عقیق | پایگاه اطلاع رسانی هیئت ها و محافل مذهبی

خداوند در اکثر آیاتی که مؤمنین را معرفی می کند، «انفاق» را از ویژگی های آنان معرفی می کند. وقتی به سیره معصومین(ع) نیز نظر می کنیم، می بینیم مهم ترین دغدغه معصومین(ع) انفاق بوده است. از روزیِ خود انفاق می کردند. در روایت دارد امام رضا(ع) بهترین بخشِ غذای خود را انفاق می کرد. اهل بیت(ع) در بحثِ انفاق، دغدغه داشتند.

کسی از یاران علی(ع) وقتی زبیر کشته شد، شمشیرش را برای ایشان آورد. امیرالمؤمنین (ع) شمشیر زبیر را در دست گرفت و می چرخاند و گریه می کرد و آه می کشید. از ایشان سوال کردند چرا این طور می کنید؟ حضرت پاسخ دادند: شما نمی دانید زبیر با این شمشیر چه غمهایی از دل پیامبر زُدوده بود و چه خدمت ها به اسلام نموده بود!! خاتمه و عاقبت کار این طور است!

به مظاهرِ دنیا نباید «خیره خیره» نگاه کرد. نگاه کردنِ خیره خیره به اموال مردم، در انسان تقاضا درست می کند و وقتی مدام از حلالِ دنیا مصرف کرد و خورد، سنگین می شود. خانه یک بچه مذهبی نباید پر از تجملات باشد. این ها آدمی را سنگین می کند.

عمل نمودن بر طبق این احادیث بسیار دشوار است. خیلی سخت است ایمان و عمل بر طبق اسلام. حضرت صادق(ع) می فرماید: «إنّ أمْرَنا صَعْبٌ مُسْتَصْعَبٌ». در روایت دارد : «ایمان را کسی نمی تواند تحمل کند جز مَلَک مقرّب یا نبیّ فرستاده شده یا بنده ای که خداوند قلبش را برای ایمان امتحان کرده باشد»!! عمل کردن سخت است. به حرف نیست که! حسینی و امیرالمؤمنینی شدن، دشوار است.باید بسیار تلاش کرد و از وجود مبارکِ اهل بیت(ع) مدد گرفت.

امیرالمؤمنین(ع) در حدیثی می فرماید: «خداوند ما را وجه خودش قرار داده منتهی از شدت ظهور و بروز، مردم غفلت می کنند از این معنا.» ماهی تا در آب است نمی فهمد آب چیست. ما به هر طرفی مواجه بشویم خدا وجود دارد و خداوند این ذوات را وجهِ خود قرار داده است. هر جا برویم و ببینیم و بشنویم و هر کاری بکنیم، این واسطیّت که برای ائمه(ع) است نیز وجود دارد.

خطرناکترین بیماری های قلب، قساوتِ قلب است. امام باقر(ع) می فرماید: «گاهی خدا یک عقوبتی را در بدن و قلب انسان قرار می دهد، آن ها عبارتند از سختی در معیشت. سستی در عبادت. و هیچ بنده ای عقوبتی بزرگتر از قساوتِ قلب نشده است!!»

مرحوم آیت الله مرعشی نجفی(ره) می فرماید: وقتی من در نجف بودم بسیار مشتاق دیدار جمال حضرت ولیّ عصر بودم. تصمیم گرفتم چهل چهارشنبه، به مسجد سهله و کوفه بروم. هفته ۳۵ یا ۳۶ بود داشتم پیاده در این بیابان می رفتم. هوا بارانی و تاریک بود. از پشتِ سرم صدای پا شنیدم و مقداری ترسیدم...

در حدیث داریم: «بِنا عُرِفَ الله». کنارِ ما اهل بیت باشی ، معرفتت افزایش می یابد! پس اگر ما درست به این مسیر و رِیْلِ اهل بیت، معرفت پیدا کنیم مسیر را گم نمی کنیم.

اصلا زندگی یعنی تعامل با خداوند نه تعامل با دیگران! همه زندگی همین طور است. «فأینما تولّوا فَثَمّ وجهُ الله» هر جا رو کنی، روی خدا آن جاست. اصلا ما در محاصره خداوندیم. مستقلّ از خدا نیستیم.

قلب گاهی مریض می شود دیگر. اگر این قلب مریض شد، طبیبش فقط وجود رسول الله(ص) است. باید درِ خانه او رفت. آن وقت، پیغمبر در جواب خواهد گفت که به این همه ذکری که روزانه می گویی، فکر کن. فقط لفظ نباشد. باید طعم و لذت این مفاهیم را بچشی.