عقیق: حجت الاسلام علی تقی زاده، رئیس سازمان دارالقرآن الکریم در یادداشتی به تکرار اهانت به ساحت مقدس قرآن مجید پرداخت و آن را محکوم کرد. متن این یادداشت را در ادامه می‌خوانیم:

باز هم خبر از هتاکی جدیدی به مقدسات اسلام و خصوصاً کتاب مقدس آن شنیدیم. خبری که تکرارش به معنای شکست استراتژی‌ها و عدم بازدارندگی اقدام‌های پیشین در تقابل با آن بوده است. بدیهی است تکرار جسارت به مقدسات، به معنای واگذاری جبهه‌ای به دشمن است که عقب‌نشینی در آن به بهانه تحقق اهداف دیگر جایز نیست.

غرب تمدنی، در فرایند دین زدایی خود در اثر انقلاب اسلامی با وقفه‌ای روبرو شد و دوباره در صدد پیشبرد همان روند قبلی است. توهین به مقدسات، یک پروژه آگاهانه و طراحی شده است و لذا اگر هزینه توهین به قرآن بالا نرود با سلسله‌ای از توهین‌ها روبرو می‌شویم، چنانکه شده‌ایم.

امام خمینی (ره) چه خوب این پروژه دشمن را حدس زد و کمر به قتل سلمان رشدی کافر و محارب بست. بنگریم ورود سنگین خداوند در تهدید ابولهب را که به نبیّ مکرم اسلام توهین می‌کرد. «تبّت یدا ابی لهبٍ و تبّ. ما اغنی عنه ماله و ما کسب». دستش بریده و طرحش بی‌دنباله است، و خرج‌هایی که می‌کند به جایی نخواهد رسید مگر لهیب آتش.

این یک پروژه عامدانه است که بعد از حمله فرد لبنانی به سلمان رشدی و موضع ضعیف حاکمیت‌های اسلامی درباره این مجازات عادلانه، شروع به بازسازی چهره‌های جدید برای اهانت به قرآن می‌کند. پروژه اهانت به مقدسات یکی از گام‌های تقدس زدایی برای دین زدایی است. دین، بر خلاف دروغ‌های غربیان «انرژی» و انقلاب تولید می‌کند و ظلم و ظالم را می‌شکند، آن هم وقتی که هیچ امیدی نیست. تنها بر پایۀ «تقدس». در یک کلمه، «ایمان» تنها با رمز تقدس است که از هر باور صادق موجه دیگری جدا می‌شود. ایمان به وعده‌های مقدس، معارف مقدس و در یک کلمه «دین الهی».

انقلاب اسلامی و تمام سنگ بنای دین که هزاران سال، امتداد تاریخی آن را تا اینجا تضمین کرده است بر همین پایه استوار بوده و حتی در نصرت الهی هم این شرط لحاظ شده که أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ، ولی به یک شرط: «إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنین‏».

هزینه ندادن در برابر این پروژه، خواب بر شاخه درختی است که تبر به دستان مشغول کار بر تنۀ آن هستند. اگر ادامه یابد، توهین به مقدسات عادی و عرفی می‌شود و دیر نیست که عده‌ای غربزده در داخل کشورهای خودمان، این را هم به عنوان یکی از عناصر فرهنگ غربی در کنار سکولاریسم و تکثرگرایی، حلوا حلوا کنند. قابل توجه اینکه این‌بار، اهانت کنندگان به قرآن غالباً ریشه‌ای از ممالک اسلامی دارند.

زبان دشمن، زبان مادیات است و این زبان، فقط «منافع» می‌فهمد. پس باید در برابر هجومشان به آنچه نمی‌فهمند، همین منافع را تهدید کرد. کار از تعارف گذشته، حرکتی جدی و واقعی می‌خواهد چنان که حرکت طرف مقابل واقعی است.

همان که روزگاری دولت ایران از آن برائت جست، یعنی تهدید سلمان رشدی باید برگردد. منافع اروپا در ارتباط با دنیای اسلام باید تهدید گردد. و این همه، نیاز به حمایت و بیش از آن، فشار مردمی دارد.

هر کسی از شیعه و سنی و … با هر ریشه‌ای که نبیّ اکرم ص و اسلام و کتاب خدا را دوست دارد باید به میدان بیاید.

فرصت اربعین، فرصت مناسبی است تا مؤمنین اعلام کنند با هتاکان برخورد می‌کنند، آنان را به اشد مجازات می‌کشانند و در برابر توهین‌ها ساکت نمی‌مانند، و «از دولت‌هایشان انتظار حمایت دارند».