عقیق:"مکیال المکارم فى فوائد الدعاء للقائم" یکى از کتاب هاى ارزشمند شیعه، نوشته آیت ‏اللّه‏ سیدمحمدتقى موسوى اصفهانى(1348 ـ 1301ق) است که به قصد اداء حق حضرت بقیة‏اللّه که حقش بر گردن ما افزون‏تر از همه مردم است، احسانش بیشتر و بهتر از همه شامل حال خلق مى‏شود و نعمت ها و منت ها بر ما دارد ـ به رشته تحریر درآمده است.
اصل کتاب به زبان عربى است و مؤلف در مقدمه مى‏نویسد:
"چون ما نمى‏توانیم حقوق آن حضرت را ادا نماییم و شکر وجود و فیوضاتش را آن طور که شایسته است، به جا آوریم بر ما واجب است آن مقدار از اداى حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم. . . بهترین امور در زمان غیبت آن حضرت، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا براى تعجیل فرج او و اهتمام به آنچه مایه خشنودى آن جناب و مقرب شدن در آستان اوست، مى‏باشد."

رعایت حقوق آن حضرت و مواظبت بر ادای آنها و رعایت وظایف نسبت به آن بزرگوار

زیرا که حق امام پس از خدا و رسول از همه حقوق بر تمامی اهل عالم مهمتر است نظر به مراتبی که خدای تعالی به او اختصاص داده و او را از سایر خلایق برگزیده است و او واسطه رسیدن به هر گونه فیض به آفریدگان می باشد.
و نیز به این مطلب راهنمایی می کند که حق قرابت و خویشاوندی پیامبر از خویشاوندی نسبی مهم تر و عظیم تر است و از امامان روایت آمده که هر حقی که برای خداست از آن ما می باشد. و نیز حاصل روایتی چنین است که قدر و منزلت مومن نزد امام به حسب منزلت امام نزد او است.
و شواهد آنچه یاد کردیم بسیار است و بر اهل بصیرت پوشیده نیست و چون بیان شد که رعایت حق خدای تعالی با رعایت حق آن حضرت حاصل می گردد پس رعایت حق آن جناب مایه نزدیک شدن و تقرب یافتن به خدای تعالی است و سبک شمردن حق آن بزرگوار مایه دوری از خداوند و مبغوض شدن نزد او می باشد.
چنانکه مولایمان حضرت سجاد (ع) در دعای ابوحمزه ثمالی گوید: یا شاید مرا دیده ای که حق تو را سبک می شمارم که مرا دور ساخته ای...

خشوع دل هنگام یاد آن حضرت(عج)

نرمش دل برای یاد آن حضرت و اهتمام به آنچه مایه خشوع و نرمی دل می شود به وسیله مراقبت و شرکت در مجالس دوستان آن جناب و یادآوری حقوق و مصایب او و دوری از آنچه سبب قساوت و سختی دل می شود و برکنار ماندن از مجالسی که مایه حسرت و پشیمانی است.
چنانکه در فرموده خدای تعالی "آیا هنگام آن نرسیده که آنهایی که ایمان آورده اند دل هایشان به ذکر خداوند خاشع گردد و به آنچه از حق فرود آمده دل بسپارند و مانند کسانی نباشند که پیشتر کتاب برایشان آمد (یهود و نصاری) و مدت بر آنان به درازا کشید پی دل هایتان قساوت گرفت و بسیاری از آنان فاسق شدند.
روایت آمده که این آیه در مورد جریان حضرت صاحب الزمان نازل شده است و تاویل آن در زمان غیبت جاری می گردد و منظور از مدت دوران غیبت می باشد.