۰۴ آذر ۱۴۰۳ ۲۳ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۷ : ۰۴
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذى اَذْهَبَ اللَّیْلَ مُظْلِماً بِقُدْرَتِهِ، وَ جآءَ بِالنَّهارِ مُبْصِراً
ستایش خاص خدایى است که شب تار را به قدرتش برد و روز روشن را برحمت خویش
بِرَحْمَتِهِ، وَ کَسانى ضِیآئَهُ وَ اَ نَا فى نِعْمَتِهِ، اَللّـهُمَّ فَکَما اَبْقَیْتَنى لَهُ فَاَبْقِنى
بیاورد و روشنى روز را درآن حال که مستغرق نعمتش بودم در برم کرد خدایا همچنان که مرا تا به امروز نگهداشتى براى روزهاى دیگر
لاَِمْثالِهِ، وَ صَلِّ عَلَى النَّبِىِّ مُحَمَّد وَ آلِهِ، وَ لا تَفْجَعْنى فیهِ وَ فى غَیْرِهِ مِنَ
امثال آن نیز نگهدار و درود فرست بر محمّد و آلش و داغدارم مکن در این روز و
اللَّیالى وَ الاَْیّامِ، بِارْتِکابِ الْمَحارِمِ وَاکْتِسابِ الْمَأثِمِ، وَ ارْزُقْنى خَیْرَهُ
شبها و روزهاى دیگر به سبب دست زدن به کارهاى حرام و فراهم آوردن گناهان و خیر این روز و آنچه در آن
وَخَیْرَ ما فیهِ وَخَیْرَ ما بَعْدَهُ، وَاصْرِفْ عَنّى شَرَّهُ وَشَرَّ ما فیهِ وَ شَرَّما بَعْدَهُ،
است و خیر روزهاى بعد را نیز روزى من گردان و شر این روز و آنچه در آن است و شر روزهاى بعدش را از من دور گردان
اَللّهُمَّ اِنّى بِذِمَّةِ الاِْسْلامِ اَتَوَسَّلُ اِلَیْکَ، وَ بِحُرْمَةِ الْقُرْآنِ اَعْتَمِدُ عَلَیْکَ،
خدایا من به پیمان اسلام به سویت توسل جویم و به حرمت قرآن بر تو اعتماد کنم
وَبِمُحَمَّد الْمُصْطَفى صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ اَسْتَشْفِعُ لَدَیْکَ، فَاعْرِفِ اللّـهُمَّ
و به وسیله محمّد مصطفى صلى اللّه علیه و آله در نزدت شفاعت جویم پس بشناس خدایا
ذِمَّتِىَ الَّتى رَجَوْتُ بِها قَضآءَ حاجَتى، یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ، اَللّـهُمَّ اقْضِ
پیمانى را که بدان امید برآوردن حاجتم را دارم اى مهربانترین مهربانها خدایا در روز
لى فِى الْخَمیسِ خَمْساً، لا یَتَّسِعُ لَها اِلاَّ کَرَمُکَ، وَ لا یُطیقُها اِلاَّ نِعَمُکَ،
پنجشنبه پنج حاجتم را برآور که جز بزرگوارى تو گنجایش آنها را ندارد و جز نعمتهاى تو بر آن توانا نیست:
سَلامَةً اَقْوى بِها عَلى طاعَتِکَ، وَعِبادَةً اَسْتَحِقُّ بِها جَزیلَ مَثُوبَتِکَ،
تندرستى که بوسیله آن بر انجام طاعتت نیرو گیرم، و پرستشى که بدان مستحق پاداشت گردم،
وَسَعَةً فِى الْحالِ مِنَ الرِّزْقِ الْحَلالِ، وَ اَنْ تُؤْمِنَنى فى مَواقِفِ الْخَوْفِ
و فراخى در حال از طریق روزى حلال، و دیگر آن که مرا در توقفگاههاى خوفناک (برزخ و قیامت) بوسیله امان خود ایمن گردانى
بِاَمْنِکَ، وَ تَجْعَلَنى مِنْ طَوارِقِ الْهُمُومِ وَالْغُمُومِ فى حِصْنِکَ، وَصَلِّ عَلى
و از حوادث اندوهناک و غمگین در پناه خود قرارم دهى و درود فرست بر
مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَاجْعَلْ تَوَسُّلى بِهِ شافِعاً، یَوْمَ الْقِیمَةِ نافِعاً(1)، اِنَّکَ اَنْتَ
محمّد و آلش و توسل به او را شفیع من قرار ده و در روز قیامت سودمند که همانا تو
اَرْحَمُ الرّاحِمیـنَ.
مهربانترین مهربانانى.