میانبر مسیر اجابت

عقیق: دستاوردهای دعا در گفتاری از رهبر انقلاب برگرفته از کتاب "دعا" مرور می شود:
مقصود عمومی از دعا یعنی خواستن و گرفتن از خدای متعال. ما انسان ها، نیازهای زیادی داریم و وجودمان سرتاپا نیاز است. اگر در وجود خودتان دقت کنید، می بینید از تنفس کردن و غذاخوردن گرفته تا راه رفتن و گوش کردن و دیدن، همه و همه حاکی از نیاز ما انسان ها است. یعنی خدای متعال مجموعه ای از امکانات و نیروها را در اختیار من و شما قرار داده است که با آنها می توانیم زندگی کنیم و همه نیز تحت اراده ی پروردگار است. هر کدام از این نیروها و امکانات کمبود پیدا کند، انسان دچار مشکل اساسی در زندگی خود می شود. مثلا یک رگ یا یک رشته عصب از کار بیفتد، یک عضله مشکل پیدا کند تا برسد به مسائل بیرون از وجود انسان یا مسائل روحی یا مسائل اجتماعی. بشر سر تا پا نیاز است. رفع این مشکلات و تامین این نیازها را از چه کسی باید بخواهیم؟ از خدای متعال که او حاجات ما را می داند. "وسئلوا الله من فضله إنّ الله بکل شیء علیما"(سوره نساء، آیه 32) خدا می داند شما چه می خواهید چه لازم دارید و چه چیز از او می طلبید و سوال می کنید. پس از خدا بخواهید. در جای دیگر می فرماید: "وقال ربکم ادعونی استجب لکم"(سوره غافر، آیه 60) پروردگار شما فرموده است دعا کنید مرا یعنی بخوانید مرا، من به شما جواب می دهم.
البته این جواب دادن به معنای برآمدن حاجت نیست. می گوید: جواب می دهم و لبیک می گویم. أستجب لکم. اما این استجابت الهی در بسیاری موارد با دادن حاجت و آن چیز مورد درخواست شما همراه است. پس این مطلب اول که انسان نیازهایی دارد و رفع این نیازها را باید از خدا بخواهد. باید در خانه خدا رفت تا از تضرع پیش دیگران بی نیاز شد.
دعا در چارچوب قوانین طبیعی مستجاب می شود و خواسته شما برآورده می گردد. این قدرت خداست که قوانین را جور می آورد، کنار هم می گذارد و مقصد شما برآورده می شود. اگر عمل و تلاش در راه اهداف بزرگ، همراه این دعا باشد، اقبال استجابت این دعا واقعا بیشتر است. آن وقتی که دعا استمرار پیدا کند، حتما اقبال استجابت در این دعا بیشتر است. اگر دیده شد که یک دعا چند بار تکرار گردید و مستجاب نشد، نباید مایوس شد؛ بخصوص در مسائل بزرگ، بخصوص در مسائل مربوط به سرنوشت انسان و سرنوشت کشور و سرنوشت ملت ها؛ چون گاهی طبیعت کارهای بزرگ چنین است که تحققش زمان می طلبد.
وقتی ما به درگاه حق متعال دعا می کنیم، در حقیقت وسیله ای برای رسیدن به حوائج خودمان می جوییم و راهی به سوی این حوائج می پیماییم و از آن استفاده می کنیم. این یک گونه دعا کردن است: دعا برای گرفتن مقصود. این طور نیست که کسی گمان کند همه مقاصد به وسیله ابزارها یا وسایل مادی برای انسان ها قابل دسترسی است. بلکه چیزهایی را انسان با دعا باید به دست آورد. البته نه دعای تنها و دعای بدون عمل. هیچ فایده ای ندارد که انسان در عمل را ببندد و به دعا اکتفا کند اما در کنار عمل، در کنار اقدام، در کنار به کار انداختن همت و تلاش، خواستن از خدا را نیر باید قرار دهیم. این دعا حاجات را برای انسان برآورده می سازد. لذا ملاحظه می کنید که پیغمبر اکرم(ص) در میدان جنگ بعد از آن که همه کارها را انجام داده است، دعا هم می کند. بنابراین یکی از وظایف ماست که دعا کنیم، تا از این راه به حاجات و اهداف و مقاصد خودمان نائل شویم.