عقیق:مرحوم آیت‌الله حاج آقا مجتبی تهرانی، استاد اخلاق در یکی از سخنرانی‌هایش به مناسبت ماه رمضان می‌گوید: خواستههای انسان از خداوند، خواستههای مختلفی است. با نگاه به آیات درمی‌یابیم جایی که داعی، اوّل برای خودش دعا میکند، خواسته و مضمون دعا، مسئله «غفران» است: «رَبَّنَا اغْفِرْ لی وَ لِوالِدَیَّ». پس در غفران، باید خود را بر دیگران مقدَّم کنیم.
قرآن می‌فرماید: خدایا! اوّل من را بیامرز. بعد پدر و مادرم را و بعد سایر مؤمنین و مؤمنات را بیامرز! امّا علت چیست؟
اگر انسان بخواهد دعایش مستجاب شود، ابتدا باید خودش را از گناهان تطهیر کند و بعد دعا کند. من این نکته را غالباً، بهخصوص در لیالی قدر تذکّر میدهم که اوّل صلوات بفرستید، بعد استغفار کنید، بعد دوباره صلوات بفرستید و بعد حاجات خود را بخواهید. اوّل خودتان را تمیز کنید، آمرزش بخواهید تا خدا گناهانتان را ببخشد؛ حالا اگر با این زبانی که آمرزیده شده دعا کنی، دعایت مستجاب می‌شود.
چرا اوّل میگویم: من را ببخش؟ چون میخواهم برای شخص دیگری دعا کنم و شرط استجابت دعای من، این است که اوّل خودم را تطهیر کرده باشم. بعد از این درخواست، سراغ دیگران میرود و علّت اینکه برای آنها هم از خدا غفران میطلبد، بیان می‌شود.
باید توجّه کرد که تقدیم خود در دعا مطلق نیست؛ زیرا فقط در مسئله غفران، انسان باید خود را مقدّم کند؛ امّا در مسائل دیگر بهطور مطلق نیست؛ مثلاً می‌فرماید: «رَبَّنَا اغْفِرْ لی وَ لِوالِدَیَّ»(سوره مبارکه ابراهیم، آیه ۴۱). در مرتبه بعد مشاهده می‌کنیم خاندان و وابستگان و فرزندان انسان مقدّم بر دیگران هستند.
فیلم این سخنرانی را انجا مشاهده کنید:
منبع:فارس