استحباب اظهار دوستى و محبّت

عقیق: امام محمّد باقر (ع) فرمود: عربى باديه ‏نشين از بنى تميم به نزد پيامبر (ص) آمد و عرض كرد: مرا نصيحت فرماييد. از جمله مطالبى كه پيامبر (ص) به او فرمودند اين بود: نسبت به مردم اظهار دوستى كن تا تو را دوست بدارند.

 امام موسى كاظم (ع) فرمود: اظهار محبّت و دوستى نسبت به مردم نيمى از عقل است.

 ابن ادريس در كتاب سرائر مشابه اين حديث را نقل كرده است با اين تفاوت: و مدارا كردن با ديگران نيمى از وسيله زندگى است، و كسى كه ميانه‏ روى كند فقير نمى‏ شود.

 امام صادق (ع) از امام حسن مجتبى (ع) نقل فرموده است: خويشاوند كسى است كه از لحاظ دوستى به انسان نزديك باشد اگر چه از لحاظ نسب دور باشد و بيگانه كسى است كه از جهت محبّت و دوستى بيگانه باشد گرچه از لحاظ نسب نزديك باشد، هيچ چيز نزديكتر به چيزى از دست به بدن نيست، و دست خيانت مى‏ كند و قطع مى ‏شود، و پس از قطع درمان مى ‏گردد.

[ يعنى اعتماد به نزديكى خويشاوند نيست، اگر دوست نباشد، و گاهى عملا از انسان دور و بيگانه است. يا منظور اين است كه دست دزد به صاحبش خيانت مى‏كند و در عين نهايت نزديكى قطع مى‏ گردد. يا انسان دشمن دستش هست و باعث قطعش مى‏گردد. يا اين كه اعتمادى به قرب جسمانى نيست و نفع حقيقى و پايدار قرب معنوى است .]

 امام صادق (ع) از رسول خدا (ص) نقل فرموده است: اظهار دوستى نسبت به مردم نصف عقل است.
 

پی نوشت:

کتاب آداب معاشرت از دیدگاه معصومان علیهم السلام

 منبع:جام

211008