امام عصر(ع)دردوران ظهور به مقتضای علمش حکم به باطن میکند

"عقیق: مکیال المکارم فى فوائد الدعاء للقائم" یکى از کتاب هاى ارزشمند شیعه، نوشته آیت‏اللّه‏ سیدمحمدتقى موسوى اصفهانى(1348 ـ 1301ق) است که به قصد اداء حق حضرت بقیة‏اللّه که حقش بر گردن ما افزون‏تر از همه مردم است، احسانش بیشتر و بهتر از همه شامل حال خلق مى‏شود و نعمت ها و منت ها بر ما دارد، به رشته تحریر درآمده است.
اصل کتاب به زبان عربى است و مؤلف در مقدمه مى‏نویسد:
"چون ما نمى‏توانیم حقوق آن حضرت را ادا نماییم و شکر وجود و فیوضاتش را آن طور که شایسته است، به جا آوریم بر ما واجب است آن مقدار از اداى حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم. . . بهترین امور در زمان غیبت آن حضرت، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا براى تعجیل فرج او و اهتمام به آنچه مایه خشنودى آن جناب و مقرب شدن در آستان اوست، مى‏باشد."

حکم آن جناب به باطن
آن حضرت به مقتضای علمش حکم به باطن می کند، چنانکه در بحار از نعمانی از حضرت ابوعبدالله صادق (ع) روایت شده که فرمود: در همان حال که مرد به خدمت حضرت قائم ایستاده و آن حضرت به او امر و نهی می کند ناگاه فرمان می دهد: او را بازگردانند، پس او را به پیش روی آن جناب بر می گردانند دستور می دهد گردنش را بزنند پس در شرق و غرب کسی نماند جز اینکه از آن حضرت بیمناک گردد.
و از ارشاد دیلمی از حضرت امام صادق (ع) روایت است که فرمود: چون قائم آل محمد قیام کند در میان مردم به حکم حضرت داوود حکم می فرماید نیازی به شاهد و بینه ندارد خدای تعالی او را الهام می کند پس به علم خود داوری فرماید و هر قومی را به آنچه در باطن مخفی داشته اند خبر می دهد و دوست خود را از دشمن به نشانه تشخیص می دهد .
خداوند سبحان می فرماید: "ان فی ذلک لایات للمتوسمین و انها لبسبیل مقیم" البته در این امر برای اشارت دانان نشانه های عبرت آمیزی است و آن بر سر راهی پایدار است.
و از عبدالله بن المغیره روایت شده که امام صادق فرمود: هنگامی که قائم بپاخیزد پانصد نفر از قریش را بپا می دارد و گردنشان را می زند سپس پانصد نفر دیگر را به همان ترتیب بپا می دارد و گردنشان را می زند تا شش بار این کار را انجام می دهد پرسیدم: آیا در آن هنگام شماره اینها این قدر است؟ فرمود: آری، از خودشان و پیروانشان.
و از آن حضرت منقول است که فرمود: هر گاه قائم بپاخیزد مسجد الحرام را تا به حد بنای اصلی منهدم می کند و مقام ابراهیم را به جایی که سابقا در آن بوده باز می گرداند و دست بنی شیبه را قطع می نماید بالای کعبه می آویزد و بر آن می نویسد: اینها دزدان کعبه اند.

 منبع:شبستان