نغمه ساز / نوبت پنجم/ مروری بر آثار ماندگار سید جواد پرئی

عقیق: "تهران ؛ خیابان آذربایجان ؛ مسجد ولیعصر (عج)" این نقطه از پایتخت نقش ویژه ای در نوحه دو دهه اخیر ایران دارد.

جمعی از بچه هیئتی های  علاقه مند به ادبیات و نوحه ، حلقه ای را در کنار مداح و  نوحه سرای نامدار هم محلی شان یعنی مهدی زنگنه تشکیل دادند که بعدها آثار ماندگاری را به گنجینه شعر و نوحه کشور افزود.

محمد رسولی ، سیدجواد پرئی ، سجاد محمدی و سید محمدرضا حسینی همان بچه هایی هستند که بعدها نامشان در پای  بسیاری از آثار دلنشنین این سالها ثبت شد.

سیدجواد پرئی متولد ۱۳۷٠ است و از سیزده سالگی  از همین حلقه ، با سرایش غزل آیینی قدم های ابتدایی در این عرصه را برداشت.

به گفته خودش پس از مهدی زنگنه ، این علی اکبر لطیفیان بود که نقش مهمی در هویت دادن به قلم و نگاهش در سرایش شعر و ونوحه داشت.

از ویژگی های آثار سید جواد پرئی می توان به ساده کردن مفاهیم والا و عمیق دینی و اعتقادی در زبان و گویشی امروزی اشاره کرد.

جهان اندیشه ای که پرئی در آثارش تصویر می کند، افقی متفاوت در مقابل مخاطبش باز می کتد.

فقط تصور کنید سال‌ها پیش از ماجرای کرونا و محدویت هایش،  نوحه ای گفته بود با مطلع "به سال بی محرم فکر کردی؟"
.
عاشق شدن تو بچگی لطفش همینه
یه عالمه گریه به روضه بدهکارم
درستش کن خراب کردم

و ده ها اثر دیگر ، همگی نشان و رد پایی از ادبیات روزمره و واژگان مصطلح مردم کوچه و بازار بر خود دارد.

سید جواد پرئی زبان ترانه را هم خوب می شناسد و مروری بر آثاری که خارج از فضای هیئت تولید کرده مانند سلام به آینده،  ریحانه، و حیفه تو نباشی نشان از تلفیق شاعرانگی خلاقانه برای ارائه مفاهیم عمیق انقلابی،  بنیان خانواده و سبک زندگی دینی دارد.

تمرکز و دغدغه ویژه او بر تولید آثار برای کودک و نوجوان ، جریانی به راه انداخت که با همه طعنه ها و ملامت هایی که در ابتدای راه دچارش شد،  آثار درخور توجهی در حوزه سرود-مداحی را به جا گذاشت و در آخرین نمونه اش یعنی "اینجا ایرانه" مورد تمجید رهبر انقلاب نیز قرار گرفت.