چیستی ظلم انسان برخود از نظر قرآن

عقیق: ماجرای درخواست 70 نفر از سران بنی‌اسرائیل از حضرت موسی(ع) برای دیدن خداوند با چشم مطرح و گفته شد که خداوند در جواب این درخواست، صاعقه‌ای برای آنها فرستاد و آنها را کشت تا به آنها بفهماند که انسان نه تنها نمی‌تواند با چشم مادی خود خدا را ببیند بلکه خداوند مخلوقاتی دارد که انسان حتی توان دیدن و تحمل عظمت آنها را نیز ندارد.

نافرمانی دوباره بنی‌اسرائیل و قهر خداوند

آیه فوق که آن را شنیدید و خواندید مربوط به زمانی است که خداوند بنی‌اسرائیل را از سلطه‏ فرعون نجات داد و به آنان دستور داده شد که وارد سرزمین فلسطین شوند. آنها به بهانه‏ اینکه در آنجا افراد ستمگرى هستند، سرپیچى کرده و به موسى گفتند: با خدایت به جنگ آنان برو ما همین جا نشسته‏‌ایم؛ قهر خداوند آنها را فراگرفت و مدّت 40 سال در بیابانِ «تیه» ماندگار شدند، ولى خداوند در آنجا نیز براى آنان ابرها را چون سایه‏‌بان قرار داد و دو نوع غذاى طبیعى و گوارا به نام‏‌هاى مَنّ و سَلوى‏، در دسترس آنان گذاشت.

«غَمام» به ابر بی‌باران گفته می‌شود که فقط سایه ایجاد می‌کند، ابرهاى باران دار را «سحاب»، «غیم» و«مزن» می‌گویند. «مَنّ»، به شیره‏ مخصوص درختان که چون قطره بر روى آنها می‌نشیند، گفته می‌شود که همان صَمغ است و برخى به معنى عسل و قارچ گرفته‌‏اند. «سَلوى» نیز به پرندگانى مخصوص که شبیه کبوترند می‌‏گویند.

پیام‌های آیه در تفسیر نور

1- ابر و باد و باران به فرمان خداوند هستند. «ظلّلنا علیکم الغمام»

2- رازق بودن خداوند، محدود به شرائط خاصّى نیست؛ در بیابان بی آب و علف هم، رزق طبیعى می‌فرستد. «و انزلنا علیکم المنّ و السّلوى»

3- خداوند، رزق انسان را از حلال و پاکیزه مقدّر کرده است. «طیّبات ما رزقناکم»

4- تخلّف از فرامین الهى، ظلم بر خویشتن است. «انفسهم یظلمون»

منبع:فارس

211008