۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۳۲ : ۰۴
آیت الله
جاودان با اشاره به اهمیت و ارزش حب اهل بیت(ع) به عنوان چاره مقابله با
سخت ترین و وحشتناک ترین مراحل زندگی آدمی اظهار کرد: شخصی بر امام باقر(ع)
وارد شد و سلام کرد؛ امام نیز در پاسخ فرمودند: "سلام علیکم و رحمت الله".
آیت
الله جاودان عنوان کرد: مومن باید جواب سلام را به اندازه سلام طرف مقابل
یا بیشتر از آن بدهد؛ همچنین ابتدا سلام کردن تنها مستحبی است که ثوابش از
واجبات بیشتر است.
وی با اشاره به ادامه داستان حضور پیرمرد نزد امام
باقر(ع) گفت: آن شخص سپس به جمعیت سلام کرد و از امام باقر(ع) درخواست کرد
تا وی را پیش خود جا دهد.سپس گفت: به خدا قسم من شما و هرکه دوست دار شما
باشد را، دوست دارم.من شما را به خاطر خدا دوست دارم که بسیار قیمت دارد و
سپس گفت: دشمن شما دشمن من است از آنها برائت دارم.
آیت الله جاودان در
خلال این روایت افزود: یکی از دانشمندان بزرگ مصری با تحقیقات و پژوهش
بسیار به دشمنی با دشمنان اهل بیت(ع) رسیده بود که در اواخر عمرش محبت به
اهل بیت(ع) نیز در وجودش شعله ور شد. یعنی شناخت ذره ذره نسبت به اهل
بیت(ع) راهی منتج به سعادت انسان ندارد.
دینداری، جز برائت و دوستی نیست
آیت
الله جاودان با اشاره به جایگاه حب و بغض اهل بیت(ع) در درجات ایمانی
افراد، اظهار کرد: تولی و تبری همچون نماز، روزه و... جزئی از احکام دین
نیست بلکه از این درجه بالاتر بوده واصل دین بوده و اگر کسی آن را انجام
ندهد همچون کسی است که دین ندارد.
اگر تولی و تبری جز فروع دین به حساب
می آید، برای حکم به زبان جاری کردن آن بوده، چرا که واجب نیست در مجالس
عمومی لعن دشمنان اهل بیت(ع) را کرد، زیرا ممکن است در جایی خون شیعه
امیرالمومنین بی گناه ریخته شود.
وی افزود: برخی ازاهل سنت به خود بمب
بسته و وارد مجلس شیعیان می شوند، لذا اسلام برای جاری ساختن تولی و تبری
بر زبان و اعتقادات دشمنان اهل بیت(ع)آن را جزء فروع دین می داند.
آیت
الله جاودان با اشاره به رشد طاغوت در سایه دشمنی با اهل بیت(ع) عنوان کرد:
پدر زیاد لعنت الله علیه زمانی تمام مردم شهر را برای لعنت بر امیر
المومنین جلوی دارالعماره جمع کرد؛ که از همان لحظه ریشه های طاغوت شروع به
رشد کرد زیرا دوستی با دوستان و دشمنی با دشمنان اهل بیت(ع) اصل دین است.
جایگاه تقیه در تولی و تبری چیست؟
وی
با اشاره به جایگاه تقیه در ابراز دوستی و دشمنی در برابر ائمه اطهار(ع)
گفت: تقیه یعنی جاری کردن چیزی که بر قلب انسان وارد نشده است.زمانی که
عمار تحت شکنجه های شدید قرار گرفت ناچار شد چیزی را که قلبش بر آن راضی
نبود به زبان بیاورد و بعد گفت: بغض دشمنی با دشمنان حضرت علی(ع) در قلب من
قرار دارد؛ این احساس از روی کینه و به خاطر دنیا نیست بلکه برای رضایت
الهی، از دشمنان امیرالمومنین متنفر هستم.
آیت الله جاودان با اشاره به
ادامه روایت حضور پیرمرد شیعه نزد امام باقر(ع) عنوان کرد: آن شخص به امام
گفت: من حلال شما را حلال می دانم و از حرام شما برائت می جویم.
وی افزود: اگر آدمی به مقامی برسد که حلال و حرام مولا و مقتدی خود حلال و حرام خود بداند به درجات بالای اعتقادی دست می یابد.
لغزش برای انسان محب اهل بیت(ع) معنا ندارد
آیت
الله جاودان اظهار کرد: سپس آن شخصی که نزد امام باقر(ع) بود ادامه داد:
من منتظر هستم دولت شما چه زمانی برپا می شود. ای فرزند رسول خدا آیا برای
من امیدی به آینده هست؟
امام باقر(ع) در جواب پیرمرد فرمودند: "نزد من
بیا و پیش من بنشین؛ همین ماجرا برای پدرم حضرت علی بن الحسین(ع) اتفاق
افتاد و شخصی حرف های تو را به پدرم گفت و سوال تو را پرسید.
پدرم امام
سجاد(ع) در پاسخ گفتند: اگر روزی از دنیا بروی بر پیامبر(ص)، امام علی(ع)،
امام حسن(ع)، امام حسین(ع) و حضرت فاطمه(س) وارد می شوی؛ از خوشحالی قلب تو
یخ می کند، چشمانت روشن می شود، دسته گل و ریحان به پیش تو می آورند و
کراما کاتبین خوشامد می گویند که آن لحظه زمان چشیدن لذت واقعی بوده و
جایگاه تو بلندتین مقامات بهشتی است.