آداب و فضیلت غدیر در بیان امام رضا(ع)

عقیق:روز هجدهم ذی‌الحجه مصادف با روز عید غدیر و یا به تعبیر روایات، روز «عید الله الأکبر» یا «یوم الولایة» است؛ چرا که در این روز بود که رسول الله صلی الله علیه و آله با وحی الهی به صورت رسمی، امیرالمؤمنین را به عنوان ولیّ الله و خلیفةالله تعیین کرد تا همگان پس از ایشان سر به طاعت او فرو آورند و تحت ولایت ایشان مسیر عبودیت را طی کنند. 

فضیلت این روز به قدری عظیم است که اهل بیت (ع) آن را برتر از تمام اعیاد مسلمین بر شمردند و برای بهرۀ بیشتر از معنویات این روز، آداب و اعمالی را برای آن بر شمردند. اهمّ آداب این ماه، زیاد صلوات فرستادن بر محمد و آل محمد و زینت کردن و تبریک این روز عظیم و یادآوری پیام غدیر نسبت به یکدیگر است. 

امام رضا علیه‌السلام در روایتی به صورت مفصّل به برخی آداب و اعمال این روز اشاره کردند که برخی از فرازهای آن را در ادامه می‌خوانید. 

وَ هُوَ الْیَوْمُ الَّذِی یَزِیدُ اللَّهُ فِی حَالِ مَنْ عَبَدَ فِیهِ وَ وَسَّعَ عَلَى عِیَالِهِ وَ نَفْسِهِ وَ إِخْوَانِهِ وَ یُعْتِقُهُ اللَّهُ مِنَ النَّارِ
و آن همان روزیست که خداوند بر حال کسی که در آن روز عبادت کنند و یا بر خود و اهل و عیالش و برادرانش انفاق کند، می‎‌افزاید و او را از آتش آزاد می‎‌کند.
وَ هُوَ الْیَوْمُ الَّذِی یَجْعَلُ اللَّهِ فِیهِ سَعْیَ الشِّیعَةِ مَشْکُوراً وَ ذَنْبَهُمُ مَغْفُوراً وَ عَمَلَهُمْ مَقْبُولًا
و آن همان روزیست که خداوند در آن روز سعى شیعیان را مشکور و گناهان آنها را مغفور و اعمال آنها را مقبول قرار می‎‌دهد
وَ هُوَ یَوْمُ تَنْفِیسِ الْکَرْبِ وَ یَوْمُ تَحْطِیطِ الْوِزْرِ وَ یَوْمُ الْحَبَاءِ وَ الْعَطِیَّةِ وَ یَوْمُ نَشْرِ الْعِلْمِ وَ یَوْمُ الْبِشَارَةِ وَ الْعِیدِ الْأَکْبَرِ وَ یَوْمُ یُسْتَجَابُ فِیهِ الدُّعَاءُ وَ یَوْمُ الْمَوْقِفِ الْعَظِیمِ
آن روز برطرف شدن اندوه‎‌ها و فرو ریختن گناهان و روز عطاها و بخشش‌هاست و روز نشر علم و روز مژده و بشارت و عید اکبر است و روز استجابت دعا و روز موقف عظیم و روز پوشیدن جامه نیکو و درآوردن لباس‌هاى سیاه، و روز شرط مشروط و زدودن غم‌ها و گذشت از شیعیان گناهکار امیر‏المؤمنین علیه‌‎‏السلام است.

وَ یَوْمُ لُبْسِ الثِّیَابِ وَ نَزْعِ السَّوَادِ وَ یَوْمُ الشَّرْطِ الْمَشْرُوطِ وَ یَوْمُ نَفْیِ الْغُمُومِ [الْهُمُومِ ] وَ یَوْمُ الصَّفْحِ عَنْ مُذْنِبِی شِیعَةِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ

روز پوشیدن جامه نیکو و درآوردن لباسهاى سیاه، و روز شرط مشروط و زدودن غمها و گذشت از شیعیان گناهکار امیر‏المؤمنین است.

وَ هُوَ یَوْمُ السُّبْقَةِ وَ یَوْمُ إِکْثَارِ الصَّلَاةِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ یَوْمُ الرِّضَا وَ یَوْمُ عِیدِ أَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ وَ یَوْمُ قَبُولِ الْأَعْمَالِ وَ یَوْمُ طَلَبِ الزِّیَادَةِ وَ یَوْمُ اسْتِرَاحَةِ الْمُؤْمِنِینَ وَ یَوْمُ الْمُتَاجَرَةِ وَ یَوْمُ التَّوَدُّدِ وَ یَوْمُ الْوُصُولِ إِلَى رَحْمَةِ اللَّهِ

غدیر روزى است که در آن نسبت به کارهاى خیر باید سبقت گرفت و روزى است که باید بر محمد و آل محمد بسیار صلوات فرستاد و روز رضایت و روز عید اهل بیت محمد و روز قبول اعمال و روز درخواست زیادی (از خدا) و روز استراحت مؤمنین، داد و ستد، دوستى و رسیدن به رحمت خداوند است.

وَ یَوْمُ التَّزْکِیَةِ وَ یَوْمُ تَرْکِ الْکَبَائِرِ وَ الذُّنُوبِ وَ یَوْمُ الْعِبَادَةِ وَ یَوْمُ تَفْطِیرِ الصَّائِمِینَ فَمَنْ فَطَّرَ فِیهِ صَائِماً مُؤْمِناً کَانَ کَمَنْ أَطْعَمَ فِئَاماً وَ فِئَاماً إِلَى أَنْ عَدَّ عَشْراً ثُمَّ قَالَ أَ وَ تَدْرِی مَا الْفِئَامُ قَالَ لَا قَالَ مِائَةُ أَلْفٍ

روز غدیر روز تزکیه و ترک گناهان بزرگ و کوچک و روز عبادت و افطار روزه‌داران است، هر کسى در روز غدیر روزه‎‌دار مؤمنى را افطار دهد مانند این است که هزار هزار را افطار داده باشد.

وَ هُوَ یَوْمُ التَّبَسُّمِ فِی وُجُوهِ النَّاسِ مِنْ أَهْلِ الْإِیمَانِ فَمَنْ تَبَسَّمَ فِی وَجْهِ أَخِیهِ یَوْمَ الْغَدِیرِ نَظَرَ اللَّهُ إِلَیْهِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ بِالرَّحْمَةِ وَ قَضَى لَهُ أَلْفَ حَاجَةٍ وَ بَنَى لَهُ قَصْراً فِی الْجَنَّةِ مِنْ دُرَّةٍ بَیْضَاءَ وَ نَضَّرَ وَجْهَهُ

و روز تبسم به صورت مردم از اهل ایمان است؛ پس هرکه به صورت برادر مؤمن خود در روز غدیر لبخند بزند، خداوند در روز قیامت با نظر رحمت به او می‌نگرد و و هزار حاجت او را برآورده می‌کند و برای او قصری در بهشت از یاقوت سفید بنا می‌کند و صورت او را بشاش می‌کند

وَ هُوَ یَوْمُ الزِّینَةِ فَمَنْ تَزَیَّنَ لِیَوْمِ الْغَدِیرِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ کُلَّ خَطِیئَةٍ عَمِلَهَا صَغِیرَةً أَوْ کَبِیرَةً وَ بَعَثَ اللَّهُ إِلَیْهِ مَلَائِکَةً یَکْتُبُونَ لَهُ الْحَسَنَاتِ وَ یَرْفَعُونَ لَهُ الدَّرَجَاتِ إِلَى قَابِلِ مِثْلِ ذَلِکَ الْیَوْمِ
و آن، روزی زینت است؛ پس هرکه در این روز زینت کند، خداوند تمام خطاهای او را از کوچک و بزرگ می‌آمرزد و ملائکه را بسوی او می‌فرستد تا برای او حسنات بنویسند و درجاتشان را بالا ببرند و این (عمل ملائک) تا سال آینده و چنین روزی ادامه دارد.

فَإِنْ مَاتَ مَاتَ شَهِیداً وَ إِنْ عَاشَ عَاشَ سَعِیداً وَ مَنْ أَطْعَمَ مُؤْمِناً کَانَ کَمَنْ أَطْعَمَ جَمِیعَ الْأَنْبِیَاءِ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ مَنْ زَارَ فِیهِ مُؤْمِناً أَدْخَلَ اللَّهُ قَبْرَهُ سَبْعِینَ نُوراً وَ وَسَّعَ فِی قَبْرِهِ وَ یَزُورُ قَبْرَهُ کُلَّ یَوْمٍ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَکٍ وَ یُبَشِّرُونَهُ بِالْجَنَّةِ
اگر از دنیا رفت، پاداش شهید را دارد و اگر زنده ماند، زندگی با سعادت خواهد داشت. کسی که مؤمنی را طعام دهد، گویا تمام انبیا و صدّیقین را طعام داده است. اگر در این روز، به مؤمنی سرزند و دیدار کند [خداوند] هفتاد نور در قبر او وارد می‌کند و قبر او را توسعه می‌دهد و هر روز، هفتاد هزار ملک به زیارت او می‌شتابند و بشارتِ بهشت می‌دهند.