در دنیا باید برای چند سال برنامه ریزی کنیم؟/ چرا در قیامت حسرت می خوریم؟ +گزارش تصویری

گزارش تصویری ریحانه النبی

عقیق: مراسم روضه و ذکر توسل در هیئت ریحانه النبی با سخنرانی حجت الاسلام سید وحید معتمدی برگزار شد.

در این مراسم کربلایی حمید علیمی و کربلایی محمد حسین پویانفر مداحی کردند.

نکاتی از سخنان حجت السلام معتمدی را بخوانید؛

*جهاد اکبر و جهاد کبیر بر عهده سربازان امام زمان و شاگردان امام صادق(ع) که همان جامعه علمی و دانشگاهی و علمای ماست، می باشد.

*اینکه انسان خودش را بشناسد مهم ترین کار زندگی است. هیچ چیز در عالم از خودشناسی مهم تر نیست.چه کارهای مادی و چه کارهای معنوی. همه زندگی را خودشناسی جهت می دهد. اینکه چه راهی برویم وچه شغلی داشته باشیم و چه سبکی در زندگی داشته باشیم و حتی چه همسری داشته باشیم همه وابسته به این است که از خودمان شناختی داشته باشیم.

*طبق فرمایش حضرت علی(ع) اگر به سه سؤال از نظر عقلی  و درست جواب دهیم یعنی خود را خوب شناخته ایم. این که من انسان از کجا آمده ام. و دومین سؤال این است که کجا هستم و در آخر این است که به کجا می روم.

*طبق این روایت خیلی از بزرگان ما کتاب هایی به نام مبدأ و معاد دارند. یک نکته ای که توجه کنیم این است که انسان چقدر زندگی می کند. انسان عاقل باید برای آخر عمرش هم باید برنامه ریزی کند. ما اگر برای میزان عمرمان (شصت یا هفتاد سال) برنامه ریزی کنیم غلط است. چون انسان قرار نیست که بمیرد. ما باید برای بی نهایت برنامه ریزی کنیم. اعتقاد ما این است که مرگ مانند یک پل است.مرگ رفتن از دنیایی به دنیای دیگر است.

*انسان چهار مرحله زندگی دارد. اولین مرحله زندگی جنینی است. یک مرحله زندگی مادی است. یک مرحله ای که زندگی برزخی است. مرحله ای است که روزی داریم به نام روز قیامت که طبق روایت پنجاه هزار سال طول می کشد. در این روز از ریزه کاری ها هم سؤال می شود. هیچ چیزی مخفی نمی ماند. که خود این از بزرگترین عذاب ها است. بعضی ها مانند شهدا هستند که از این پنجاه هزار سال مانند برق می گذرند. اولین سؤال و ایست بازرسی از نماز است. بعد از گذر از این پنجاه سال تازه زندگی ای می شود که یا زندگی بهشت ابدی است یا جهنمی.

*زندگی مادی انسان مانند زندگی جنینی است که جنین در 9 ماه رشد می کند و انسان هم در این مدت عمر باید رشد کند. که نه از نظر زمانی و نه از نظر مکانی زندگی جنینی با زندگی مادی قابل قیاس نیست. کار جنین رشد کردن است و اگر ذره ای اهمال شود در این رشد باعث اختلال در رشد می شود و باعث نقصان می شود. در آن زمان این نقصان باعث اختلالی نمی شود ولی زمانی که متولد می شود اخلال باعث عذاب می شود.انسان باید از فرصت ها برای ساختن و رشد کردن استفاده کند و برای آخرت اندوخته جمع کند. این فرصت ها کم است.

*انسان در قیامت حسرت می خورد از اینکه فرصت ها را از دست داده است.فرصت سازندگی فقط در زندگی مادی است. این فرصت طلایی برای ساختن است. آتش جهنم آتشی است که خودمان می بریم.قرار نیست آتشی از بیرون آورده شود.در قیامت بعضی ها از آتش دیگران می سوزند. من و شما قرار است با اعمالمان بهشت و جهنم را بسازیم.

*توبه قدرت بازسازی است. تا جایی که چشم بسته نشده فرصت بازسازی داریم. وقتی چشم بسته شد دیگر فرصتی نیست. گناه اتفاقی است که در درون انسان و ابدیت آدمی تأثیرگذار است، می باشد.

*بعضی از عبادت ها اگر صد سال هم اتفاق بیفتد باز هم مانند این است که انسان سر جای خود است و کاری انجام نداده است. یعنی فهم و درک از خدا کم است و به همان اندازه به او اجر می دهند.یک چیزهایی ضریب عبادت را بالا می برد. طبق روایت است که دو رکعت نماز با تفکر باعث سعادت انسان می شود. یک لحظه با تفکر عبادت کردن از عبادت هفتاد سال بهتر است. کارهای روزمره ما مانند درس خواندن و با پدر و مادر رفتار کردن و راه رفتن آن طرف را می سازد. باید حواسمان باشد که کارهایمان طوری باشد که عاقبت را بسازیم و از خواب غفلت بیدار شویم.