وقتی این‌چنین بر روی یک موضوع کار شود، ایجاد موج می‌کند و موج به نهاد تبدیل می‌شود و در جامعه نهادینه می‌شود و در بین مردم جا می‌افتد.

کارشناس مسائل فرهنگی و اجتماعی خاطرنشان کرد: باید از جریان خوبی که در حال شکل گرفتن است حمایت کنیم تا این جریان به تکامل برسد و سپس به سراغ جریان بعدی برویم. در مقابل ما جبهه دشمن قرار دارد که بدون تلاش برای جریان سازی، دست به عمل نمی‌زنند.

وی تاکید کرد: باید هماهنگی برای جریا‌ن‌سازی را تکلیف شرعی و اخلاقی خود تلقی کنیم. قرآن کریم می‌فرماید: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا»(آل عمران/۲۰۰) اگر هر یک از ما به تنهایی یک کار خوب انجام دهیم، "صابروا" محقق نمی‌شود بلکه صابروا این است که کار جمعی انجام دهیم و باید به "رابطوا" عمل کنیم و قوای خود را روی هم بگذاریم به حدی که ممکن است پس از موفقیت یک جریان‌سازی فرهنگی، مشخص نشود این جریان را که چه کسی درست کرد.

استاد حوزه علمیه قم تصریح کرد: تقریباً جز جریان‌سازی نباید برای کارهای خود، خاصیت دیگری قائل شویم. بنابراین اولویت‌ها، همان‌هایی هستند که می‌شود برای آن‌ها جریان‌سازی کرد. فرصت‌ها، همۀ فرصت‌های جریان‌سازی است. تهدیدهای مهم، با جریان سازی از بین می‌روند و اگر ما بتوانیم جریان سازی کنیم، نیمی از تهدیدهای ما از بین می‌رود. زیرا وقتی دشمن قدرت جریان‌سازی جبهۀ حق را ببینید، اساساً بسیاری از تهدیدها را انجام نمی‌دهد، چون می‌داند که به نتیجه نمی‌رسد.

حجت الاسلام پناهیان همچنین تاکید کرد: باید گفتمان و ادبیات نو ساخته شود چرا که ادبیات نو و جدید، شاخه ای از جریان سازی است. از سوی دیگر باید در شاخه ای دیگر از جریان سازی، شخصیت سازی پردازی هم کنیم.

استاد حوزه علمیه قم تصریح کرد: اگر مومنین «با هم» کاری را انجام بدهند، به جریان تبدیل می‌شود و از سوی دیگر تکمیل کردن کار یکدیگر جریان‌سازی است.

وی پس از مقدمۀ بحث، بخش اصلی سخنان خود را به بازسازی تعریف دین اختصاص داد و تاکید کرد: در ابتدا باید فکرمان را براساس دین بازسازی و بازتعریف کنیم و سپس برنامه‌های فرهنگی خود را بر این اساس سامان دهیم. و اگر چنین کاری را انجام دهید، هم کسانی که دین‌داری می‌کنند از آسیب‌ها مصون می‌مانند و رشد و ارتقاء پیدا می‌کنند و هم کسانی که از دین جامانده‌اند و دچار بی‌دینی یا دین‌گریزی شده‌اند، به دین رو می‌آورند.

حجت الاسلام و المسلمین پناهیان افزود:پس از یافتن قرارگاه برای ملاقات خدا، باید ظرفیت و تناسب پیدا کنیم که این کار با رنج و مهیا می‌شود. خداوند می‌فرماید: «یا أَیُّهَا الْإِنْسانُ إِنَّکَ کادِحٌ إِلى‏ رَبِّکَ کَدْحاً فَمُلاقیه»(انشقاق/۶)

وی تاکید کرد: از بُعد انسان شناسی نیز نقش امیال و گرایش در وجود انسان مشخص است و تعریف زندگی، مدیریت امیال است. انسان برای تولید ارزش آفریده شده، که از طریق پا گذاشتن روی برخی امیال محقق می‌شود. در اینجا نیز به رنج می‌رسیم. از بعد حیات‌شناسی هم که نگاه کنیم، انسان نمی‌تواند بسیاری از تمایلات خود را در این دنیا ارضاء کند و دچار محدودیت‌های بسیاری است که باعث رنج می‌شود. خداوند می‌فرماید: »لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فی‏ کَبَدٍ»(بلد/4)

کارشناس مسائل فرهنگی و اجتماعی خاطرنشان کرد: قبل از اینکه مسئله رنج را جا بیاندازیم، نمی‌توانیم به دین‌شناسی برسیم و مبارزه با برخی امیال و رنج، نیازمند برنامه‌ریزی است که این برنامه باید عقلانی و دینی باشد.

پناهیان در ادامه در خصوص ابعاد دیگر بازتعریف دین و مختصات و جامعیت آن توضیحاتی ارائه کرد.